زاهدی

دانشگاه ایالتی یوتا (به انگلیسی: Utah State University) یکی از دانشگاه‌های ایالات متحده آمریکا و واقع در شهر «لوگان» ایالات یوتا است. دانشگاه در سال ۱۸۸۸ تأسیس شد. در ابتدا با نام «کالج کشاورزی یوتا» شروع به کار نمود و سپس به «کالج کشاورزی ایالتی یوتا» تغییر نام داد و نهایتاً در سال ۱۹۵۷ با نام «کالج ایالتی یوتا» به ثبت رسید. دانشگاه بیش از ۸۷۰ عضو هیئت علمی دارد و بیش از ۲۳۰۰۰ دانشجو در آن مشغول تحصیل می‌باشند.

دانشگاه رابطه علمی، تحقیقاتی طولانی و محکمی با سازمان دفاع ملی آمریکا و همچنین سازمان فضایی آمریکا ناسا دارد.

در اواخر دههٔ ۱۹۴۰، ایالات متحده آمریکا در راستای سیاست هری ترومن و قرارداد موسوم به Point Four agreement برنامه‌ای تأسیس کرد که USAID نام گرفت. از اینجا بود که دانشگاه ایالتی یوتا موظف شد که بین سالهای ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۴ فناوری کشاورزی خود را به کشورهای در حال توسعه همانند ایران ارزانی دارد که در دهه ۱۹۶۰ نیز ادامه پیدا کرد.[۱]

نخستین دانشجوی ایرانی که جهت تحصیلات رهسپار این دانشگاه گشت متعلق به سال ۱۹۱۲ دارد.[۲]

اردشیر زاهدی و نیز علی اصغر سلطانیه دانش‌آموخته این مؤسسه هستند.[۳]

زاهدی

Point Four, Utah State University Technicians, and Rural Development in Iran, 1950–64. JESSIE EMBRY. Charles Redd Center for Western Studies, Brigham Young University, Provo, Utah. [۱]

حزب رستاخیز ملت ایران سرشناس به «حزب رستاخیز» به عنوان تنها حزب فراگیر، به دستور محمدرضاشاه پهلوی در ۱۱ اسفند ۱۳۵۳ خورشیدی تشکیل شد.

پس از اعلام تشکیل حزب همه حزبها و سندیکاهای مجاز ایران مانند حزب ایران نوین، حزب مردم، حزب پان ایرانیست و حزب ایرانیان موظف شدند به حزب رستاخیز بپیوندند و به عقیده بسیاری تشکیل حزب رستاخیز تیر آخری بر مشروطیت بود. نظام شاهنشاهی در قدم بعدی تمام کارمندان دولت را مجبور به عضویت در حزب نمود. حزب که هدف خود را افزایش کمیت اعضا قرار داده بود در سال ۱۳۵۴ دو میلیون و چهارصد هزار نفر و در سال ۱۳۵۵ پنج میلیون و چهارصد هزار نفر را به عضویت کانون‌های گوناگون خود پذیرفته بود. با این حال افرادی که عضو حزب بودند، تنها نام خود را در دفاتر حزب وارد کرده بودند و عملاً گامی در جهت اهداف واقعی حزب برنمی‌داشتند.[۱]

حزب بر پایه سه اصل تشکیل شد: نظام شاهنشاهی، قانون اساسی و انقلاب شاه و ملت. صیانت از این اصول اصلی‌ترین و مبرم‌ترین وظیفه حزب قلمداد گردید.

دبیرکل حزب، که با نظر محمدرضا پهلوی انتخاب می‌شد، چند بار عوض شد. امیرعباس هویدا از آغاز تأسیس حزب تا کنگره دوم (۵ و ۶ آبان ۱۳۵۵)، جمشید آموزگار از همین تاریخ تا ۱۷ مرداد ۱۳۵۶، محمد معتضد باهری تا دی ۱۳۵۶، و جمشید آموزگار از این تاریخ تا ۶ شهریور ۱۳۵۷ دبیرکل حزب بودند و جواد سعید، آخرین دبیرکل، زمانی به این سمت رسید که حزب جز انحلال راه دیگری پیش‌رو نداشت. محمدرضا پهلوی در کتاب «پاسخ به تاریخ» از تشکیل این حزب به عنوان یک اشتباه یاد کرده‌است.[۲][۳][۴]

تا سال ۱۳۵۳ شاه از نظام دو حزبی حمایت می‌کرد و همواره به مخالفان سلطنت اطمینان می‌داد که به هیچ وجه قصد ایجاد نظام تک‌حزبی ندارد:[۵]

زاهدی

اگر من دیکتاتور بودم تا پادشاه مشروطه، سعی می‌کردم مانند هیتلر یا آنچه امروز در کشورهای سوسیالیستی (کمونیستی) می‌بینید، رهبری یک حزب واحد و مسلط را به دست بگیرم[۶]

اما در سال ۱۳۵۳ ناگهان عقیده شاه تغییر کرد، حزب ایران نوین و حزب مردم را منحل کرد، حزب رستاخیز را تشکیل داد و گفت که در آینده دولت تک حزبی خواهد داشت. در ضمن گفت:

«کسی که وارد این تشکیلات سیاسی نشود و معتقد به سه اصلی که من گفتم نباشد، دو راه برایش وجود دارد: یا یک فردی است متعلق به یک تشکیلات غیرقانونی یعنی باصطلاح خودمان: «توده‌ای». یعنی باز باصطلاح خودمان و با قدرت اثبات:بی وطن. او جایش یا در زندان ایران است یا اگر بخواهد فردا با کمال میل بدون اخذ حق عوارض، گذرنامه در دستش می‌خواهد برود چون که ایرانی نیست، غیرقانونی است و قانون هم مجازاتش را معین کرده‌است. یک کسی که توده‌ای نباشد و بی وطن هم نباشد ولی باین جریان هم عقیده‌ای نداشته باشد، او آزاد است، بشرطی که بگوید -بشرطی که علناً و رسماً و بدون پرده- بگوید که آقا من با این جریان موافق نیستم ولی ضد وطن هم نیستم. ما به او کاری نداریم.»[۷]

وی در پاسخ به انتقادات خبرنگاران خارجی که نظام تک‌حزبی را مغایر با پشتیبانی وی از نظام دو حزبی به شدت مغایر است گفت:

«آزادی اندیشه! آزادی اندیشه! دموکراسی، دموکراسی! با پنج سال اعتصاب و راه‌پیماییهای خیابانی پشت سر هم! دموکراسی؟ آزادی؟ این حرف‌ها یعنی چه؟ ما هیچ‌کدام از آن‌ها را نمی‌خواهیم.»[۸]

هیچ‌یک[نیازمند منبع] از مخالفان جدی رژیم پهلوی حتی به ظاهر هم درصدد تأیید حزب رستاخیز و عضویت در آن برنیامدند. ۱۰ روز پس از تشکیل حزب و تهدید مردم توسط محمدرضا پهلوی، سید روح‌الله خمینی که در تبعید (نجف) به سر می‌برد، طی پیامی عضویت در آن را حرام عنوان کرد:

«نظر به مخالفت این حزب با اسلام و مصالح ملت مسلمان ایران، شرکت در آن بر عموم ملت حرام و کمک به استیصال مسلمین است و مخالفت با آن از روشن‌ترین موارد نهی از منکر است. دربارهٔ این حزب به اصطلاح رستاخیز ملی ایران باید گفت این عمل با این شکل تحمیلی، مخالف قانون اساسی و موازین بین‌المللی است و درهیچ یک از کشورهای عالم نظیر ندارد.»[۹]

حزب رستاخیز از دو جناح تشکیل می‌شد: پیشرو (که با نام پیشرو و مترقی یا پیشرو و ترقی‌خواه هم از آن یاد شده‌است) به‌رهبری جمشید آموزگار و سازنده به‌رهبری هوشنگ انصاری. ظاهراً قرار بود که نمایندگان دو جناح دارای دو طرز فکر مختلف، اما وفادار به اصول سه‌گانه حزب و معتقد به اجرای اساسنامه و مرامنامه باشند و در واقع گرایش‌های مختلف سیاسی حزب‌های پیشین وفادار به نظام، در این دو جناح متمرکز شود. رهبران جناحها را خود شاه تعیین کرد. جناح لیبرال نیز در خرداد ۱۳۵۷، به رهبری هوشنگ نهاوندی، پدید آمد. این جناح از نقد عملکردهای حزب رستاخیز شکل گرفت و اعضای آن به بررسی مسائل ایران می‌پرداختند که به گفته نهاوندی به پیشنهاد خود شاه تشکیل شده بود و غالباً «اپوزسیون اعلیحضرت» خوانده می‌شد.

عبارت بودند از: کنگره، کمیته ملی، شورای مرکزی و دبیرکل. بنابر مادّه دوم اساسنامه حزب، کنگره بالاترین رکن حزب بود و می‌بایست هر دو سال یک بار با شرکت نمایندگان شوراهای حزب، نمایندگان دو مجلس سنا و شورای ملی و کمیته ملی تشکیل می‌شد. کنگره حزب سه بار برگزار شد: ۱۰ و ۱۱ اردیبهشت ۱۳۵۴ (کنگره مؤسس)؛ ۵ و ۶ آبان ۱۳۵۵ (معروف به کنگره بزرگ)؛ ۱۴ دی ۱۳۵۶ (کنگره فوق‌العاده، به مناسبت آغاز خیزش‌های سیاسی ضد حکومت). شتاب رویدادهای سیاسی اجازه نداد که برای انحلال حزب نیز کنگره تشکیل شود.

عبارت بودند از: روزنامه رستاخیز، ترجمان اصلی حزب، به سردبیری مهدی سمسار، که از ۱۳ اردیبهشت ۱۳۵۴ تا اوایل آذر ۱۳۵۷ انتشار یافت؛ رستاخیز جوان؛ رستاخیز روستا؛ رستاخیز کارگران؛ رستاخیز هوایی (برای ایرانیان و فارسی‌زبانان خارج از کشور)؛ تلاش، که ابتدا زیرنظر هویدا منتشر می‌شد و در شهریور ۱۳۵۴ به جمع نشریه‌های رستاخیز پیوست؛ مبانی فلسفی رستاخیز، که ماهانه به‌چاپ می‌رسید؛ و اندیشه‌های رستاخیز، که نشریه نظری حزب بود و دفتر سیاسی حزب به آن توجه ویژه‌ای داشت، اما بیش از چند شماره منتشر نشد.[۳]

نخستین شورای مرکزی حزب رستاخیز، سه‌شنبه، دوم خرداد ۱۳۵۷ با پیام شاه ایران و با سخنان جمشید آموزگار، نخست‌وزیر و دبیرکل حزب رستاخیز آغاز شد. در این شورا در نخستین مرحله ۵۵ نفر اعضای دائم هیئت اجرایی از میان ۱۹۰۰ نفر شرکت‌کنندگان در شورای مرکزی برگزیده می‌شوند. وظیفهٔ اصلی شورای مرکزی تصمیم‌گیری در مورد مسایلی بود که از سوی دبیرکل، که نخست‌وزیر ریاست آن را برعهده دارد، به شورا ارجاع می‌شود. این شورا به تأیید صلاحیت داوطلبان شرکت در انتخابات دو مجلس و انجمنهای محلی نیز می‌پرداخت.[۱۰]

حزب رستاخیز ملت ایران سه سال بعد از تشکیل به عنوان یکی از پایه‌های حکومت مورد حملات مخالفین حکومت قرار گرفت و عملکرد آن باعث تشدید نارضایتی‌ها گشت. سرانجام در پائیز ۱۳۵۷ به دستور خود حکومت برچیده شد.

أردشير زاهدي (ولد في 16 أكتوبر 1928[1][2])، دبلوماسي إيراني سابق، شغل منصب وزير خارجية البلاد (1966-1971) لدى الولايات المتحدة والمملكة المتحدة خلال الستينيات والسبعينيات.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .var adWrapper = document.getElementById( ‘marefa-block-1’ ), ins = marefa_get_ins( adWrapper, ‘7076511375’, ‘in-article’, ‘fluid’ ); document.write ( ins ); //console.log( ins );(adsbygoogle = window.adsbygoogle ||[]).push({});

ولد في طهران في 16 أكتوبر 1928 ،[3] هو نجل اللواء فضل الله زاهدي، الذي شغل منصب رئيس الوزراء بعد مشاركته في الانقلاب بقيادة وكالة المخابرات المركزية الذي أطاح بـمحمد مصدق.[4] حصل زاهدي على شهادة في الزراعة من جامعة ولاية يوتا عام 1950 ،[5] حيث كان عضوا في Kappa Sigma. بعد سبع سنوات، تزوج ابنة شاه إيران، الأميرة شهناز بهلوي؛ انتهى الزواج بالطلاق عام 1964.

عمل زاهدي سفيراً للولايات المتحدة من عام 1960 إلى عام 1962 وإلى المملكة المتحدة من عام 1962 إلى عام 1966.[6] في عهد رئيس الوزراء أمير عباس هويدا ، شغل منصب وزير الشؤون الخارجية من عام 1966 إلى عام 1971.

زاهدی

أصبح زاهدي مرة أخرى سفيرًا للولايات المتحدة من عام 1973 حتى ذروة [الثورة الإيرانية] في يناير 1979. وخلال فترة ولايته الثانية في واشنطن ،كان معروفًا بأنه رفيق للممثلة الأمريكية إليزابيث تايلور.[7] خلال هجوم الحركة الحنفية 1977 لمبنى اتحادي في واشنطن ، تمكن زاهدي وسفيران آخران من الدول الإسلامية من التحدث مع خاطفي الرهائن للاستسلام وإطلاق سراح 149 رهينة.

على مدار عام 1978، وردت طفت أنباء في بعض الدوائر أن زاهدي حث الشاه على تهدئة الثوار بتقديم كباش فداء متمثلة في العديد من كبار المسؤولين، بما في ذلك أمير عباس هويدا (رئيس الوزراء آنذاك) ومدير ساڤاك نعمة الله ناصري. عندما غادر الشاه إيران في عام 1979، كان زاهدي لا يزال يعمل سفيراً في واشنطن، لكنه استقال بمجرد وصول الخميني إلى السلطة. بدأ محاولات شديدة لتأمين اللجوء السياسي للشاه المريض والعائلة الإمبراطورية في پنما والمكسيك والمغرب وأخيرًا مصر. كان حاضراً في فراش وفاة وجنازة الشاه في القاهرة عام 1980.

زاهدي متقاعد الآن ويعيش في مونترو، سويسرا. [4] حصل على درجة الدكتوراه الفخرية في القانون والعلوم الإنسانية من جامعة ولاية يوتا، جامعة تكساس إي أند إم – جامعة شرق ولاية تكساس، جامعة كنت الولائية، جامعة لويس، جامعة تكساس، جامعة ولاية مونتانا، كلية واشنطن ، كلية وستمنستر، جامعة هارفارد، جامعة تشونگ-آنگ جامعة سول و كلية العلوم السياسية والاجتماعية في ليما في پيرو. في ديسمبر 1976 ، في حفل أقيم في واشنطن العاصمة ، تم منح زاهدي جائزة Kappa Sigma Fraternity “رجل العام”. في عام 2002، تم إدخاله في قاعة شرف الخريجين في كلية الزراعة جامعة ولاية يوتا. حصل على العديد من الجوائز والأوسمة من دول حول العالم لخدماته الإنسانية وسجله في الشؤون الدولية.

في مقابلة في مايو 2006 ، أعرب زاهدي عن دعمه لـ البرنامج النووي الإيراني مشيراً إلى أنه “حق غير قابل للتصرف لإيران”، بموجب معاهدة عدم انتشار الأسلحة النووية. ] (معاهدة حظر الانتشار النووي). أخبر صوت أمريكا أن الولايات المتحدة وافقت على بدء برنامج إيران النووي بخمسين مليار دولار في السبعينيات. تظهر وثيقتان على وجه الخصوص، بتاريخ 22 أبريل 1975 و 20 أبريل 1976 ، أن الولايات المتحدة وإيران أجرتا مفاوضات حول برنامج نووي وأن الولايات المتحدة كانت على استعداد لمساعدة إيران من خلال إنشاء تخصيب اليورانيوم ومرافق إعادة معالجة الوقود.[8]

أردشیر زاهدی مع والده فضل‌الله زاهدی وشقيقته هـُما.

أردشیر زاهدی و شهناز پهلوی في حفل زواجهما

أردشیر زاهدی في معية شاه إیران في سانت موریتز.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .var adWrapper = document.getElementById( ‘marefa-block-2’ ), ins = marefa_get_ins( adWrapper, ‘3456545157’, ‘in-article’, ‘fluid’ ); document.write ( ins ); //console.log( ins );(adsbygoogle = window.adsbygoogle ||[]).push({});

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .var adWrapper = document.getElementById( ‘marefa-block-3’ ), ins = marefa_get_ins( adWrapper, ‘6184572850’, ‘in-article’, ‘fluid’ ); document.write ( ins ); //console.log( ins );(adsbygoogle = window.adsbygoogle ||[]).push({});

قالب:Grand Commander of the Order of Loyalty to the Crown of Malaysia

فضل الله زاهدي (بالفارسية: فضل‌الله زاهدی) قائد عسكري إيراني، تولي منصب رئيس وزراء إيران محل محمد مصدق عقب انقلاب 1953 والذي شارك فيه، وبعد ان ترك منصبه أصبح سفيرا في الأمم المتحدة، وتوفي عام 1963.[1]

منبع تصویر، Amber Television

اردشیر زاهدی

اردشیر زاهدی وزیر خارجه ایران در دوران سلطنت محمد رضا شاه پهلوی، آخرین سفیر حکومت سلطنتی ایران در آمریکا و داماد سابق محمدرضا شاه پهلوی است. گفتگوی با او در برنامه ۶۰ دقیقه بی‌بی‌سی فارسی در هفتم اردیبهشت ۱۳۹۹، به دلیل مواضع آقای زاهدی درباره حکومت ایران، سیاست‌های آمریکا علیه ایران و حمایت او از قاسم سلیمانی خبرساز شده است.

ببینید:

گفتگو با اردشیر زاهدی در برنامه ۶۰ دقیقه بی‌بی‌سی فارسی (هفتم اردیبهشت ۱۳۹۹)

زاهدی

اردشیر زاهدی در پیشگفتار کتاب خاطرات خود می‌نویسد: “تاریخ را از نظرگاه‌های گوناگون می‌نویسند و کسانی که پس از یک دوره تاریخی به جهان می‌آیند حق دارند با بیش از یک روایت و برداشت از تاریخ آشنا شوند تا بهتر قضاوت کنند.”

شاید توجه به همین رویکرد پاسخی برای پرسش‌های بسیار مطرح شده درباره مواضع این روزهای آخرین سفیر ایران در آمریکا و همراه وفادار محمدرضا شاه پهلوی باشد. دفاع از برنامه هسته‌ای ایران و حمایت از قاسم سلیمانی و تاختن با زبان آتشین به رئیس جمهور آمریکا برای کسی که در زمینی بیگانه و دور با نظام کنونی حاکم بر ایران زیست می‌کند، این پرسش بزرگ را در ذهن بیدار می‌کند که اردشیر زاهدی، وزیر امور خارجه دولت امیرعباس هویدا و داماد محمدرضا شاه پهلوی چه کسی‌ست؟

اردشیر زاهدی در مهرماه سال ۱۳۰۷ در تهران به دنیا آمد. دیپلم خود را از یک مدرسه آمریکایی در بیروت گرفت و برای ادامه تحصیل به دانشگاه ایالتی یوتا در آمریکا رفت تا درس مهندسی کشاورزی بخواند.

زمانی که اردشیر زاهدی در آمریکا بود، محمدرضا شاه پهلوی برای اولین‌بار به آمریکا سفر می‌کند و در آنجا اردشیر زاهدی به عنوان نماینده محصلین ایرانی ایالت یوتا به دیدار شاه ایران می‌رود. دیداری که بنا به نوشته زاهدی در کتاب خاطراتش اولین دیدار او با شاه ایران بوده است.

منبع تصویر، Getty Images

اردشیر زاهدی و همسرش شهناز، دختر محمد رضا پهلوی (۱۹۵۷ میلادی)

بازگشت او از آمریکا هم‌زمان است با سال‌های پیش از کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲. آمریکایی‌ها در پروژه‌های گوناگونی در ایران فعالیت دارند و یکی از مهم‌ترین آنها فعالیت در حوزه کشاورزی ا‌ست. پروژه‌ای به نام “برنامه اصل ۴” برای بهبود کشاورزی ایران تعریف شده که در آن ۱۳۸ آمریکایی، مشغول به فعالیت‌اند. یرواند آبراهامیان در کتاب “کودتا” می‌نویسد: اردشیر زاهدی فرزند سرلشگر زاهدی در پروژه اصل ۴ کار می‌کرد و پیام‌های آمریکایی‌ها را به پدرش که مخفی شده بود، می‌رساند.

در نخستین سفر محمدرضا شاه پس از کودتای ۲۸ مرداد به آمریکا، اردشیر زاهدی به عنوان آجودان کشوری همراه شاه به این سفر می‌رود. او البته خیلی زود به حلقه نزدیکان دربار وارد می‌شود. آنقدر نزدیک که در سال ۱۳۳۶ اردشیر زاهدی با شهناز،دختر بزرگ شاه، ازدواج می‌کند. در آن هنگام اردشیر زاهدی هنوز آجودان کشوری‌ست و سمتی بیشتر از این ندارد.

حاصل ازدواج اردشیر زاهدی و شهناز پهلوی، دختری بود به اسم مهناز اما زندگی اردشیر زاهدی در مقام داماد شاه ایران دیرزمانی نپایید و هفت سال بعد، این دو به خواست شهناز پهلوی از هم جدا شدند. اتفاقی که هیچ‌گاه از اعتماد شاه به اردشیر زاهدی کم نکرد همان‌طور که تغییر نظر شاه نسبت به پدر اردشیر هم باعث تغییر در رابطه شاه با اردشیر نشد.

اردشیر زاهدی دو سال بعد از ازدواج با دختر شاه، به آمریکا برگشت تا این بار در سمت سفیر ایران در آن کشور انجام وظیفه کند. دوران کار در آمریکا از اسفندماه سال ۱۳۳۸ شروع شد و در اسفند سال ۱۳۴۰ هم به پایان رسید. اختلافات اردشیر زاهدی با علی امینی نخست‌وزیر بود که سرانجام باعث شد تا زاهدی از مقام سفیر ایران در آمریکا استعفا دهد.

زاهدی بعد از آن به لندن رفت و سفیر ایران در بریتانیا شد. مقامی که از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۵ در اختیار وی بود. در این سال‌ها دو اتفاق مهم زندگی اردشیر زاهدی را تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ یکی مرگ پدرش، سپهبد فضل‌الله زاهدی و دیگری ماجرای جدایی از شهناز پهلوی‌ست.

منبع تصویر، Getty Images

اردشیر زاهدی در لندن به عنوان سفیر ایران، به همراه مسر و فرزندش

۲۲‌ام دی‌ماه سال ۱۳۴۵ بود که اردشیر زاهدی جای غلام عباس آرام را در کابینه امیرعباس هویدا گرفت و بر صندلی وزارت خارجه ایران تکیه زد. ارشیر زاهدی پنج سال در این سمت باقی ماند و در اولین سال‌های دهه پرالتهاب پنجاه شمسی مسئولیت وزارت خارجه از دوش او برداشته شد تا باردیگر به آمریکا بازگردد و تا هنگام سقوط حکومت شاهنشاهی در مقام سفیر ایران در آمریکا باقی بماند و آخرین سفیر ایران در ایالات متحده لقب بگیرد.

منبع تصویر، Getty Images

اردشیر زاهدی، آخرین سفیر ایران در آمریکا، در آخرین روزهای سلطنت محمد رضا پهلوی

اردشیر زاهدی تا آخرین روزهای حیات محمدرضا پهلوی در کنار او بود. پس از اجبار به خروج شاه و خانواده‌اش از مملکت، اردشیر زاهدی که سالیان سال در آمریکا زندگی کرده بود، تلاش‌های زیادی برای مهیا کردن محل اقامت شاه ایران در کشورهای مختلف انجام داد.

کم‌تر از دو سال پیش بود که اردشیر زاهدی اسنادی را به موسسه هوور دانشگاه استنفورد اهدا کرد. یکی از این اسناد صورت حسابی بود که حکایت از ارتباط مالی مقام های وقت حکومت پهلوی و کودتاگران با شبکه روحانیت، مطبوعات و گروه شعبان جعفری داشت.

به تعبیری این سند نشان می‌داد که پدرش تا چه اندازه در کار سقوط دولت مصدق دست داشته است. هرچند اردشیر زاهدی به بی‌بی‌سی فارسی گفته بود که دست خط نامه از آن پدرش، فضل‌الله زاهدی، نیست اما “رو شدن” این سند در واقع عینیت بخشیدن به همان رویکردی‌ست که اردشیر زاهدی به تاریخ دارد و در پیشگفتار کتابش به آن اشاره می‌کند.

آخرین سفیر ایران در آمریکا تا سال‌های سال پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران، سکوت اختیار کرده بود و هیچ نشانی از او در جهان سیاست نبود. اما موضع‌گیری‌های او درباره چند موضوع بسیار بحث برانگیز شد. نزدیک به دو سال پیش بود که اردشیر زاهدی با انتشار یادداشتی در روزنامه نیویورک تایمز به شدت به سیاست‌های دولت ترامپ علیه ایران تاخته بود و آن را قلدرمابانه و بدون شناخت درست از تاریخ چندین هزار ساله کشور ایران دانسته بود.

بیشتر بخوانید:

آقای زاهدی در آن یادداشت نوشته بود که “تاریخ به متجاوزان بیگانه آموخته است که از سودای در هم کوبیدن ایران دست بردارند. شتر در خواب بیند پنبه دانه. هیچ کس نمی‌تواند ایران را در هم بکوبد.”

او از موافقان توسعه برنامه هسته‌ای ایران طبق معاهدات بین‌المللی بوده است و برخی از همین اظهار نظرها واکنش‌های بسیاری از مخالفان جمهوری اسلامی را در پی داشته است. او همچنین تحریم‌های آمریکا علیه ایران را نیز محکوم کرده بود.

اردشیر زاهدی پیش‌تر هم در یک برنامه تلویزیونی گفته بود که “بزرگترین گرفتاری که برای مملکت ما هست و خارجی‌ها استفاده می‌کنند و می‌خواهند میان من و شما را به هم بریزند و از آب گل آلود ماهی بگیرند حق اتم است.”

اردشیر زاهدی که هم‌اکنون در سوئیس زندگی می‌کند در آخرین اظهارات خبرساز خود درباره قاسم سلیمانی به بی‌بی‌سی فارسی گفته بود که “بگذارید هرکسی هرچیزی دلش می‌خواهد بگوید این سربازان و افسران و به بالا به قرآن و مملکتشان قسم خوردند و برای مملکتشان مقابل اسرائیل جنگیدند و از مملکتشان دفاع کردند. من به او [ قاسم سلیمانی] افتخار می‌کردم، افتخار می‌کنم و افتخار خواهم کرد، کسی که جان خودش را در راه مملکتش فدا کرد نه کسانی که خودشان را به پول فروخته‌اند.”

© 2021 بی بی سی. بی بی سی مسئول محتوای سایت های دیگر نیست. سیاست ما درباره لینک دادن به سایت های دیگر.

للمزيد

أردشير زاهدي (ولد في 16 أكتوبر 1928[1][2])، دبلوماسي إيراني سابق، شغل منصب وزير خارجية البلاد (1966-1971) لدى الولايات المتحدة والمملكة المتحدة خلال الستينيات والسبعينيات.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .var adWrapper = document.getElementById( ‘marefa-block-1’ ), ins = marefa_get_ins( adWrapper, ‘7076511375’, ‘in-article’, ‘fluid’ ); document.write ( ins ); //console.log( ins );(adsbygoogle = window.adsbygoogle ||[]).push({});

زاهدی

ولد في طهران في 16 أكتوبر 1928 ،[3] هو نجل اللواء فضل الله زاهدي، الذي شغل منصب رئيس الوزراء بعد مشاركته في الانقلاب بقيادة وكالة المخابرات المركزية الذي أطاح بـمحمد مصدق.[4] حصل زاهدي على شهادة في الزراعة من جامعة ولاية يوتا عام 1950 ،[5] حيث كان عضوا في Kappa Sigma. بعد سبع سنوات، تزوج ابنة شاه إيران، الأميرة شهناز بهلوي؛ انتهى الزواج بالطلاق عام 1964.

عمل زاهدي سفيراً للولايات المتحدة من عام 1960 إلى عام 1962 وإلى المملكة المتحدة من عام 1962 إلى عام 1966.[6] في عهد رئيس الوزراء أمير عباس هويدا ، شغل منصب وزير الشؤون الخارجية من عام 1966 إلى عام 1971.

أصبح زاهدي مرة أخرى سفيرًا للولايات المتحدة من عام 1973 حتى ذروة [الثورة الإيرانية] في يناير 1979. وخلال فترة ولايته الثانية في واشنطن ،كان معروفًا بأنه رفيق للممثلة الأمريكية إليزابيث تايلور.[7] خلال هجوم الحركة الحنفية 1977 لمبنى اتحادي في واشنطن ، تمكن زاهدي وسفيران آخران من الدول الإسلامية من التحدث مع خاطفي الرهائن للاستسلام وإطلاق سراح 149 رهينة.

على مدار عام 1978، وردت طفت أنباء في بعض الدوائر أن زاهدي حث الشاه على تهدئة الثوار بتقديم كباش فداء متمثلة في العديد من كبار المسؤولين، بما في ذلك أمير عباس هويدا (رئيس الوزراء آنذاك) ومدير ساڤاك نعمة الله ناصري. عندما غادر الشاه إيران في عام 1979، كان زاهدي لا يزال يعمل سفيراً في واشنطن، لكنه استقال بمجرد وصول الخميني إلى السلطة. بدأ محاولات شديدة لتأمين اللجوء السياسي للشاه المريض والعائلة الإمبراطورية في پنما والمكسيك والمغرب وأخيرًا مصر. كان حاضراً في فراش وفاة وجنازة الشاه في القاهرة عام 1980.

زاهدي متقاعد الآن ويعيش في مونترو، سويسرا. [4] حصل على درجة الدكتوراه الفخرية في القانون والعلوم الإنسانية من جامعة ولاية يوتا، جامعة تكساس إي أند إم – جامعة شرق ولاية تكساس، جامعة كنت الولائية، جامعة لويس، جامعة تكساس، جامعة ولاية مونتانا، كلية واشنطن ، كلية وستمنستر، جامعة هارفارد، جامعة تشونگ-آنگ جامعة سول و كلية العلوم السياسية والاجتماعية في ليما في پيرو. في ديسمبر 1976 ، في حفل أقيم في واشنطن العاصمة ، تم منح زاهدي جائزة Kappa Sigma Fraternity “رجل العام”. في عام 2002، تم إدخاله في قاعة شرف الخريجين في كلية الزراعة جامعة ولاية يوتا. حصل على العديد من الجوائز والأوسمة من دول حول العالم لخدماته الإنسانية وسجله في الشؤون الدولية.

في مقابلة في مايو 2006 ، أعرب زاهدي عن دعمه لـ البرنامج النووي الإيراني مشيراً إلى أنه “حق غير قابل للتصرف لإيران”، بموجب معاهدة عدم انتشار الأسلحة النووية. ] (معاهدة حظر الانتشار النووي). أخبر صوت أمريكا أن الولايات المتحدة وافقت على بدء برنامج إيران النووي بخمسين مليار دولار في السبعينيات. تظهر وثيقتان على وجه الخصوص، بتاريخ 22 أبريل 1975 و 20 أبريل 1976 ، أن الولايات المتحدة وإيران أجرتا مفاوضات حول برنامج نووي وأن الولايات المتحدة كانت على استعداد لمساعدة إيران من خلال إنشاء تخصيب اليورانيوم ومرافق إعادة معالجة الوقود.[8]

أردشیر زاهدی مع والده فضل‌الله زاهدی وشقيقته هـُما.

أردشیر زاهدی و شهناز پهلوی في حفل زواجهما

أردشیر زاهدی في معية شاه إیران في سانت موریتز.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .var adWrapper = document.getElementById( ‘marefa-block-2’ ), ins = marefa_get_ins( adWrapper, ‘3456545157’, ‘in-article’, ‘fluid’ ); document.write ( ins ); //console.log( ins );(adsbygoogle = window.adsbygoogle ||[]).push({});

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .var adWrapper = document.getElementById( ‘marefa-block-3’ ), ins = marefa_get_ins( adWrapper, ‘6184572850’, ‘in-article’, ‘fluid’ ); document.write ( ins ); //console.log( ins );(adsbygoogle = window.adsbygoogle ||[]).push({});

قالب:Grand Commander of the Order of Loyalty to the Crown of Malaysia

اردشیر زاهدی به عنوان یک دیپلمات باتجربه، همواره تلاش داشته خود را طرفدار گفت‌وگو و ضد جنگ، مخالف دخالت‌ خارجی و حامی حق تعیین سرنوشت ملت ایران، پایبند به اصول و قوانین بین‌الملل و البته حامی برنامه‌ی صلح‌آمیز هسته‌ای ایران و مخالف تحریم‌های آمریکا نشان دهد. اما آیا وزیر امور خارجه‌ی محمدرضاشاه طرفدار جمهوری اسلامی است؟

به گزارش ایسنا، اردشیر زاهدی که امروز در سن نودودوسالگی در سوئیس زندگی می‌کند، فرزند تیمسار فضل‌الله زاهدی است؛ کسی که پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و سرنگونی دولت محمد مصدق حدود دو سال بر مسند نخست‌وزیری نشست و زمام امور مملک را در دست داشت. اردشیر زاهدی در سال ۱۳۰۷ متولد شد و در زمان کودتا بیست‌وپنج‌ساله بود. گرچه او در آن زمان دخلی در امور مملکت نداشت اما بخاطر داشتن چنان پدری خواه و ناخواه سر از کار سیاست درآورد.

زاهدی که تحصیلاتش را در رشته‌ی مهندسی کشاورزی در آمریکا به پایان برده و کمی قبل از کودتا آمده بود که به مملکتش «خدمت» کند، به گفته‌ی خودش پس از بازگشت به کشور «مثل یک آجودان، مثل دستیار برای پدر» بود. البته اولین سمت دولتی او معاونت در اداره‌ی «برنامه‌ی اصل چهار» بود؛ اداره‌ای که وظیفه‌اش سازماندهی کمک‌های آمریکا به ایران بود. زاهدی بین سال‌های ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۵ به عنوان سفیر ایران در انگلیس مشغول به کار بود. سپس از اواخر سال ۴۵ تا اواسط سال ۱۳۵۰ در کابینه‌ی امیرعباس هویدا به عنوان وزیر امور خارجه‌ فعالیت کرد و بعد، از واپسین روزهای سال ۵۱ تا بهمن ۵۷ سفیر ایران در ایالات متحده آمریکا بود.

گرچه اردشیر زاهدی بخاطر نخست‌وزیری پدرش از ابتدای جوانی با سیاستمداران بلندپایه محشور بود اما پس از ازدواج با شهناز پهلوی – دختر محمدرضا از همسر اولش فوزیه – با شخص محمدرضا پهلوی روابط نزدیکی داشت. البته این ازدواج اول و آخر زاهدی دوامی نداشت و به خواست شهناز از یکدیگر جدا شدند اما زاهدی تا واپسین روزهای حیات محمدرضا از نزدیک‌ترین اشخاص و معتمدان او بود؛ بطوری که در دوران تبعید و بیماری محمدرضا، تنها مقام حکومت سابق بود که شاه مخلوع را همراهی می‌کرد.

زاهدی در گفت‌وگویی با بی‌بی‌سی در وصف علاقه‌اش به محمدرضا پهلوی می‌گوید: «این افراد که به شاه خدمتگزار بودند شامل بنده وزیر خارجه‌اش، نوکرش، وفادارش تا روزی که شستم و به خاکش کردم؛ شاهنشاهم، پادشاهم، هنوز هم بهش عشق داشته‌ام و دارم».

زاهدی

از نظر اردشیر زاهدی که زمان کودتای سال ۳۲ جوانی بیست‌وپنج‌ساله بود، آنچه ۲۸ مرداد اتفاق افتاد «رستاخیز  ملی» بود. او در خاطراتش درباره‌ی وقایع آن روز می‌گوید: «آن روز بعد از ظهر (دولت مصدق) سقوط کرد. پدر من (تیمسار زاهدی) در خیابان شمیران قدیم بود. در جایی یکی از تانک‌ها تسلیم ما شد. با آن تانک و خودروی بیوک آقای شوشتری – که نماینده‌ی مجلس و جزء اقلیت علیه دولت بود – و من جلویش نشسته بودم، رفتیم به طرف (محله‌ی) بیسیم، در بیسیم هم آنها مسلسل‌ها را زمین گذاشته بودند؛ من و عده‌ای هم داد می‌زدیم که نخست‌وزیر قانونی دارد می‌آید. از آنجا مردم پدر من را سر دست بردند و آنجا پدرم پیامش را فرستاد به مردم. آن شب اولین تلگراف از داخل شهربانی به اعلی‌حضرت شد و بعد هم به شاه (پیام داده شد) که مردم شما را می‌خواهند و خواهش می‌کنیم که برگردید».

او همواره ادعای وقوع کودتا در سال ۳۲ را رد می‌کند و عزل مصدق را «حق قانونی» شاه می‌داند و می‌گوید: «همان فرمانی که نخست‌وزیری مصدق را صادر کرد همان فرمان هم عزل او بود؛ دفعه اول (پس از استعفای مصدق در تیرماه سال ۳۱) محبوبیت مصدق بالا بود و شاه مجبور شد مصدق را برگرداند؛ همان آدم‌هایی که از او پشتیبانی می‌کردند باعث شدند او برود؛ خودش با دست خودش ریشه‌ی کار خودش را زد».

زاهدی حدود یک دهه پیش از انقلاب اسلامی در سال ۱۹۶۸، در مقام وزیر امور خارجه ایران،  معاهده‌ی «ان.پی.تی» یا «منع گسترش تسلیحات هسته‌ای» را به نمایندگی شاه ایران امضا کرد. او حدود یک دهه قبل در اولین گفت‌وگوی پس از انقلابش با رسانه‌های فارسی‌زبان به «صدای آمریکا»، درباره‌ی حق ایران در داشتن انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز گفته بود که استفاده از انرژی هسته‌ای «حق حقه‌ی ایران بوده، هست و خواهد بود … این حق متعلق به ایرانی‌هاست؛ دولت‌ها می‌آیند و می‌روند. معتقدم که ایران حق خود را خواهد داشت … این توهین به شرافت ایرانی‌هاست که بگویند ما به شما اعتماد نداریم». 

او به عنوان یک دیپلمات بازنشسته، حتی زمان ریاست جمهوری جرج بوش هم معتقد بود مسئله‌ی هسته‌ای ایران تنها با مذاکره حل می‌شود و «جنگ هیچ‌چیز را حل نخواهد کرد». او گفته بود: «اگر بمب بیندازند به ایران یا اگر بخواهند تحریم اقتصادی کنند مردم بیچاره آسیب خواهند دید؛ به نظرم حق مال ایران است و غرب باید بنشیند صحبت کند و با ادامه‌ی صحبت به جایی خواهند رسید».

اردشیر زاهدی در تعاملات ایران و غرب همواره از حقوق «ملت ایران» گفته است. او در تمام گفت‌وگوهای رسانه‌ای بر این نکته پافشاری کرده و همین موضع موجب شده در ماه‌های اخیر صحبت‌های او در رسانه‌های داخلی بازتاب زیادی پیدا کند. توجه بیش از پیش به زاهدی از نامه‌ی سرگشاده‌ی او به دولتمردان آمریکایی که در قالب آگهی در نیویورک‌تایمز چاپ شد، آغاز شد؛ جایی که زاهدی ضمن انتقاد از سیاست‌های آمریکا در قبال ایران و منطقه به سیاستمداران آمریکایی یادآور می‌شود که «مردم نجیب ایران زیر سایه‌ی تهدیدهای خارجی با هم متحد بوده و از سرزمین مادری دفاع کرده و می‌کنند. تاریخ به متجاوزان خارجی می‌آموزد که از افکار پوچ خود برای ویرانی ایران دست بردارند» زیرا «ایران با عراق قابل مقایسه نیست. ایران قادر خواهد بود در برابر حمله نظامی خارجی مقاومت کند».

او همواره از اظهار نظر درباره‌ی دولت و حکومت ایران خودداری کرده و وقتی «طرفداری از جمهوری اسلامی» به او نسبت داده می‌شود، متذکر می‌شود زورگویی در قبال «ایران» را برنمی‌تابد و برایش مهم نیست که بگویند طرفدار کیست. او اخیراً در گفت‌وگو با بی‌.بی‌.سی همین مواضع را تکرار کرده و گفته «دولت ایران مال مردم ایران است و آن جوان‌ها هر تصمیمی می‌خواهند می‌گیرند. ولی ما حق نداریم – که گذاشتیم و رفتیم؛ پول هم برداشتیم و آوردیم – اینجا بگوییم لنگش کن»!

موضع‌گیری زاهدی پس از شهادت سپهبد قاسم سلیمانی هم سر و صدای زیادی به پا کرده بود. او در این‌باره گفته بود: «من افتخار می‌کنم به قدرت ارتش ایران که سوگند خورده برای مملکتش. با یک ژنرالش بد بودند و ببینید چه کثافت‌کاری‌ها کردند بر خلاف قوانین بین‌الملل. آن‌وقت به سایرین می‌گویند شما تروریست هستید»! او که «ژنرال سلیمانی» را «سرباز وطن‌پرست شرافتمند» می‌داند، در گفت‌وگوی اخیرش با بی.‌بی‌.سی فارسی گفته است: «این افسران و این جوان‌ها، این کسان، به قرآن خودشان و به مملکت خودشان سوگند خورده‌اند … این آدم برای مملکتش خدمت کرده، برای مملکتش جنگیده، در مقابل اسرائیل …؛ مملکتش بوده، دفاع کرده و برای وجدان خودش رفته تا جایی که نابودی‌اش بوده. من بهش افتخار می‌کنم؛ اینها خون خودشان را برای مملکتشان دادند».

زاهدی همواره حامی سیاست خارجی ایران بوده هرچند این موضوع را مستقیماً به حکومت جمهوری اسلامی ربط نداده و از اظهار نظر مستقیم درباره‌ی حکومت خودداری کرده است. با این حال با اتکا به اصول و قواعد دیپلماتیک حتی حضور ایران در سوریه را – که بهانه‌ای برای فشار بیشتر غرب بر ایران بوده – موجه می‌داند؛ چنانکه در مقاله‌اش در نیویورک تایمز نوشته است: «ایران بخاطر حضور خود در سوریه محکوم می‌شود. ولی اشاره نمی‌شود که ایران در سوریه به دعوت دولت قانونی کشور مستقل سوریه حضور دارد؛ حضور ارتش‌های مخفی آمریکا و دولت‌های غربی در سوریه است که نقض قوانین بین‌المللی است».

او همواره تصمیم‌گیری و حتی اظهار نظر درباره‌ی حکومت و مسائل داخلی ایران را صرفاً حق ایرانیان – بخصوص شهروندان و جوانان داخل کشور – می‌داند. زاهدی علاوه بر اینکه بارها از خروج آمریکا از برجام انتقاد کرده و این کار را «مسخره» دانسته، درباره‌ی تیم مذاکره‌کننده‌ی ایران در برجام نیز گفته: «دیپلمات‌های ایران الحق‌والانصاف زحمت کشیدند و از خود شخصیت و صبر و حوصله نشان دادند».

با این حال واضح است که او به عنوان یکی از اعضای خانواده‌ی سلطنتی و نزدیکان شاه که همچنان ارادت خود به او را حفظ و ابراز می‌کند، حامی یا طرفدار جمهوری اسلامی نیست. او در گفت‌وگو با بی‌.بی‌سی می‌گوید: «اگر اشتباه غرب جنگ ایران و عراق را پیش نکشیده بود و حالا قضیه‌ی اتم را پیش نکشیده بود، این دولت‌ها هم رفته بودند … جوانان ایرانی هستند که باید تصمیم بگیرند برای آتیه خودشان و من تردید ندارم که این کار را می‌کنند؛ خارجی حق ندارد. گمان نمی‌کنم دخالت خارجی گره ایران را باز کند و برعکس برای مردم ایران گرفتاری درست می‌کند».

انتهای پیام

اقای زاهدی پیرمرد وطن پرست خدا وند ازشما راضی باشد یک نفر تنها پین این همه دشمن ایران گرگان تشنه به خون ملت از مردم دفاع می کنی الان وظیفه دولت جمهوری اسلامی این است ازحقوق شهروندی شما دفاع کند وشمارابه وطن مادریتان برگرداند اجرکم اندالله

من از بچه های ایسنا تشکر میکنم و دستشون رو می بوسم.
ایسنا تنها سایت خبری هست که در حال حاضر بهش اعتماد دارم.
ما بقیه سایتای داخلی من رو از خیلی چیزها متنفر میکنن

مطمئنا خیلی زیاد هستند آنهایی که سیاست خارجی ایران را درست میدانند و قبول دارند! هرچند شاید سیاست داخلی ایران را به دلایل حزبی، تاریخی یا آرمانی قبول ندارند. به هر حال هر ایرانی شرافتمندی که یک خط مشی در فلسفه و افکارش پیداست به واقعیت های دنیا و شجاعت افراد آزاده ای مثال سپهبد سلیمانی اعتراف میکند.

بالاخره خوبه یا بد؟

باید به اظهارات آقای زاهدی به عنوان یک وطن پرست احترام قائل شد چون سخنان او دشمنان مارا عصبانی وانگشت به دهان کرد

او “همواره” تصمیم‌گیری و حتی اظهار نظر درباره‌ی حکومت و مسائل داخلی ایران را صرفاً حق ایرانیان – بخصوص شهروندان و جوانان داخل کشور – می‌داند….
…..احتمالا اين “همواره” شامل تابستان داغ ١٣٣٢ نمي شود….

خودت اول اون پولهایی که دزدی برگردون ایران -دوم اون خونه ایی که تو سویس داری از پول کودتا 28 امرداد است و ….

چه سری هست که این طرف در جراید دیده میشه با اینکه تاریخ مصرفش خیلی وقته که تموم شده و خودشیرینی میکنه.بس دیگه!
حالا بعد از گذشت زمان بر علیه خانواده پهلوی نظر میده حتما با هم حرفشان شده!

خود دولت آمریکا به دلیل پشتیبانی مستقیم از کودتا و براندازی حکومت مردم از ملت ایران عذرخواهی کرده ولی این آقا هنوز کوتاه نمیاد. قبول کردن اشتباهات بزرگ کار انسان های خوار نیست.

اردشیر جان برو خوش باش

دادا اون بابای ایشون بوده که کودتا کرده نه ایشون. ضمنا بابت زدن هواپیمای مسافری ایران و کشتن 259 نفر جورج بوش پدر صراحتا گفت عذرخواهی نمی‌کنیم بعد برا کودتا عذرخواهی کردن!!!؟؟؟؟؟ خوابی

سلسله پهلویها حدود 40 سال پیش به تاریخ پیوست و اما شاه پرستان همچنان در عالم و توهم شاه پرستی زندگی می کنند .

The online version of the Iranian daily Hamshahri

اردشیر زاهدی، داماد شاه مخلوع و وزیر خارجه و سفیر او در آمریکا در تازه‌ترین توئیت خود به رفتار حکومت بحرین واکنش نشان داد.

به گزارش همشهری آنلاین، اردشیر زاهدی در صفحه شخصی‌اش در توئیتر نوشت: «هربار که مواضع ضدایرانی بحرین را می‌بینم، خود را لعنت می‌کنم! هم اعلیحضرت و مشاورانش و هم منی که به‌خاطر روابطم با شاه به استقلال بحرین کمک کردیم خیانتکاریم. ای کاش ذره‌ای از وجود سلیمانی در ما بود تا امروز نبینیم کشوری که اندازه رباط‌کریم هم نمی‌شود برای ما …. زیادی تناول می‌کند.»

روزنامه جمهوری اسلامی نیز نوشت: اردشیر زاهدی داماد شاه مخلوع و معدوم و وزیر خارجه و سفیر او در آمریکا در تازه‌ترین توئیت خود به رفتار حکومت بحرین واکنش نشان داد.

زاهدی

او نوشت: «هربار که مواضع ضدایرانی بحرین را می‌بینم، خود را لعنت می‌کنم! هم اعلیحضرت و مشاورانش و هم منی که به‌خاطر روابطم با شاه به استقلال بحرین کمک کردیم خیانتکاریم. ایکاش ذره‌ای از وجود سلیمانی در ما بود تا امروز نبینیم کشوری که اندازه رباط‌کریم هم نمی‌شود برای ما …. زیادی تناول می‌کند.»

بیشتربخوانید:

حقوق همشهری‌آنلاین متعلق به موسسه همشهری است

Copyright © 2020 HamshahriOnline, All rights reserved

---

همشهری محله

---

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

0