عبدالرضا اکبری

عبدالرضا اکبری بازیگر سینما و تلویزیون ایران است. وی سال 1332 چشم به جهان گشود. از مهم‌ترین آثار عبدالرضا اکبری می‌توان به بازیگری در سریال شوق پرواز، سریال تولدی دیگر و سریال باغ گیلاس اشاره کرد.

عبدالرضا اکبری نخستین بار در سینما حضور یافته و سال 1363 در 31 سالگی در فیلم زندان دوله‌تو به کارگردانی رحیم رحیمی‌پور بازی کرده است. گرچه موفقیت این اثر نسبت به آثار شاخص بعدیش مانند سریال شوق پرواز، بیشتر نبود اما تجربه خوبی برای عبدالرضا اکبری محسوب می‌شود و همکاری با هنرمندانی همچون علی امیدوار، امین خرم دل، احمدرضا درویش و حسین صادقی میاب را تجربه کرد.

عبدالرضا اکبری در سال 1391 دوره‌ی پرتلاشی را در عرصه سینما و تلویزیون گذراند و در آثار مهمی بازی کرده است. او در این سال با بازی در 3 فیلم و سریال مهم سینما و تلویزیون خود را به مردم معرفی کرد. آثار مهم عبدالرضا اکبری در این سال، بازیگری در سریال شوق پرواز به کارگردانی یدالله صمدی، سریال مثل من مثل تو به کارگردانی محمود معظمی و فیلم خلوت دل به کارگردانی علیرضا شاه حسینی محسوب می‌شود.

شاید یکی از مهم‌ترین بخش‌های بیوگرافی عبدالرضا اکبری بازی در سریال شوق پرواز بوده است. عبدالرضا اکبری سال 1391 در 59 سالگی در سریال شوق پرواز نقش مهمی بازی کرده است که توانست با مهارت خود، آن نقش و همچنین خودش را میان مخاطبان تلویزیون مطرح کند. او در این سریال با یدالله صمدی همکاری داشته است. عبدالرضا اکبری توانست با بازی در سریال شوق پرواز تجربه بازیگری موفقی برای خود رقم بزند و همکاری در کنار بازیگرانی نظیر سید شهاب حسینی، شهرام حقیقت‌دوست، افسانه بایگان و الهام حمیدی بر تجارب او افزود.

عبدالرضا اکبری علاوه‌بر سریال شوق پرواز، سال 1377 در 45 سالگی در سریال تولدی دیگر نیز بازی کرده است. عبدالرضا اکبری این‌بار با داریوش فرهنگ یعنی کارگردان سریال تولدی دیگر و هنرمندانی چون جمیله شیخی، لعیا زنگنه، فریبا متخصص و محمود عزیزی همکاری داشت.عبدالرضا اکبری

با اینکه عبدالرضا اکبری را بیشتر بعنوان بازیگر می‌شناسیم، اما در حرفه‌های دیگر نیز فعال بوده است. عبدالرضا اکبری علاوه‌بر بازیگر به‌عنوان نویسنده، تدوینگر و کارگردان نیز در سینما و تلویزیون فعالیت داشته است. مهم‌ترین آثار عبدالرضا اکبری در حرفه‌ی نویسنده، سریال پلک شب و سریال طالب است. مهم‌ترین اثر عبدالرضا اکبری در حرفه‌ی تدوینگر، سریال طالب است. مهم‌ترین اثر عبدالرضا اکبری در حرفه‌ی کارگردان، سریال طالب است.

در این سال‌ها عبدالرضا اکبری با هنرمندان بسیاری تجربه‌ی کار داشته است اما جالب است بدانید که در میان بازیگران فاطمه طاهری با 6 مرتبه، امین تارخ با 5 مرتبه، منوچهر افسری با 5 مرتبه، جمشید مشایخی با 5 مرتبه و صدیقه کیانفر با 5 مرتبه بیشترین همکاری را با عبدالرضا اکبری داشته‌اند.

یکی از ویژگی‌های حرفه‌ای بیوگرافی عبدالرضا اکبری آن هست که در مدت زمان بازیگری خود، هم در تلویزیون و هم در سینما بازی کرده است. عبدالرضا اکبری را باید بیشتر بازیگر تلویزیون بدانیم چرا که 55% آثار وی تلویزیونی و 45% آثارش سینمایی است. در واقع عبدالرضا اکبری از مجموع 74 اثری که در کارنامه دارد، در 40 اثر در تلویزیون با نام‌های سریال شکوه یک زندگی، سریال آنام، سریال معمای شاه، سریال شیوع، سریال فاخته، سریال شوق پرواز، سریال مثل من مثل تو، سریال پنج کیلومتر تا بهشت، سریال پنجره، سریال سرگشته، سریال تا افطار چیزی نمانده، سریال ستاره باران، سریال عملیات ۱۲۵، سریال آتش زیر‌خاکستر، سریال بانو، سریال پس از سالها، سریال دلنوازان، سریال زمانی برای پشیمانی، سریال لالایی برای بیداری، سریال اغما، سریال تلخون، سریال سامیه، سریال ناشناس، سریال پرواز در حباب، سریال ما چند نفر، سریال بچه‌های آهن، سریال زمانی برای ماندن، سریال بوی غریب پاییز، سریال عروج، سریال جست و جو در شهر، سریال شنهای کف رودخانه، سریال تولدی دیگر، سریال بازگشت به خانه، سریال پهلوانان نمی‌میرند، سریال باغ گیلاس، سریال روزگار وصل، سریال مزد ترس، سریال بیداران، سریال طلاق و سریال پیر وفا نام‌های و در 34 اثر در سینما با نام‌های فیلم کی داده کی گرفته؟، فیلم فیلسوف های احمق، فیلم در سایه مادر، فیلم خلوت دل، فیلم رهاتر از دریا، فیلم یازده دقیقه و سی ثانیه، فیلم ناشناس، فیلم اخراجی‌ها، فیلم ایستگاه بهشت، فیلم ابجد، فیلم روز کارنامه، فیلم تو آزادی، فیلم سمفونی تاریک، فیلم دختری با کفش‌های کتانی، فیلم ساغر، فیلم سرعت، فیلم بازی با مرگ، فیلم قانون، فیلم روز شیطان، فیلم آن‌ها هیچ‌کس را دوست ندارند، فیلم پناهنده، فیلم زیر سایه‌ی کنار، فیلم مأموریت آقای شادی، فیلم مستأجر، فیلم آقای بخشدار، فیلم صنوبرهای سوزان، فیلم فانی، فیلم آخرین پرواز، فیلم کانی‌مانگا، فیلم مکافات، فیلم اتاق یک، فیلم جدال در تاسوکی، فیلم بی‌پناه و فیلم زندان دوله‌تو بازی کرده است.

اینستاگرام عبدالرضا اکبری یکی از راه‌های ارتباطی او با مخاطبانش است. عبدالرضا اکبری در اینستاگرام بیش از 47،682 نفر دنبال‌کننده دارد و بیش از 41 نفر را دنبال می‌کند. همچنین عبدالرضا اکبری تاکنون در اینستاگرام بیش از 195 پست بارگذاری کرده است. عبدالرضا اکبری فعالیت خود در اینستاگرام را از تاریخ 1392/08/07 شروع کرده است و تاکنون برای اولین پست او بیش از 1،676 لایک و 114 نظر ثبت شده است. شاید جالب باشد بدانید که پرلایک‌ترین یا همان محبوب‌ترین پست اینستاگرامی عبدالرضا اکبری تاکنون بیش از 5،595 لایک خورده است، همچنین برای پرکامنت‌ترین یا همان پربحث‌ترین پست اینستاگرامی عبدالرضا اکبری تاکنون بیش از 329 نظر ثبت شده است.

در مجموع در کارنامه 65 ساله و بیوگرافی عبدالرضا اکبری آثار مهمی وجود دارد. اگر می‌خواهید با بیوگرافی عبدالرضا اکبری و زندگی حرفه‌ای و آثار او بیشتر آشنا شوید، حتما به صفحه هر یک از آثار عبدالرضا اکبری در منظوم سر بزنید. همه 74 اثر مهم عبدالرضا اکبری در منظوم یک پروفایل اختصاصی دارند که اطلاعات کامل معرفی آنها تهیه شده است. امتیازی که هر یک از آثار عبدالرضا اکبری در منظوم دارند، نمره و امتیازی است که مردم از یک تا ده به آنها داده‌اند. در واقع هر چقدر عبدالرضا اکبری در آثار ارزشمندتری بازی کرده باشد، توانسته نمره‌ی بیشتری از سوی مردم بگیرد، در نتیجه سوابق کاری و بیوگرافی عبدالرضا اکبری درخشان‌تر خواهد شد. مثلا اثری که در بیوگرافی عبدالرضا اکبری بیشترین امتیاز را از مردم گرفته است، سریال شوق پرواز محسوب می‌شود و اثری که در بیوگرافی عبدالرضا اکبری کمترین امتیاز را گرفته است، فیلم کی داده کی گرفته؟ محسوب می‌شود.

اگر در مورد بیوگرافی عبدالرضا اکبری نکات بیشتری می‌دانید حتما برای ما ارسال کنید تا کمکی بزرگ به همه مخاطبان و طرفداران عبدالرضا اکبری کرده باشید. مثلا اگر اطلاعاتی دقیق‌تر در مورد بیوگرافی عبدالرضا اکبری، آثار عبدالرضا اکبری، جوایز عبدالرضا اکبری، همکاران عبدالرضا اکبری، گالری عکس عبدالرضا اکبری، قد عبدالرضا اکبری، وزن عبدالرضا اکبری، رنگ چشم عبدالرضا اکبری، وضعیت تأهل و همسر عبدالرضا اکبری، فرزندان عبدالرضا اکبری، حواشی عبدالرضا اکبری و کودکی عبدالرضا اکبری می‌دانید حتما برای ما ارسال کنید.

اولین مربی آنها داریوش مؤدبیان بود و بعدها بهزاد فراهانی این سمت را به‌عهده گرفت. فعالیت آنها تا سال (۱۳۶۰) ادامه پیدا کرد و با منحل شدن گروه به تلویزیون آمد.

وی در چندین تله تئاتر شرکت کرد و از این طریق به سینما راه یافت و توانست در بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی به ایفای نقش بپردازد.

عبدالرضا اکبری در آثاری نظیر؛ «تلاش» و «زمزمه محبت» به کارگردانی پدرش «عید آن سال» به کارگردانی سعید ابراهیمی‌فر، سریال «نو عروس»، سریال «پشت صحنه» و«بوی غریب پاییز»، بازی کرده‌است.

عبدالرضا اکبری، در آثاری نظیر؛ «جدال در تاسوکی» (۱۳۶۵)، «بی پناه» (۱۳۶۵)، «اتاق یک» (۱۳۶۵)، «کانی مانگا» (۱۳۶۶)، «مکافات» (۱۳۶۶)، بازی کرده است.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم،  تلویزیون مجموعه‌های بزرگ و ماندگاری تولید کرده مثل مجموعه «هزاردستان« مرجوم حاتمی، «قصه‌های مجید»، «سلطان و شبان»، «سربداران»، «روزی روزگاری»، «روزگار قریب» و… خیلی سریال‌های موجه و دوست داشتنی داشتیم اما در سال‌های اخیر، سریال‌سازی به سمت تکرار حرکت کرده است. اگر صدا و سیما را سوپرمارکت فرهنگی درنظر بگیریم بخشی از قفسه‌های این مغازه در اختیار برنامه‌های کپی شده از روی آثار ماهواره‌ای و تلویزیون خارجی و بخشی دیگر از قفسه‌ها، برنامه‌های ضعیف و متوسط به خود اختصاص داده و در قفسه‌های دیگر فیلم‌ها و سریال‌های نازل خارجی جا خودش کرده و همچنان قفسه خوب و استاندارد از سریال‌ها و فیلم‌ها و برنامه‌های شاخص و برجسته خالی است. 

در سال 1398 تلویزیون در عرصه سریال‌سازی به جز یکی دو اثر، مجموعه‌های متوسط و زیرمتوسط روی آنتن بردند که در هر حال به رغم تلاش‌های چند گروه سریال‌ساز، بقیه سریال‌ها کم و بیش زیر متوسط بودند و نتوانستند از تلویزیون آبروداری کنن. صداوسیما برای ایجاد ارتباط درست و پیوسته و عمیق با مخاطب، باید کارشناسانه و اندیشمندانه وارد عرصه برنامه‌سازی و سریال‌سازی شود. از هنرمندان و عوامل حرفه‌ای و کاربلد بهره بگیرد. اصالت را به تلویزیون برگردانند و به سفارش‌ها و توصیه‌ها گوش نکنند؛ استعدادهایی وجود دارند که با کمک تجارب اساتید فرهنگ و هنر می‌توان اتفاقات خوبی را برای رادیو و تلویزیون پدید آورد. 

سریال “عملیات 125”

به بهانه نگاهی به مشکلات سریال‌سازی در تلویزیون و روز تولد عبدالرضا اکبری بازیگر قدیمی که بارها او را در نقش‌های مختلف و نوستالژی‌های خاطرانگیز به یاد می‌آوریم. پهلوان نصرت “پهلوانان نمی‌میرند” و مهندس نامی “تولدی دیگر” امروز 67 ساله شده و کارنامه درخشانی در بازیگری از خود به جای گذاشته است. هنرمند کرمانی که کارش را از سن 16 سالگی با جذب در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز کرد. عبدالرضا اکبری

به اتفاق دوستانش در سال 1347 گروه تئاتر موسوم به گروه تئاتر نجف‌آباد را تأسیس کردند. اولین مربی آنها داریوش مؤدبیان بود و بعدها بهزاد فراهانی این سمت را بعهده گرفت و گروه تئاتر کوچ را تشکیل دادند. فعالیت آنها تا سال 1360 ادامه پیدا کرد و با منحل شدن گروه به تلویزیون آمد. او در چندین تله تئاتر شرکت کرد و از این طریق به سینما راه یافت و توانست در بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی به ایفای نقش بپردازد.

سریال “مزد ترس”

زمانی «تولدی‌دیگر» در این تلویزیون ساخته می‌شد یا «مزد ترس» و «پهلوانان نمی‌میرند»؛ سریال‌هایی که در بازپخش‌های مجدد هم حرف‌های تازه و جدیدی برای مخاطب دارند. داستان سریال داریوش فرهنگ جزو کارهای پرطرفدار دهه 70 بود که آن را مسعود رسام و بیژن بیرنگ تهیه کرده است. سریال «تولدی‌دیگر» زوج مرفهی را به‌نمایش درمی‌آورد که مشکلات عدیده‌ای با یکدیگر دارند. زن خانه بر اثر تصادف و آتش‌گرفتن خودرو، ناپدید می‌شود و بقیه ماجرا که در آن بازیگران شاخصی همچون مرحوم جمیله شیخی ایفای نقش می‌کردند.

عبدالرضا اکبری فارغ از این حضور مؤثر و به‌یادماندنی، تاکنون در سریال‌های متعددی همچون «مزد ترس»، «پهلوانان نمی‌میرند»، «اغما»، «دلنوازان»، «خون‌بها»، «شوق پرواز» و «معمای شاه» به ایفای نقش پرداخته و آخرین کاری که از او در تلویزیون پخش شد هم به سریال «آنام» برمی‌گردد. البته او در سینمای ایران هم آثار قابل اعتنایی همچون «کانی‌مانگا»، «روز شیطان»، «بازی با مرگ»، «اخراجی‌ها» دارد و برای اولین بار نقش حضرت امام خمینی(ره) را  در «فرزند صبح» بهروز افخمی ایفا کرد. 

چندی پیش در جریان گفت‌وگو با عبدالرضا اکبری، او به نکات قابل توجه و تأملی در دنیای سینما و خصوصاً مقوله سریال‌سازی تلویزیون اشاره کرد که در ادامه شاهدِ برخی از بخش‌های آن گفت‌وگو خواهید بود که بازخوانی شده است. سیما و سینمایی که یش از توجه به ساخت آثار دقیق و تأثیرگذار می‌کوشند دقایق فیلمبرداری روزانه، لوکیشن‌های کم و تکراری را جلوی دوربین ببرند؛ از بازیگرانی استفاده کنند که بیشتر به دیالوگ‌حفظ‌کن معروفند تا شخصیت‌پرداز! به جای درخشش روی صحنه تئاتر، جلوی دوربین تلویزیون و یا سینما، دنبال جمع کردن فالوور و خودنمایی فضای مجازی‌اند. در گذشته طلایی سریال‌های تلویزیونی و کارهای سینمایی، بازیگران با هنرشان، خودشان را نشان نمی‌دادند و هرآنچه در چنته‌شان بود جلوی دوربین و روی صحنه عرضه می‌شد.  بیشتر متوجه رسالت‌ها و وظایفشان می‌شدند و ترجیح نمی‌دادند درباره هر مسئله و اتفاقی از خودشان واکنش نشان دهند.

امروز فضای سیما چه برنامه‌سازی و چه سریال‌سازی را باندبازی، رفتارهای سفارشی و خصوصاً عجله در تولید سریال و فیلم، تحت‌الشعاع قرار داده است. این شتاب‌زدگی در تولید سریال‌، باعث شده مخاطب خط داستانی تکراری و بازی‌های ناپخته‌ای را ببیند؛ نقاط ضعفی که هر سال بروز و ظهور بیشتری پیدا می‌کند. با نگاهی به سریال‌های ضعیف نوروزی هم می‌توان به این نکته رسید که آنقدر با عجله و شتاب‌زدگی دنبال پُرکردن آنتن هستیم که از تغییر و نزول ذائقه مخاطب در تماشای سریال و فیلم غافل شده‌ایم.

از طرفی دیگر عبدالرضا اکبری و امثال او که سال‌ها نوستالژی‌های تلویزیونی زیادی به یادگار گذاشته‌اند این روزها کمتر دیده می‌شوند؛ چون به قولِ خودشان، نویسندگان کمتر برایشان دیالوگ می‌نویسند، در نتیجه نقش‌های پدرها یا پدربزرگ‌ها و حتی مادرها و مادربزرگ‌ها به این گروهِ کاربلد پیشنهاد می‌شود. قاعدتاً نمی‌توانند محور سریال‌ها باشند. در واقع بیشتر توجه قصه‌ها به کاراکترهای جوان است و از آن سو هم می‌بینیم در سینما نگاهِ تهیه‌کنندگان گیشه است.  

سریال “تولدی دیگر”

این بازیگر قدیمی تلویزیون و سینما در جریان گفت‌وگویش به این نکته هم تأکید کرد که دوست نداریم بازیگر سریال‌های تکراری باشیم؛ یعنی در واقع  “قصه‌ها تکراری شده‌اند و ما به‌دنبال کار متفاوتیم”؛  هرچند از این راه امرار معاش می‌کنیم اما با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنیم تا بالأخره  جایی و روزی، کاری باب میل‌مان باشد. عمده قصه‌ها تکراری شده‌اند و کارهای تکراری ویژگی و جذابیتی برای بیننده ندارند، باید به‌سمت قصه‌هایی برویم که ما را جذب کنند.

زمانی تلویزیون کارهای پلیسی و خانوادگی روی آنتن می‌برد که هرکدام سرمنزل مشخص و فلسفه وجودی متمایزی داشتند؛ برایشان وقت می‌گذاشتند تا  محصولات غنی  خاطرانگیزی تولید شود که امروز در شبکه آی‌فیلم و یا برخی دیگر از شبکه‌های تلویزیون، شاهد بازپخش‌شان هستیم. سریال‌هایی که آنقدر به فیلمنامه‌ها و ساختارشان توجه شده که تماشاچی بعد از چندین بار دیدن هم تشنه تماشا است. اما امروز به جای همه این وسواس‌ها و بازی گرفتن‌هایی که تبدیل به تیپ شده‌اند تا شخصیت! دغدغه عوامل و دست‌اندرکاران مجموعه‌ها، در زمان کوتاه رسیدن به آنتن است. 

نکته‌ای که عبدالرضا اکبری هم به آن اشاره کرد که: “یادمان نمی‌رود با آن هنرپیشه‌های قدیمی و قدرتمند، سریالی چون «پهلوانان نمی‌میرند» ساخته شد که روزها قبل از جلوی دوربین تمرین می‌کردیم تا دیالوگ‌ها بهتر ادا شوند و مخاطب کار بهتری را ببیند. سال‌ها از آن روز می‌گذرد و مردم هنوز هم این سریال را دوست دارند و برایشان تازگی دارد. کارها باید پختگی خودشان را پیدا کنند چه قبل از تولید و چه بعد از رسیدن به سرمنزل تولید؛ این اتفاق بر سر ساخت «مزد ترس» هم افتاد که تماشاچی هنوز هم این کار را می‌پسندد.”

“فرزند صبح”- عبدالرضا اکبری در نقش حضرت امام خمینی(ره)

 سریال‌های آن زمان و دوره، نوستالژی این دوره شدند چون تمام ذهن و فکر بازیگر، بازیگری و هنرمندی بود؛ فیلمنامه‌ها با دقت نوشته می‌شدند؛ برای بازیگران، مهم بود کجا “آکسان” و “تأکید” روی دیالوگی انجام شود و امروز این چیزها مهم نیست و کسی را نگران نمی‌کند. در فضای سریال‌های تلویزیونی امروز بسیار مشهود است که کارگردان بازیگر را در همان تیپ نگه می‌دارد و دیگر تمرین کردن  و جلسات مرور فیلمنامه معنایی ندارد. چون اولاً فیلمنامه هر روز به فیلمبرداری می‌رسد و در زمان تصویب و کلید خوردن کار با چند قسمت نوشتن و یا در حد طرح، بازیگران جلوی دوربین می‌روند. در برخی اوقات که با بسیاری از بازیگران صحبت می‌کنیم حتی از سرنوشت نقشی که آن را بازی می‌کنند، خبر ندارند. و ثانیاً کارگردان و بازیگر هر دو توجهی به گذشتن از مرز تیپ‌سازی و رسیدن به شخصیت و کاراکتری که بیننده باورش کند، ندارند. 

پهلوان نصرتِ “پهلوانان نمی‌میرند” اعتقاد دارد که آنقدر به کمّیت، پررنگ و گل‌درشت توجه می‌‌شود که برای دست‌اندرکاران کار اهمیت دارد به‌جای روزی سه تا چهار پلان موفق و درست، بالای 15 دقیقه فیلمبرداری داشته باشند. خیلی از کارگردانان کاربلد کار می‌کردند و از کار عجله‌ای، فشرده و بی‌دقت هراس داشتند و امروز چندین ماهه حتی سریال ساخته می‌شود. «روز شیطان» را یادم می‌آید که بهروز افخمی چقدر با حوصله جلو برد و برایش اهمیت نداشت کار چه‌زمانی روی پرده برود؛ آن زمان و دوره برای فیلمسازان مهم کار کیفی بود که روی پرده و یا آنتن برود.

وقتی از عبدالرضا اکبری پرسیدیم که چه نوع فیلم‌ها و سریال‌هایی را می‌پسندید، پاسخ داد:  به‌نظر من در وهله اول باید کارها دارای قصه خوب باشند؛ قصه باید پیچیدگی‌های خاصی داشته و دارای اوج، فرود و گره باشد؛ داستان باید بتواند بیننده را با خودش درگیر کند و همچنین ساختار خوبی داشته باشد؛ از طرف دیگر، کار خوب حتماً باید توسط تیم حرفه‌ای ساخته شده باشد. بازی‌های خوب، دکوپاژ و موسیقی مناسب کمک می‌کنند تا در نهایت، کار خوبی داشته باشیم؛ چنین کارهایی ارزش نگاه کردن دارند.

انتهای پیام/

 

Close

Click here to request access and see full URLs.

0