Fiatgeld aus dem lateinischen Wort fiat (“Es sei getan! Es geschehe! Es werde!”)[1][2] (auch englisch Fiat money) ist ein Objekt ohne inneren Wert, das als Tauschmittel dient.[3] Das Gegenteil von Fiatgeld ist Warengeld, als das z. B. Tabak, Reis, Gold oder Silber dient, das neben dem äußeren Tauschwert auch einen inneren Wert hat, der unabhängig von Regierungserlassen ist, solange damit bezahlt werden darf.[4] Alle heutigen Währungssysteme legen den Wert der Währung nicht zu einer offiziellen Rate mit einem Rohstoff fest. Stattdessen wird der Wert über die Macht der Regierung, die Währung als gesetzliches Zahlungsmittel vorzuschreiben, gesichert.[4] Durch eine gesetzliche Festlegung als Zahlungsmittel in einer Währungsverfassung alleine erlangt es aber nicht zwangsläufig die Eigenschaften von Geld,[5] sondern erst durch die allgemeine Akzeptanz von Handelspartnern (Zahlern, Beziehern), auch hinsichtlich Wert und Kurs der Währung.
Der Bestandteil fiat leitet sich ab vom lateinischen Passivverb bzw. Semideponens fieri. Es handelt sich hier um die 3. Person Singular Präsens Konjunktiv Aktiv. Die deutsche Übersetzung lautet: „Er, sie, es sei, werde, geschehe, entstehe, finde statt bzw. ereigne sich“. Ein bekanntes Beispiel für die Verwendung des Verbs findet sich im Bibelzitat aus der Schöpfungsgeschichte „Fiat lux!“; zu Deutsch: „Es werde Licht!“ Es ist somit eine Creatio ex nihilo.
Die Verwendung von Geld hängt von seiner Nützlichkeit bzw. von seinem Gebrauchswert ab. Die Nützlichkeit besteht in der Erfüllung der drei Geldfunktionen Tauschmittel-, Sparmittel- und Wertmess- bzw. Recheneinheitsfunktion, die jeweils an bestimmte Bedingungen geknüpft ist. Die Tauschmittelfunktion ist nur erfüllt, wenn das Geld allgemein von den Wirtschaftssubjekten als Zahlungsmittel anerkannt wird. Die Sparmittelfunktion ist nur erfüllt, wenn der Verlust an Kaufkraft (auch im Außenwert) gering bleibt und Vertrauen (lateinisch credit – er, sie, es glaubt) in den zukünftigen Gebrauchswert als Tauschmittel vorliegt (also Vertrauen darauf, dass das Geld auch in Zukunft als Tauschmittel anerkannt wird). Ein Vertrauen auf langfristige Wertstabilität und Kaufkraft sind wiederum abhängig vom Vertrauen in und den Erwartungen an die geldausgebende Institution – im Falle von Fiatgeld meistens eine Zentralbank. Die Recheneinheitsfunktion ist stark von den beiden anderen Funktionen abhängig.
Fiatgeld wird oft fälschlicherweise mit Kreditgeld gleichgesetzt, Kreditwährungen stellen allerdings nur eine Teilmenge von Fiatwährungen dar. Kreditgeld ist, der Kredittheorie nach, per Saldo mit der Geldschuld und diesbezüglichem „Rückleistungsdruck“ bzw. verpfändeten Sicherheiten gedeckt. Verringert sich allerdings die Qualität der Sicherheiten bei der Kreditvergabe, nimmt nach Friedrich August von Hayek die Neutralität des Geldes und damit der Marktwert des Geldes ebenso ab.
Theoretisch erlaubt Fiatgeld eine Geldschöpfung in beliebiger Höhe. Üblicherweise werden aber über Auflagen Grenzen gezogen.
فیات چیست
Die Geschichte von Fiatgeld ist eng an die Entwicklung von Banknoten und deren Konvertibilität in reale Werte geknüpft. Entscheidend ist dabei die jeweilige Geldpolitik.
Gegen Ende des 13. Jahrhunderts versuchte König Gaichatu von Persien die durch seinen extravaganten Lebensstil und eine Rinderpest entleerte Staatskasse durch die Emission von zusätzlichem Geld wieder zu füllen. Am 13. August 1294 ließ er verkünden, dass jeder, der das neue „Papiergeld“ nicht akzeptiere, mit dem Tode bestraft werde. Das Experiment hatte nur zwei Monate Bestand und war ein totaler Fehlschlag. Der Handel kam zum Erliegen und es brachen Unruhen auf den Basaren aus. Dem König blieb keine andere Wahl als seine Proklamation zu widerrufen. Er wurde kurz darauf ermordet.[6][7]
Die Assignaten waren während der Französischen Revolution in Umlauf gebrachtes Papiergeld. Am 8. September 1793 erklärte der Nationalkonvent, jeder, der die Bezahlung mit Assignaten verweigere oder bei Bezahlung mit Assignaten einen höheren Preis verlange, werde mit dem Tode bestraft und sein Vermögen werde konfisziert. Es wurde dem eine Belohnung versprochen, der die Behörden über solche Transaktionen in Kenntnis setze. Im Mai 1794 kam es zu einer weiteren Verschärfung. Der Nationalkonvent erklärte, jeder, der sich vor dem Abschluss eines Geschäfts erkundige, mit welchem Geld der Geschäftspartner zu zahlen beabsichtige, werde mit dem Tode bestraft. Trotz dieser Maßnahmen verloren die Assignaten rapide an Wert.[8] Als Napoleon Bonaparte 1803 den Franc als neue Währung einführte, waren sie bereits praktisch wertlos.
Die auch mit dem Namen Greenbacks bezeichneten United States Notes waren Fiatgeld, welches vom Finanzministerium der Vereinigten Staaten erstmals während des Amerikanischen Bürgerkriegs in Umlauf gebracht wurde. Durch einen Kongressbeschluss war der Nennwert der zu emittierenden Noten auf etwas über 340 Millionen US-Dollar begrenzt. Im Gegensatz zu den ebenfalls als Geld verwendeten United States Gold Certificates war es nicht möglich, die Greenbacks auf Verlangen in Goldmünzen einzutauschen.
Es folgten Perioden, in denen die Eintauschbarkeit in Edelmetalle immer wieder ausgesetzt wurde.
Im 20. Jahrhundert wurden Fiatwährungen im Zuge der Kredittheorie innerhalb von Mindestreserve-Systemen mit Vergabe von Kreditgeld die Regel.
US-Präsident Franklin D. Roosevelt entband die US-Zentralbank von der Verpflichtung, von Bürgern eingereichte US-Dollar-Noten in Goldmünzen einzulösen. Privater Goldbesitz im Wert von mehr als 100 US-Dollar wurde von ihm 1933 als illegal erklärt und mit bis zu zehn Jahren Gefängnis sowie Beschlagnahme des Goldes bestraft (siehe Goldverbot). 1944 wurde das Bretton-Woods-System eingeführt. Mit dem Nixon-Schock wurde die unilaterale, fixe Eintauschbarkeit von US-Dollar in Gold beendet, wodurch das Weltwährungssystem von Bretton Woods mit seinen festen Wechselkursen 1973 zusammenbrach, nachdem die Vereinigten Staaten der eingegangenen Verpflichtung, von Mitgliedsstaaten eingereichte US-Dollars in Gold einzulösen, nicht mehr nachkamen.
Das Geld aus der Druckmaschine und die Marktwirtschaft
Fiatgeld aus dem lateinischen Wort fiat (“Es sei getan! Es geschehe! Es werde!”)[1][2] (auch englisch Fiat money) ist ein Objekt ohne inneren Wert, das als Tauschmittel dient.[3] Das Gegenteil von Fiatgeld ist Warengeld, als das z. B. Tabak, Reis, Gold oder Silber dient, das neben dem äußeren Tauschwert auch einen inneren Wert hat, der unabhängig von Regierungserlassen ist, solange damit bezahlt werden darf.[4] Alle heutigen Währungssysteme legen den Wert der Währung nicht zu einer offiziellen Rate mit einem Rohstoff fest. Stattdessen wird der Wert über die Macht der Regierung, die Währung als gesetzliches Zahlungsmittel vorzuschreiben, gesichert.[4] Durch eine gesetzliche Festlegung als Zahlungsmittel in einer Währungsverfassung alleine erlangt es aber nicht zwangsläufig die Eigenschaften von Geld,[5] sondern erst durch die allgemeine Akzeptanz von Handelspartnern (Zahlern, Beziehern), auch hinsichtlich Wert und Kurs der Währung.
Der Bestandteil fiat leitet sich ab vom lateinischen Passivverb bzw. Semideponens fieri. Es handelt sich hier um die 3. Person Singular Präsens Konjunktiv Aktiv. Die deutsche Übersetzung lautet: „Er, sie, es sei, werde, geschehe, entstehe, finde statt bzw. ereigne sich“. Ein bekanntes Beispiel für die Verwendung des Verbs findet sich im Bibelzitat aus der Schöpfungsgeschichte „Fiat lux!“; zu Deutsch: „Es werde Licht!“ Es ist somit eine Creatio ex nihilo.
Die Verwendung von Geld hängt von seiner Nützlichkeit bzw. von seinem Gebrauchswert ab. Die Nützlichkeit besteht in der Erfüllung der drei Geldfunktionen Tauschmittel-, Sparmittel- und Wertmess- bzw. Recheneinheitsfunktion, die jeweils an bestimmte Bedingungen geknüpft ist. Die Tauschmittelfunktion ist nur erfüllt, wenn das Geld allgemein von den Wirtschaftssubjekten als Zahlungsmittel anerkannt wird. Die Sparmittelfunktion ist nur erfüllt, wenn der Verlust an Kaufkraft (auch im Außenwert) gering bleibt und Vertrauen (lateinisch credit – er, sie, es glaubt) in den zukünftigen Gebrauchswert als Tauschmittel vorliegt (also Vertrauen darauf, dass das Geld auch in Zukunft als Tauschmittel anerkannt wird). Ein Vertrauen auf langfristige Wertstabilität und Kaufkraft sind wiederum abhängig vom Vertrauen in und den Erwartungen an die geldausgebende Institution – im Falle von Fiatgeld meistens eine Zentralbank. Die Recheneinheitsfunktion ist stark von den beiden anderen Funktionen abhängig.
Fiatgeld wird oft fälschlicherweise mit Kreditgeld gleichgesetzt, Kreditwährungen stellen allerdings nur eine Teilmenge von Fiatwährungen dar. Kreditgeld ist, der Kredittheorie nach, per Saldo mit der Geldschuld und diesbezüglichem „Rückleistungsdruck“ bzw. verpfändeten Sicherheiten gedeckt. Verringert sich allerdings die Qualität der Sicherheiten bei der Kreditvergabe, nimmt nach Friedrich August von Hayek die Neutralität des Geldes und damit der Marktwert des Geldes ebenso ab.
Theoretisch erlaubt Fiatgeld eine Geldschöpfung in beliebiger Höhe. Üblicherweise werden aber über Auflagen Grenzen gezogen.
فیات چیست
Die Geschichte von Fiatgeld ist eng an die Entwicklung von Banknoten und deren Konvertibilität in reale Werte geknüpft. Entscheidend ist dabei die jeweilige Geldpolitik.
Gegen Ende des 13. Jahrhunderts versuchte König Gaichatu von Persien die durch seinen extravaganten Lebensstil und eine Rinderpest entleerte Staatskasse durch die Emission von zusätzlichem Geld wieder zu füllen. Am 13. August 1294 ließ er verkünden, dass jeder, der das neue „Papiergeld“ nicht akzeptiere, mit dem Tode bestraft werde. Das Experiment hatte nur zwei Monate Bestand und war ein totaler Fehlschlag. Der Handel kam zum Erliegen und es brachen Unruhen auf den Basaren aus. Dem König blieb keine andere Wahl als seine Proklamation zu widerrufen. Er wurde kurz darauf ermordet.[6][7]
Die Assignaten waren während der Französischen Revolution in Umlauf gebrachtes Papiergeld. Am 8. September 1793 erklärte der Nationalkonvent, jeder, der die Bezahlung mit Assignaten verweigere oder bei Bezahlung mit Assignaten einen höheren Preis verlange, werde mit dem Tode bestraft und sein Vermögen werde konfisziert. Es wurde dem eine Belohnung versprochen, der die Behörden über solche Transaktionen in Kenntnis setze. Im Mai 1794 kam es zu einer weiteren Verschärfung. Der Nationalkonvent erklärte, jeder, der sich vor dem Abschluss eines Geschäfts erkundige, mit welchem Geld der Geschäftspartner zu zahlen beabsichtige, werde mit dem Tode bestraft. Trotz dieser Maßnahmen verloren die Assignaten rapide an Wert.[8] Als Napoleon Bonaparte 1803 den Franc als neue Währung einführte, waren sie bereits praktisch wertlos.
Die auch mit dem Namen Greenbacks bezeichneten United States Notes waren Fiatgeld, welches vom Finanzministerium der Vereinigten Staaten erstmals während des Amerikanischen Bürgerkriegs in Umlauf gebracht wurde. Durch einen Kongressbeschluss war der Nennwert der zu emittierenden Noten auf etwas über 340 Millionen US-Dollar begrenzt. Im Gegensatz zu den ebenfalls als Geld verwendeten United States Gold Certificates war es nicht möglich, die Greenbacks auf Verlangen in Goldmünzen einzutauschen.
Es folgten Perioden, in denen die Eintauschbarkeit in Edelmetalle immer wieder ausgesetzt wurde.
Im 20. Jahrhundert wurden Fiatwährungen im Zuge der Kredittheorie innerhalb von Mindestreserve-Systemen mit Vergabe von Kreditgeld die Regel.
US-Präsident Franklin D. Roosevelt entband die US-Zentralbank von der Verpflichtung, von Bürgern eingereichte US-Dollar-Noten in Goldmünzen einzulösen. Privater Goldbesitz im Wert von mehr als 100 US-Dollar wurde von ihm 1933 als illegal erklärt und mit bis zu zehn Jahren Gefängnis sowie Beschlagnahme des Goldes bestraft (siehe Goldverbot). 1944 wurde das Bretton-Woods-System eingeführt. Mit dem Nixon-Schock wurde die unilaterale, fixe Eintauschbarkeit von US-Dollar in Gold beendet, wodurch das Weltwährungssystem von Bretton Woods mit seinen festen Wechselkursen 1973 zusammenbrach, nachdem die Vereinigten Staaten der eingegangenen Verpflichtung, von Mitgliedsstaaten eingereichte US-Dollars in Gold einzulösen, nicht mehr nachkamen.
Das Geld aus der Druckmaschine und die Marktwirtschaft
پول یا ارز فیات Fiat چیست ؟ پول فیات به واحد پولی گفته میشود که دولتها آن را منتشر میکنند اما پشتوانهٔ فیزیکی (مانند طلا ، نقره) ندارد . ارزش این نوع پول بهجای آنکه وابسته به ارزش ذاتی داراییهایی دیگر بهعنوان پشتوانه باشد، ناشی از ارتباط بین میزان عرضه و تقاضا است.
ازنظر تاریخی، اکثر واحدهای پولی از پشتوانههای کالایی مثل طلا و نقره بهره بردهاند درحالیکه پول فیات صرفاً بر باور عمومی نسبت به وضعیت اقتصادی استوار است.
از آنجا که این نوع واحد پولی بر پشتوانهای استوار نیست، میتواند به دلیل ریسک سقوط ارزش ناشی از تورمهای شدید تحت تأثیر قرار گیرد. درواقع اگر جامعه اعتماد خودش را نسبت به یک پول کاغذی مثل دلار آمریکا از دست دهد آن واحد پولی دیگر ارزشی نخواهد داشت.
این شرایط با وضعیت طلا متفاوت است زیرا طلا بهصورت تاریخی بهعنوان جواهر و زیورآلات استفاده میشده و امروزه کاربردهای وسیعی در صنایع الکترونیک، کامپیوتر و هوافضا دارد.فیات چیست
امروزه اکثر واحدهای پولی، پول فیات هستند و فاقد هرگونه ارزش ذاتی میباشند و صرفاً بهعنوان وسیلهٔ پرداخت از آنها استفاده میشود. پول فیات در طول قرن بیستم بهخصوص پس از فروریزی سیستم برتون وودز، زمانی که ایالاتمتحده توقف برابری دلار و نرخ طلا را اعلام کرد، رشد چشمگیری نمود.
پول فیات بهعنوان یک نوع پول، خدمات قابلتوجهی را در جهت رشد اقتصادی در چهارچوب نقشهای یک واحد پولی متعارف ایفا نموده است، کارکردهایی ازجمله ذخیره کردن ارزش، فراهم کردن یک واحد شمارش و ابزار مبادله.
پول فیات تسلط عمدهٔ خود را در قرن بیستم کسب کرد، زمانی که دولتها و بانکهای مرکزی اقتصاد خود را به کمک واحدهای پولی بدون پشتوانه که دارای محدودیت و کمیابی نبودند، در برابر آسیبهایی مثل کاهش تقاضای ناشی از چرخههای تجاری مصون ساختند و مواردی مثل عرضهٔ اعتباری، نقدینگی، نرخهای بهره و ثبات پولی را هدایت کردند. برای مثال بانک مرکزی ایالاتمتحده یک اختیار دوگانه در خصوص پایین نگهداشتن بیکاری و تورم دارد.
درهرصورت واحدهای پولی با پشتوانهٔ طلا بهمراتب باثباتتر از پول فیات هستند زیرا عرضهٔ طلا بهشدت محدود است. درواقع چالشهای زیادی در خصوص شکلگیری حباب ناشی از پول فیات وجود دارد که این امر از عدم وجود محدودیت در عرضهٔ این نوع واحد پولی ناشی میشود.
با ثبت نام در ویرگول به آرشیو بزرگی از مقالات مرتبط با این موضوع دسترسی خواهید داشت
مطلبی دیگر از این نویسنده
مطلبی دیگر در همین موضوع
افزایش بازدید بر اساس علاقهمندیهای شما
از این پس او نمیتواند پروفایل کاربری و مطالب شما را ببیند.
این ویدیو ۱۰ دقیقهای مهم دیدگاه مالی شما را متحول میکند!
مشاهده ویدیو
khanesarmaye – آموزش تحلیل تکنیکال و بنیادی بازار بورس ایران
پول، تکهای کاغذ یا سکهای فلزی است که تنها به خاطر بار ارزشی که به دوش میکشد، مهم و خواستنی به شمار میرود. در واقع، ما نه تکههای کاغذ بلکه ارزشی که آنها برایمان به ارمغان میآورند را دوست داریم. اعتبار پشت کاغذها به ما کمک میکند تا چیزهایی که نیاز داریم را بخریم، به جاهایی که میخواهیم سفر کنیم و آن اعتبار را با ارزش چیزهایی که دوستشان داریم تاخت بزنیم. اما داستان این اعتبار از کجا آغاز میشود؟ چه چیزی به کاغذی که در دست ما قرار دارد ارزش میدهد؟ و مهمتر از همه، چرا این ارزش، ثابت نیست و گذر زمان یا شرایط مختلف، اعتبار آن را دستخوش تغییر میکند؟ در این مقاله از خانه سرمایه به سراغ «پول فیات» یا «پول بدون پشتوانه» میرویم تا از ماجراهای پشت پرده اعتبارها سر در بیاوریم.فیات چیست
ویکتور هوگو:
هیچ چیزی به اندازه جیب خالی انسان را ماجراجو نمیکند.
فهرست
تا مدتهای طولانی، طلا تنها و بهترین پشتوانه برای پولهایی بود که در میان مردم دست به دست میگشتند. چه زمانی که مردم با حوالههای کاغذی کار میکردند و چه زمانی که بانکهای مرکزی شکل گرفتند، این تناسب بین ذخیره طلای انباشته در انبارها یا خزانهها و اسکناس یا حوالهای که در دست مردم بود، وظیفه انتقال ارزش را در اختیار داشت. به زبان سادهتر، سکه فلزی یا اسکناسی که در دست مردم بود، سند مالکیت طلایی بود که در خزانه یا انبارها وجود خارجی داشت. این سبک از انتقال ارزش تا زمانی که در محدوده یک کشور اعمال میشد، به خوبی کار خودش را انجام میداد. اما وقتی پای مبادله این ارزش بین کشورهای مختلف به این میدان باز شد، شرایط تغییر کرد. بدون شک، هیچ کشوری نمیتواند به تنهایی تمام نیازهای خود را تامین کند و تجارت، بخشی جدایی ناپذیر از روابط صلحآمیز میان ملتها به شمار میرود. حالا نیاز اساسی، بهینهسازی این اعتبارها برای افزایش تجارتهای بینالمللی بود.
همانطور که کشور «A» روش خودش را برای اعتباردهی به حوالهها و اسکناسها داشت، کشور «B» هم از روشی مخصوص به خود استفاده میکرد. حالا مسئولان هر کشور باید کاری میکردند که پولهایشان در کشورهای دیگر نیز از اعتبار کافی برخوردار باشند و تاجران خارجی با خیالی راحت و به سادگی از آنها استفاده کنند. در نتیجه، هر کشور باید یک روند استاندارد برای ارزش پولش در نظر میگرفت و آن را اعلام میکرد. به همین دلیل، مفهومی به نام «استاندارد طلا» در میان کشورهای مختلف شکل گرفت. به این ترتیب که دولت هر کشور، یک نرخ مبادله ثابت را اعلام میکرد و در ازای دریافت مقدار مشخصی پول کاغذی یا سکه فلزی، مقدار ثابتی طلا میپرداخت.
اجرایی شدن استاندارد طلا توانست بسیاری از مشکلات را حل کند. معاملههای بین تجار خارجی به راحتی صورت میگرفت و هر کسی میتوانست در هر زمانی که میخواست، پولهای خود را به طلا تبدیل کند. اما این عرضه نامحدود طلا توسط دولتهای مختلف نتوانست مدت زیادی دوام بیاورد. علتهای گوناگونی مانع این کار شدند؛ مثلا:
کار با استاندارد طلا آنقدر سخت شد که کمکم تا دهه هشتاد میلادی به طور کامل از میان رفت و در سال ۱۹۷۱ به تاریخ پیوست. اما بدون این استاندارد، چه چیزی میتوانست اعتبار کاغذهایی که با نام پول میشناختیم را به آنها بازگرداند؟ دولتها و اقتصاددانها به راهحلی جایگزین رسیدند و آن «پول بدون پشتوانه» بود.
آدام اسمیت:
بدون شک، جامعهای که بخش اعظم آن فقیر و بیچاره هستند، نمیتواند شکوفا و سعادتمند باشد.
وقتی پول از یار دیرین خود یعنی طلا جدا شد، دو بازار متفاوت از اعتبارات شکل گرفتند. بازار اول، دولت بود که پول ملی و قدرت چاپ اسکناس را در اختیار داشت و دیگری بازار بود که با در اختیار داشتن طلا، قدرت معامله و تعیین ارزش لحظهای آن را در دست گرفت. دولتها میتوانستند بسته به نیاز خود پول چاپ کنند و در عوض، دخالتی در معاملات بازار طلا نداشته باشند. در حقیقت، چیزی که ارزش پول ملی جدید را – که پشتوانهای طلایی رنگ به دنبال نداشت – تعیین میکرد تلاش دولتها برای کاهش هزینههای خود، اجرای سیاستگذاریهای خارجی و داخلی کارآمد، کنترل نرخ بهره، بهبود وضعیت اقتصادی کشور، تصمیمگیری درباره میزان عرضه پول و تغییر سیاستهای مالیاتی بود. به همین علت، گاهی میبینیم که ارزش پول کشورهای فقیر در مقابل کشورهای ثروتمندی که با واحد پول دلار کار میکنند، بسیار پایین است. در واقع، کاهش ارزش پول ملی یک کشور به معنای وجود مشکلاتی است که بر بدنه اقتصادش سنگینی میکند.
بر خلاف ظاهر غربی پول فیات، آغاز آن از شرق بوده است. در قرن ۱۱ میلادی اولین کسانی از پول بدون پشتوانه در معاملات خود استفاده کردند، «خاندان یوآن» در چین بودند. با کمبود طلا، تلاشها برای پیدا کردن یک جایگزین برای آن ادامه یافت. کشورهای مختلف بسته به منطقه جغرافیایی و منابع در دسترسشان، کالاهایی را جایگزین طلا کردند و در واقع به عنوان پول از آنها استفاده میکردند. مثلا در انگلستان قرن ۱۱ و در زمان پادشاهی هنری اول، از چوب به عنوان پول استفاده میشد یا در مستعمره پیشین فرانسه به نام «فرانسه نو» از پوست خز به جای پول استفاده میکردند. مزیتهای پول فیات مثل عدم وابستگی به طلا، عدم محدودیت و راحتی در استفاده، کمکم بیشتر کشورها را به استفاده از آن تشویق کرد.
سه متهم اصلی در پرونده خطرهای پول بدون پشتوانه به چشم میخورند:
از زمان ایجاد پولهای بدون پشتوانه، تورم با آن همنشین بوده است. دولتها با چاپ پولهایی که نمیتوانستند ارزشی برای آنها ایجاد کنند، درگیر مفهومی به نام تورم شدند. به زبان ساده، تورم یعنی کاهش درصد پشتوانهدار از پول ملی نسبت به درصد پول خلق شده که باعث افزایش شاخص قیمت – معمولا افزایش قیمت مصرفکننده – میشود. وجود تورم بالا باعث میشود که نرخ جمعیت افراد فقیر در جامعه افزایش پیدا کند. چون تورم به افراد دارای درآمدهای پولی ثابت – مثل حقوق بگیرها – ضرر میزند و از قدرت خرید آنها میکاهد. اما در مقابل، به نفع بیشتر کسانی تمام میشود که درآمدهای پولی متغیر دارند. علاوه بر این، تورم، هزینههای عمومی دولت را افزایش میدهد و دولت را مجبور میکند که برای جبران این کسری بودجه به سراغ قرض گرفتن پول از بانک مرکزی برود. روشن است که این راهحلها به جای خاموش کردن آتش تورم، آن را بیشتر شعلهور میکنند. نکته جالب اینجا است که مردم میتوانند با سرمایه گذاری در بازار بورس، پول خود را از خطرهای تورم دور کنند.
به تمام پولهایی که خارج از سیستم بانکی در حال گردش هستند، «نقدینگی» گفته میشود. اگر حجم نقدینگی با میزان تولید کالا و خدمات متناسب نباشد – یعنی دچار افزایش غیرمعمول نقدینگی در میان مردم باشیم – ضربه بزرگی به اعتبار پول بدون پشتوانه زده میشود. چون با افزایش نقدینگی، تقاضا برای دریافت کالا و خدمات به شدت بالا میرود و اگر چرخه تولید و ارائه خدمات، نتواند در کوتاه مدت به این تقاضا پاسخ دهد در آن صورت بر آتش تورم، دامن زده میشود.
یکی دیگر از خطرهایی که پول بدون پشتوانه را تهدید میکند، از بین رفتن دولتها است. چون این دولتها هستند که به علت وجود و فعالیتهایی که انجام میدهند به پول ملی هر کشور اعتبار و ارزشی مناسب میبخشند. اگر دولتی نابود شود، ارزش پول ملی آن نیز به نابودی کشیده میشود.
فیدل کاسترو:
هر کشوری باید کاملا آزاد باشد تا نوعی از سیستم اقتصادی، سیاسی و اجتماعی که مناسب میداند را برگزیند.
در ادامه به دو پرسش در مورد پولهای بدون پشتوانه که شاید در ذهن شما هم شکل گرفته باشند پاسخ میدهیم:
اجازه بدهید با شمردن تفاوتهایی که بین ارز دیجیتال و پول بدون پشتوانه وجود دارند، راحتتر به این پرسش پاسخ بدهیم:
در نتیجه، پول فیات و ارزهای دیجیتال، دو موضوع متفاوت هستند که فقط در بعضی جنبهها مثل خرج کردن با هم نقطههای مشترکی دارند.
بله. بیایید یک بار دیگر به مفهوم پول بدون پشتوانه نگاهی بیندازیم. با هم گفتیم که پول فیات، پولی فیزیکی است که از طرف دولت حمایت میشود. به همین دلیل، تمام چیزهایی که مفهوم این پول را به شکلهای گوناگون در خودشان داشته باشند نیز پول بدون پشتوانه به شمار میروند. مثلا چک، حواله، کارت اعتباری، کارتهای هدیه و … انواع مختلفی از پول فیات هستند.
وجود پول بدون پشتوانه به آن معنی نیست که تمام مشکلاتی که به علت وجود پولهای با پشتوانه ایجاد شدند، برطرف شده است. از طرفی، وجود مشکلاتی مثل تورم یا افزایش نقدینگی نمیتوانند به عنوان مانعی برای توقف استفاده از پول فیات عمل کنند. در این زمینه، پیدا کردن راهحل مناسب برای کنترل تورم و کاهش نقدینگی، تنها مسیر پیش روی دولتها است تا با مهار تورم، مرهمی بر جسم خسته اقتصاد کشورها – به خصوص کشورهای در حال توسعه – زده باشند. اما مسیر دگرگونی، همیشه باز است. همانطور که پولهای با پشتوانه طلا و حتی خود طلا به خاطر وجود مشکلاتی که داشتند کمکم کنار گذاشته شدند، شاید پول فیات نیز با ظهور تعریف جدیدی از پول و ارزشگذاری به جوخه بازنشستههای مالی بپیوندد. دور از ذهن نیست اگر ارزهای دیجیتال را به عنوان نامزد بعدی این جایگاه در نظر بگیریم.
با توجه به مطالبی که خواندید آیا میتوانید یک تعریف ساده از پول فیات داشته باشید؟ به نظر شما، افزودن چه ویژگیهایی به ارزهای دیجیتال میتوانند آنها را به عنوان جانشین خلف پول بدون پشتوانه معرفی کنند؟
به این مقاله امتیاز دهید
میانگین امتیازات: 3.1 / 5. تعداد امتیاز: 7
اولین نفری باشید که به این مقاله امتیاز میدهید
عالی بود،متشکرم
آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.
فیات چیست
اطلاعات من را ذخیره کن تا در آینده نیازی به ورود اطلاعات نداشته باشم
تهران، پاسداران، بوستان دوم، گیلان غربی، بن بست مریم، پلاک ۲ ۰۲۱-۹۱۰۰۷۵۹۰
لینک های آموزشی مهم
سلام! به اکانت کاربری خود وارد شوید
بازیابی پسورد
پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد
این ویدیو ۱۰ دقیقهای مهم دیدگاه مالی شما را متحول میکند!
مشاهده ویدیو
khanesarmaye – آموزش تحلیل تکنیکال و بنیادی بازار بورس ایران
پول، تکهای کاغذ یا سکهای فلزی است که تنها به خاطر بار ارزشی که به دوش میکشد، مهم و خواستنی به شمار میرود. در واقع، ما نه تکههای کاغذ بلکه ارزشی که آنها برایمان به ارمغان میآورند را دوست داریم. اعتبار پشت کاغذها به ما کمک میکند تا چیزهایی که نیاز داریم را بخریم، به جاهایی که میخواهیم سفر کنیم و آن اعتبار را با ارزش چیزهایی که دوستشان داریم تاخت بزنیم. اما داستان این اعتبار از کجا آغاز میشود؟ چه چیزی به کاغذی که در دست ما قرار دارد ارزش میدهد؟ و مهمتر از همه، چرا این ارزش، ثابت نیست و گذر زمان یا شرایط مختلف، اعتبار آن را دستخوش تغییر میکند؟ در این مقاله از خانه سرمایه به سراغ «پول فیات» یا «پول بدون پشتوانه» میرویم تا از ماجراهای پشت پرده اعتبارها سر در بیاوریم.فیات چیست
ویکتور هوگو:
هیچ چیزی به اندازه جیب خالی انسان را ماجراجو نمیکند.
فهرست
تا مدتهای طولانی، طلا تنها و بهترین پشتوانه برای پولهایی بود که در میان مردم دست به دست میگشتند. چه زمانی که مردم با حوالههای کاغذی کار میکردند و چه زمانی که بانکهای مرکزی شکل گرفتند، این تناسب بین ذخیره طلای انباشته در انبارها یا خزانهها و اسکناس یا حوالهای که در دست مردم بود، وظیفه انتقال ارزش را در اختیار داشت. به زبان سادهتر، سکه فلزی یا اسکناسی که در دست مردم بود، سند مالکیت طلایی بود که در خزانه یا انبارها وجود خارجی داشت. این سبک از انتقال ارزش تا زمانی که در محدوده یک کشور اعمال میشد، به خوبی کار خودش را انجام میداد. اما وقتی پای مبادله این ارزش بین کشورهای مختلف به این میدان باز شد، شرایط تغییر کرد. بدون شک، هیچ کشوری نمیتواند به تنهایی تمام نیازهای خود را تامین کند و تجارت، بخشی جدایی ناپذیر از روابط صلحآمیز میان ملتها به شمار میرود. حالا نیاز اساسی، بهینهسازی این اعتبارها برای افزایش تجارتهای بینالمللی بود.
همانطور که کشور «A» روش خودش را برای اعتباردهی به حوالهها و اسکناسها داشت، کشور «B» هم از روشی مخصوص به خود استفاده میکرد. حالا مسئولان هر کشور باید کاری میکردند که پولهایشان در کشورهای دیگر نیز از اعتبار کافی برخوردار باشند و تاجران خارجی با خیالی راحت و به سادگی از آنها استفاده کنند. در نتیجه، هر کشور باید یک روند استاندارد برای ارزش پولش در نظر میگرفت و آن را اعلام میکرد. به همین دلیل، مفهومی به نام «استاندارد طلا» در میان کشورهای مختلف شکل گرفت. به این ترتیب که دولت هر کشور، یک نرخ مبادله ثابت را اعلام میکرد و در ازای دریافت مقدار مشخصی پول کاغذی یا سکه فلزی، مقدار ثابتی طلا میپرداخت.
اجرایی شدن استاندارد طلا توانست بسیاری از مشکلات را حل کند. معاملههای بین تجار خارجی به راحتی صورت میگرفت و هر کسی میتوانست در هر زمانی که میخواست، پولهای خود را به طلا تبدیل کند. اما این عرضه نامحدود طلا توسط دولتهای مختلف نتوانست مدت زیادی دوام بیاورد. علتهای گوناگونی مانع این کار شدند؛ مثلا:
کار با استاندارد طلا آنقدر سخت شد که کمکم تا دهه هشتاد میلادی به طور کامل از میان رفت و در سال ۱۹۷۱ به تاریخ پیوست. اما بدون این استاندارد، چه چیزی میتوانست اعتبار کاغذهایی که با نام پول میشناختیم را به آنها بازگرداند؟ دولتها و اقتصاددانها به راهحلی جایگزین رسیدند و آن «پول بدون پشتوانه» بود.
آدام اسمیت:
بدون شک، جامعهای که بخش اعظم آن فقیر و بیچاره هستند، نمیتواند شکوفا و سعادتمند باشد.
وقتی پول از یار دیرین خود یعنی طلا جدا شد، دو بازار متفاوت از اعتبارات شکل گرفتند. بازار اول، دولت بود که پول ملی و قدرت چاپ اسکناس را در اختیار داشت و دیگری بازار بود که با در اختیار داشتن طلا، قدرت معامله و تعیین ارزش لحظهای آن را در دست گرفت. دولتها میتوانستند بسته به نیاز خود پول چاپ کنند و در عوض، دخالتی در معاملات بازار طلا نداشته باشند. در حقیقت، چیزی که ارزش پول ملی جدید را – که پشتوانهای طلایی رنگ به دنبال نداشت – تعیین میکرد تلاش دولتها برای کاهش هزینههای خود، اجرای سیاستگذاریهای خارجی و داخلی کارآمد، کنترل نرخ بهره، بهبود وضعیت اقتصادی کشور، تصمیمگیری درباره میزان عرضه پول و تغییر سیاستهای مالیاتی بود. به همین علت، گاهی میبینیم که ارزش پول کشورهای فقیر در مقابل کشورهای ثروتمندی که با واحد پول دلار کار میکنند، بسیار پایین است. در واقع، کاهش ارزش پول ملی یک کشور به معنای وجود مشکلاتی است که بر بدنه اقتصادش سنگینی میکند.
بر خلاف ظاهر غربی پول فیات، آغاز آن از شرق بوده است. در قرن ۱۱ میلادی اولین کسانی از پول بدون پشتوانه در معاملات خود استفاده کردند، «خاندان یوآن» در چین بودند. با کمبود طلا، تلاشها برای پیدا کردن یک جایگزین برای آن ادامه یافت. کشورهای مختلف بسته به منطقه جغرافیایی و منابع در دسترسشان، کالاهایی را جایگزین طلا کردند و در واقع به عنوان پول از آنها استفاده میکردند. مثلا در انگلستان قرن ۱۱ و در زمان پادشاهی هنری اول، از چوب به عنوان پول استفاده میشد یا در مستعمره پیشین فرانسه به نام «فرانسه نو» از پوست خز به جای پول استفاده میکردند. مزیتهای پول فیات مثل عدم وابستگی به طلا، عدم محدودیت و راحتی در استفاده، کمکم بیشتر کشورها را به استفاده از آن تشویق کرد.
سه متهم اصلی در پرونده خطرهای پول بدون پشتوانه به چشم میخورند:
از زمان ایجاد پولهای بدون پشتوانه، تورم با آن همنشین بوده است. دولتها با چاپ پولهایی که نمیتوانستند ارزشی برای آنها ایجاد کنند، درگیر مفهومی به نام تورم شدند. به زبان ساده، تورم یعنی کاهش درصد پشتوانهدار از پول ملی نسبت به درصد پول خلق شده که باعث افزایش شاخص قیمت – معمولا افزایش قیمت مصرفکننده – میشود. وجود تورم بالا باعث میشود که نرخ جمعیت افراد فقیر در جامعه افزایش پیدا کند. چون تورم به افراد دارای درآمدهای پولی ثابت – مثل حقوق بگیرها – ضرر میزند و از قدرت خرید آنها میکاهد. اما در مقابل، به نفع بیشتر کسانی تمام میشود که درآمدهای پولی متغیر دارند. علاوه بر این، تورم، هزینههای عمومی دولت را افزایش میدهد و دولت را مجبور میکند که برای جبران این کسری بودجه به سراغ قرض گرفتن پول از بانک مرکزی برود. روشن است که این راهحلها به جای خاموش کردن آتش تورم، آن را بیشتر شعلهور میکنند. نکته جالب اینجا است که مردم میتوانند با سرمایه گذاری در بازار بورس، پول خود را از خطرهای تورم دور کنند.
به تمام پولهایی که خارج از سیستم بانکی در حال گردش هستند، «نقدینگی» گفته میشود. اگر حجم نقدینگی با میزان تولید کالا و خدمات متناسب نباشد – یعنی دچار افزایش غیرمعمول نقدینگی در میان مردم باشیم – ضربه بزرگی به اعتبار پول بدون پشتوانه زده میشود. چون با افزایش نقدینگی، تقاضا برای دریافت کالا و خدمات به شدت بالا میرود و اگر چرخه تولید و ارائه خدمات، نتواند در کوتاه مدت به این تقاضا پاسخ دهد در آن صورت بر آتش تورم، دامن زده میشود.
یکی دیگر از خطرهایی که پول بدون پشتوانه را تهدید میکند، از بین رفتن دولتها است. چون این دولتها هستند که به علت وجود و فعالیتهایی که انجام میدهند به پول ملی هر کشور اعتبار و ارزشی مناسب میبخشند. اگر دولتی نابود شود، ارزش پول ملی آن نیز به نابودی کشیده میشود.
فیدل کاسترو:
هر کشوری باید کاملا آزاد باشد تا نوعی از سیستم اقتصادی، سیاسی و اجتماعی که مناسب میداند را برگزیند.
در ادامه به دو پرسش در مورد پولهای بدون پشتوانه که شاید در ذهن شما هم شکل گرفته باشند پاسخ میدهیم:
اجازه بدهید با شمردن تفاوتهایی که بین ارز دیجیتال و پول بدون پشتوانه وجود دارند، راحتتر به این پرسش پاسخ بدهیم:
در نتیجه، پول فیات و ارزهای دیجیتال، دو موضوع متفاوت هستند که فقط در بعضی جنبهها مثل خرج کردن با هم نقطههای مشترکی دارند.
بله. بیایید یک بار دیگر به مفهوم پول بدون پشتوانه نگاهی بیندازیم. با هم گفتیم که پول فیات، پولی فیزیکی است که از طرف دولت حمایت میشود. به همین دلیل، تمام چیزهایی که مفهوم این پول را به شکلهای گوناگون در خودشان داشته باشند نیز پول بدون پشتوانه به شمار میروند. مثلا چک، حواله، کارت اعتباری، کارتهای هدیه و … انواع مختلفی از پول فیات هستند.
وجود پول بدون پشتوانه به آن معنی نیست که تمام مشکلاتی که به علت وجود پولهای با پشتوانه ایجاد شدند، برطرف شده است. از طرفی، وجود مشکلاتی مثل تورم یا افزایش نقدینگی نمیتوانند به عنوان مانعی برای توقف استفاده از پول فیات عمل کنند. در این زمینه، پیدا کردن راهحل مناسب برای کنترل تورم و کاهش نقدینگی، تنها مسیر پیش روی دولتها است تا با مهار تورم، مرهمی بر جسم خسته اقتصاد کشورها – به خصوص کشورهای در حال توسعه – زده باشند. اما مسیر دگرگونی، همیشه باز است. همانطور که پولهای با پشتوانه طلا و حتی خود طلا به خاطر وجود مشکلاتی که داشتند کمکم کنار گذاشته شدند، شاید پول فیات نیز با ظهور تعریف جدیدی از پول و ارزشگذاری به جوخه بازنشستههای مالی بپیوندد. دور از ذهن نیست اگر ارزهای دیجیتال را به عنوان نامزد بعدی این جایگاه در نظر بگیریم.
با توجه به مطالبی که خواندید آیا میتوانید یک تعریف ساده از پول فیات داشته باشید؟ به نظر شما، افزودن چه ویژگیهایی به ارزهای دیجیتال میتوانند آنها را به عنوان جانشین خلف پول بدون پشتوانه معرفی کنند؟
به این مقاله امتیاز دهید
میانگین امتیازات: 3.1 / 5. تعداد امتیاز: 7
اولین نفری باشید که به این مقاله امتیاز میدهید
عالی بود،متشکرم
آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.
فیات چیست
اطلاعات من را ذخیره کن تا در آینده نیازی به ورود اطلاعات نداشته باشم
تهران، پاسداران، بوستان دوم، گیلان غربی، بن بست مریم، پلاک ۲ ۰۲۱-۹۱۰۰۷۵۹۰
لینک های آموزشی مهم
سلام! به اکانت کاربری خود وارد شوید
بازیابی پسورد
پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد
این ویدیو ۱۰ دقیقهای مهم دیدگاه مالی شما را متحول میکند!
مشاهده ویدیو
khanesarmaye – آموزش تحلیل تکنیکال و بنیادی بازار بورس ایران
پول، تکهای کاغذ یا سکهای فلزی است که تنها به خاطر بار ارزشی که به دوش میکشد، مهم و خواستنی به شمار میرود. در واقع، ما نه تکههای کاغذ بلکه ارزشی که آنها برایمان به ارمغان میآورند را دوست داریم. اعتبار پشت کاغذها به ما کمک میکند تا چیزهایی که نیاز داریم را بخریم، به جاهایی که میخواهیم سفر کنیم و آن اعتبار را با ارزش چیزهایی که دوستشان داریم تاخت بزنیم. اما داستان این اعتبار از کجا آغاز میشود؟ چه چیزی به کاغذی که در دست ما قرار دارد ارزش میدهد؟ و مهمتر از همه، چرا این ارزش، ثابت نیست و گذر زمان یا شرایط مختلف، اعتبار آن را دستخوش تغییر میکند؟ در این مقاله از خانه سرمایه به سراغ «پول فیات» یا «پول بدون پشتوانه» میرویم تا از ماجراهای پشت پرده اعتبارها سر در بیاوریم.فیات چیست
ویکتور هوگو:
هیچ چیزی به اندازه جیب خالی انسان را ماجراجو نمیکند.
فهرست
تا مدتهای طولانی، طلا تنها و بهترین پشتوانه برای پولهایی بود که در میان مردم دست به دست میگشتند. چه زمانی که مردم با حوالههای کاغذی کار میکردند و چه زمانی که بانکهای مرکزی شکل گرفتند، این تناسب بین ذخیره طلای انباشته در انبارها یا خزانهها و اسکناس یا حوالهای که در دست مردم بود، وظیفه انتقال ارزش را در اختیار داشت. به زبان سادهتر، سکه فلزی یا اسکناسی که در دست مردم بود، سند مالکیت طلایی بود که در خزانه یا انبارها وجود خارجی داشت. این سبک از انتقال ارزش تا زمانی که در محدوده یک کشور اعمال میشد، به خوبی کار خودش را انجام میداد. اما وقتی پای مبادله این ارزش بین کشورهای مختلف به این میدان باز شد، شرایط تغییر کرد. بدون شک، هیچ کشوری نمیتواند به تنهایی تمام نیازهای خود را تامین کند و تجارت، بخشی جدایی ناپذیر از روابط صلحآمیز میان ملتها به شمار میرود. حالا نیاز اساسی، بهینهسازی این اعتبارها برای افزایش تجارتهای بینالمللی بود.
همانطور که کشور «A» روش خودش را برای اعتباردهی به حوالهها و اسکناسها داشت، کشور «B» هم از روشی مخصوص به خود استفاده میکرد. حالا مسئولان هر کشور باید کاری میکردند که پولهایشان در کشورهای دیگر نیز از اعتبار کافی برخوردار باشند و تاجران خارجی با خیالی راحت و به سادگی از آنها استفاده کنند. در نتیجه، هر کشور باید یک روند استاندارد برای ارزش پولش در نظر میگرفت و آن را اعلام میکرد. به همین دلیل، مفهومی به نام «استاندارد طلا» در میان کشورهای مختلف شکل گرفت. به این ترتیب که دولت هر کشور، یک نرخ مبادله ثابت را اعلام میکرد و در ازای دریافت مقدار مشخصی پول کاغذی یا سکه فلزی، مقدار ثابتی طلا میپرداخت.
اجرایی شدن استاندارد طلا توانست بسیاری از مشکلات را حل کند. معاملههای بین تجار خارجی به راحتی صورت میگرفت و هر کسی میتوانست در هر زمانی که میخواست، پولهای خود را به طلا تبدیل کند. اما این عرضه نامحدود طلا توسط دولتهای مختلف نتوانست مدت زیادی دوام بیاورد. علتهای گوناگونی مانع این کار شدند؛ مثلا:
کار با استاندارد طلا آنقدر سخت شد که کمکم تا دهه هشتاد میلادی به طور کامل از میان رفت و در سال ۱۹۷۱ به تاریخ پیوست. اما بدون این استاندارد، چه چیزی میتوانست اعتبار کاغذهایی که با نام پول میشناختیم را به آنها بازگرداند؟ دولتها و اقتصاددانها به راهحلی جایگزین رسیدند و آن «پول بدون پشتوانه» بود.
آدام اسمیت:
بدون شک، جامعهای که بخش اعظم آن فقیر و بیچاره هستند، نمیتواند شکوفا و سعادتمند باشد.
وقتی پول از یار دیرین خود یعنی طلا جدا شد، دو بازار متفاوت از اعتبارات شکل گرفتند. بازار اول، دولت بود که پول ملی و قدرت چاپ اسکناس را در اختیار داشت و دیگری بازار بود که با در اختیار داشتن طلا، قدرت معامله و تعیین ارزش لحظهای آن را در دست گرفت. دولتها میتوانستند بسته به نیاز خود پول چاپ کنند و در عوض، دخالتی در معاملات بازار طلا نداشته باشند. در حقیقت، چیزی که ارزش پول ملی جدید را – که پشتوانهای طلایی رنگ به دنبال نداشت – تعیین میکرد تلاش دولتها برای کاهش هزینههای خود، اجرای سیاستگذاریهای خارجی و داخلی کارآمد، کنترل نرخ بهره، بهبود وضعیت اقتصادی کشور، تصمیمگیری درباره میزان عرضه پول و تغییر سیاستهای مالیاتی بود. به همین علت، گاهی میبینیم که ارزش پول کشورهای فقیر در مقابل کشورهای ثروتمندی که با واحد پول دلار کار میکنند، بسیار پایین است. در واقع، کاهش ارزش پول ملی یک کشور به معنای وجود مشکلاتی است که بر بدنه اقتصادش سنگینی میکند.
بر خلاف ظاهر غربی پول فیات، آغاز آن از شرق بوده است. در قرن ۱۱ میلادی اولین کسانی از پول بدون پشتوانه در معاملات خود استفاده کردند، «خاندان یوآن» در چین بودند. با کمبود طلا، تلاشها برای پیدا کردن یک جایگزین برای آن ادامه یافت. کشورهای مختلف بسته به منطقه جغرافیایی و منابع در دسترسشان، کالاهایی را جایگزین طلا کردند و در واقع به عنوان پول از آنها استفاده میکردند. مثلا در انگلستان قرن ۱۱ و در زمان پادشاهی هنری اول، از چوب به عنوان پول استفاده میشد یا در مستعمره پیشین فرانسه به نام «فرانسه نو» از پوست خز به جای پول استفاده میکردند. مزیتهای پول فیات مثل عدم وابستگی به طلا، عدم محدودیت و راحتی در استفاده، کمکم بیشتر کشورها را به استفاده از آن تشویق کرد.
سه متهم اصلی در پرونده خطرهای پول بدون پشتوانه به چشم میخورند:
از زمان ایجاد پولهای بدون پشتوانه، تورم با آن همنشین بوده است. دولتها با چاپ پولهایی که نمیتوانستند ارزشی برای آنها ایجاد کنند، درگیر مفهومی به نام تورم شدند. به زبان ساده، تورم یعنی کاهش درصد پشتوانهدار از پول ملی نسبت به درصد پول خلق شده که باعث افزایش شاخص قیمت – معمولا افزایش قیمت مصرفکننده – میشود. وجود تورم بالا باعث میشود که نرخ جمعیت افراد فقیر در جامعه افزایش پیدا کند. چون تورم به افراد دارای درآمدهای پولی ثابت – مثل حقوق بگیرها – ضرر میزند و از قدرت خرید آنها میکاهد. اما در مقابل، به نفع بیشتر کسانی تمام میشود که درآمدهای پولی متغیر دارند. علاوه بر این، تورم، هزینههای عمومی دولت را افزایش میدهد و دولت را مجبور میکند که برای جبران این کسری بودجه به سراغ قرض گرفتن پول از بانک مرکزی برود. روشن است که این راهحلها به جای خاموش کردن آتش تورم، آن را بیشتر شعلهور میکنند. نکته جالب اینجا است که مردم میتوانند با سرمایه گذاری در بازار بورس، پول خود را از خطرهای تورم دور کنند.
به تمام پولهایی که خارج از سیستم بانکی در حال گردش هستند، «نقدینگی» گفته میشود. اگر حجم نقدینگی با میزان تولید کالا و خدمات متناسب نباشد – یعنی دچار افزایش غیرمعمول نقدینگی در میان مردم باشیم – ضربه بزرگی به اعتبار پول بدون پشتوانه زده میشود. چون با افزایش نقدینگی، تقاضا برای دریافت کالا و خدمات به شدت بالا میرود و اگر چرخه تولید و ارائه خدمات، نتواند در کوتاه مدت به این تقاضا پاسخ دهد در آن صورت بر آتش تورم، دامن زده میشود.
یکی دیگر از خطرهایی که پول بدون پشتوانه را تهدید میکند، از بین رفتن دولتها است. چون این دولتها هستند که به علت وجود و فعالیتهایی که انجام میدهند به پول ملی هر کشور اعتبار و ارزشی مناسب میبخشند. اگر دولتی نابود شود، ارزش پول ملی آن نیز به نابودی کشیده میشود.
فیدل کاسترو:
هر کشوری باید کاملا آزاد باشد تا نوعی از سیستم اقتصادی، سیاسی و اجتماعی که مناسب میداند را برگزیند.
در ادامه به دو پرسش در مورد پولهای بدون پشتوانه که شاید در ذهن شما هم شکل گرفته باشند پاسخ میدهیم:
اجازه بدهید با شمردن تفاوتهایی که بین ارز دیجیتال و پول بدون پشتوانه وجود دارند، راحتتر به این پرسش پاسخ بدهیم:
در نتیجه، پول فیات و ارزهای دیجیتال، دو موضوع متفاوت هستند که فقط در بعضی جنبهها مثل خرج کردن با هم نقطههای مشترکی دارند.
بله. بیایید یک بار دیگر به مفهوم پول بدون پشتوانه نگاهی بیندازیم. با هم گفتیم که پول فیات، پولی فیزیکی است که از طرف دولت حمایت میشود. به همین دلیل، تمام چیزهایی که مفهوم این پول را به شکلهای گوناگون در خودشان داشته باشند نیز پول بدون پشتوانه به شمار میروند. مثلا چک، حواله، کارت اعتباری، کارتهای هدیه و … انواع مختلفی از پول فیات هستند.
وجود پول بدون پشتوانه به آن معنی نیست که تمام مشکلاتی که به علت وجود پولهای با پشتوانه ایجاد شدند، برطرف شده است. از طرفی، وجود مشکلاتی مثل تورم یا افزایش نقدینگی نمیتوانند به عنوان مانعی برای توقف استفاده از پول فیات عمل کنند. در این زمینه، پیدا کردن راهحل مناسب برای کنترل تورم و کاهش نقدینگی، تنها مسیر پیش روی دولتها است تا با مهار تورم، مرهمی بر جسم خسته اقتصاد کشورها – به خصوص کشورهای در حال توسعه – زده باشند. اما مسیر دگرگونی، همیشه باز است. همانطور که پولهای با پشتوانه طلا و حتی خود طلا به خاطر وجود مشکلاتی که داشتند کمکم کنار گذاشته شدند، شاید پول فیات نیز با ظهور تعریف جدیدی از پول و ارزشگذاری به جوخه بازنشستههای مالی بپیوندد. دور از ذهن نیست اگر ارزهای دیجیتال را به عنوان نامزد بعدی این جایگاه در نظر بگیریم.
با توجه به مطالبی که خواندید آیا میتوانید یک تعریف ساده از پول فیات داشته باشید؟ به نظر شما، افزودن چه ویژگیهایی به ارزهای دیجیتال میتوانند آنها را به عنوان جانشین خلف پول بدون پشتوانه معرفی کنند؟
به این مقاله امتیاز دهید
میانگین امتیازات: 3.1 / 5. تعداد امتیاز: 7
اولین نفری باشید که به این مقاله امتیاز میدهید
عالی بود،متشکرم
آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.
فیات چیست
اطلاعات من را ذخیره کن تا در آینده نیازی به ورود اطلاعات نداشته باشم
تهران، پاسداران، بوستان دوم، گیلان غربی، بن بست مریم، پلاک ۲ ۰۲۱-۹۱۰۰۷۵۹۰
لینک های آموزشی مهم
سلام! به اکانت کاربری خود وارد شوید
بازیابی پسورد
پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد
مختصات: ۴۵°۰۱′۵۷″شمالی ۷°۴۰′۰۲″شرقی / ۴۵٫۰۳۲۴۱°شمالی ۷٫۶۶۷۲۵۵°شرقی / 45.03241; 7.667255
فیات، (به ایتالیایی: Fiat) (سرنام فابریکا ایتالیانا اتومبیلی تورینو) شرکت خودروسازی ایتالیایی است، که در زمینه تولید انواع خودرو، موتورهای خودرو و وسایل نقلیه تجاری فعالیت میکند. این شرکت همچنین ارائهدهنده خدمات مالی و صنعتی است، که دفتر مرکزی آن، در شهر تورین، در شمال ایتالیا قرار دارد.
شرکت فیات در سال ۱۸۹۹ توسط جووانی آنیلی تأسیس شد. این شرکت که در گذشته تانک، لوکوموتیو، تراکتور، هواپیما و بالگرد نیز تولید کرده، در سال ۲۰۰۹ بهعنوان بزرگترین خودروساز ایتالیا و ششمین خودروساز بزرگ جهان، معرفی شدهاست.
داراییهای گروه خودروسازی فیات بیشتر در بیرون از خاک ایتالیا قرار دارند، که بخش اعظم آن، در کشور برزیل مستقر میباشد. شرکت فیات همچنین در کشورهای آرژانتین و لهستان نیز دارای کارخانجات تولیدی است. شرکت فیات سابقه طولانی در واگذاری حق امتیاز به دولتها و سایر شرکتها، بدون در نظر گرفتن سیاست محلی در کشور آنها، دارد. این شرکت ایتالیایی همچنین، در شرکتهای خودروسازی مستقر در فرانسه، ترکیه، مصر٫ آفریقای جنوبی٫ هند، صربستان، پاکستان و چین، سرمایهگذاریهای مشترک دارد.
گروه صنعتی فیات در طول بیش از یک سده فعالیت، موفق به خریداری شرکتهای زیادی شدهاست. فیات در سال ۱۹۶۸ لانچیا را بدست آورد، در ۱۹۶۹ فراری و در ۱۹۸۶ شرکت آلفا رومئو را از دولت ایتالیا خریداری نمود، در ۱۹۹۳ خودروسازی مازراتی را تصاحب کرد، در سال ۲۰۱۱ نیز بهترتیب کرایسلر، دوج و جیپ را بدست آورد. این شرکت، از طریق شرکت تابعه صنایع فیات نیز مالک ۸۹٫۹٪ درصد از سهام شرکت صنایع سنگین اویکو میباشد.[۲] از تاریخ ۲۷ ژانویه ۲۰۱۴ در پی تأسیس گروه فیات کرایسلر اتومبیلز، شرکت فیات و کرایسلر، بههمراه کلیه شرکتهای تابعه، زیرمجموعه و فرعی آنها، زیر چتر این گروه خودروسازی، که توسط فیات مدیریت میشود، قرار گرفتند.
فیات چیست
شرکت فیات در سال ۱۸۹۹ به وجود آمد. در آن زمان جووانی آنیلی به همراه چند سرمایهگذار دیگر، شرکتی را تأسیس کردند و آن را فابریکا ایتالیانا اتومبیلی تورینو نام نهادند.[۳] در سال ۱۹۰۶ نام شرکت به فیات (حروف ابتدایی نام اصلی) تغییر پیدا کرد، که مختصر شده نام نخست شرکت بود.[۴] شرکت فیات با مدیریت آنیلی کار خود را شروع کرد و پس از تأسیس نخستین کارخانه خود در ایتالیا، شروع به تولید کرد و هشت نمونه از نخستین خودروهای خود که از یک مدل خودرو بنز، الهام گرفته شده بود را ساخت.
نخستین کامیون فیات در سال ۱۹۰۳ عرضه شد. در سال ۱۹۰۸ نخستین خودروی فیات به ایالات متحده آمریکا صادر شد، که آغازی برای گسترش فعالیتهای شرکت بود. همچنین در همان زمان، نخستین موتور هواپیمای این شرکت نیز ساخته شد، در طول سالهای بعد، تاکسیهای فیات در اروپا به راه افتادند.
در اواخر دهه ۱۹۱۰ جووانی آنیلی، با هنری فورد ملاقات نمود و در پی آن، از کارخانه فورد در ایالات متحده آمریکا بازدید کرد و بسیار تحت تأثیر قرار گرفت. او تصمیم گرفت تولید انبوه به سبک آمریکایی را در شرکت خود استفاده کند، سپس کارخانه لینگوتو را راهاندازی کرد، که در آن زمان بزرگترین کارخانه در اروپا بود. این کارخانه سریعاً به نماد صنعت ایتالیا تبدیل شد. تولید به سرعت افزایش یافت و به ساخت دومین کارخانه در تورین منجر شد. پیش از آغاز جنگ جهانی دوم، فیات ۵۰٫۰۰۰ کارمند را در استخدام داشت و به عنوان انگیزهای در اقتصاد کشور ایتالیا محسوب میشد.
در سال ۱۹۱۰ کارخانه فیات در نیویورک تأسیس شد، که تولید آن با آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۷ متوقف شد. در سال ۱۹۲۸ مدل فیات ۵۰۹ تولید گردید. در ۱۹۳۰ فیات دو خودرو کممصرف را عرضه کرد، که با استقبال خوبی مواجه شدند. با شروع جنگ جهانی دوم، شرکت فیات دچار رکود شد و جووانی آنیلی نیز در سال ۱۹۴۵ درگذشت. در همین زمان، شرکت مجبور به تولید خودروهای نظامی برای ارتش ایتالیا شد و حتی هواپیمای نظامی سیآر.۴۲ را نیز عرضه کرد.
پس از آنیلی، ریاست فیات به ویتوریو والتا رسید. نخستین خودروی تولید شده پس از ریاست وی، فیات ۴ اچپی بود.[۵] این مدل نیز از خودروهای طراحی شده توسط کارل بنز، ساخته شد.[۶] پس از پایان جنگ، فیات با مدیریت ویتوریو والتا کار خود را ادامه داد و همچنین شروع به تحقیق برای استراتژیهای جدید نمود. در سالهای بعد نیز با تولیدات جدید خود بسیار مشهور گردید و به قطب صنعتی و اقتصادی در ایتالیا تبدیل شد.[۷]
شرکت فیات در دهه ۱۹۶۰ به دنبال موفقیتهای مکرر، مدلهای فیات ۱۳۰۰، فیات ۱۵۰۰ و فیات ۱۸۰۰ را نیز عرضه کرد و با صادرات محصولاتش، به بازارهای جهانی راه یافت.
از آنجا که شرکت فیات از ابتدا به صورت خانوادگی اداره میشد، در سال ۱۹۶۶ جیانی آنیلی نوه جووانی به ریاست شرکت برگزیده شد و راه پدربزرگش را ادامه داد. این شرکت طی چند سال یک مجموعه از خودروهای اقتصادی موفق مانند نوا ۵۰۰ و ۶۰۰ عرضه کرد. در طول یک دهه موفق، بین سالهای ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۹، تولید این شرکت از ۴۲۵٫۰۰۰ دستگاه، به ۱٫۷۵۱٫۴۰۰ خودرو افزایش یافت. در سال ۱۹۷۲ نیز با تولید خودرو مدل فیات ۱۲۷ به شهرت زیادی رسید.
در دهه ۱۹۷۰ فیات به دلیل اعتصاب و چند طراحی ناموفق ضربه خورد. بحران نفتی سال ۱۹۷۳ میتوانست به این شرکت که دارای تخصص در تولید خودروهای کممصرف بود، کمک کند، اما پیش از آن فیات مجموعه محصولات خود را در جهت خودروهای بزرگ همچون فیات ۱۳۰ و فیات دینو، با موتور فراری توسعه داده بود. علاوه بر این اعتبار شرکت به دلیل استفاده از استیل زنگ زده روسیه و مسائل مربوط به کنترل کیفیت، خدشه دار شد. نه تنها فروش شرکت آسیب دید، بلکه مجبور شد از بازار آمریکای شمالی نیز عقب نشینی کند.
این شرکت در سالهای ۱۹۷۸ تا ۱۹۹۰ پروژههای گوناگونی را اجرا و خودروهای متنوعی را عرضه کرد. فیات، لانچیا را در سال ۱۹۷۸ جذب کرد و کنترل کامل آلفا رومئو را در سال ۱۹۸۶ در دست گرفت. زودتر از این در سال ۱۹۶۹ با انزو فراری بر سر خرید ۵۰٪ از سهامش در فراری به توافق رسید تا این امکان برای انزو فراهم شود تا بدون نگرانی در خصوص موضوع مالی، بر مسابقات اتومبیلرانی متمرکز شود. در سال ۱۹۹۳ دی توماسو ۵۰٪ از سهام مازراتی را به فیات فروخت. سهام باقیمانده در سال ۱۹۹۷ هنگامی که فیات از فراری درخواست کرد تا مازراتی را از طرف خودش بخرد و کنترل کند، حفظ شد.
در دهه ۱۹۸۰ مدیرعامل جدید سزار رومیتی با معرفی خطهای تولید اتوماتیک و استاندارد کردن اجزا (موتورهای گرمایی و جایگاههای نوع چهار)، باعث رونق فیات شد. این رونق در مقام مؤثرترین تولیدکننده خودرو، باعث اعتبار این شرکت شد. فیات با کمک مدلهای پاندا و یونو (که هر دو توسط جورجتو جیجیارو طراحی شدند) خیلی زود به دوران شکوفایی خود بازگشت.
خودرو فیات پاندا که در فیات طراحی شده بود، توانست جایزه خودرو سال ۲۰۰۴ اروپا را از آن خود کند. پس از آن فیات به تولید خودروهای تمام الکتریکی پرداخت. این شرکت در جریان بحران مالی جهانی سال ۲۰۰۸ با مشکلات زیادی مواجه و آسیب زیادی به عملکرد اقتصادی آن وارد شد. رئیس شرکت فیات از دولت این کشور خواست تا طرحی مشابه طرح حمایت ایالات متحده آمریکا از صنعت خودروسازی در نظر بگیرد، تا از این طریق شرکت فیات نیز همچون دیگر شرکتهای خودروسازی جهان تحت پوشش حمایتهای مالی دولت قرار گیرد. در پی این بحران، جان الکان نوه دختری جیانی آنیلی که هماکنون رییس هیئت مدیره و مالک انتخابی فیات میباشد، در آن روزها، در منصب رئیس شرکت خودروسازی فیات ایتالیا گفت: شرکتهای خودروسازی در جهان برای غلبه بر پیامدهای بحران اقتصادی جهانی مجبور به ادغام شدن در یکدیگر خواهند شد. بهطوریکه همه این شرکتها تحت پوشش شش شرکت بزرگ خودروسازی قرار خواهند گرفت. سرجیو مارکیونه، مدیر عامل اجرایی شرکت نیز معتقد است؛ فقط شرکتهایی در بخش خودروسازی قادر به ادامه حیات خواهند بود که بتوانند هر سال بیش از ۵٫۵ میلیون دستگاه خودرو تولید کنند.
سرجیو مارکیونه، مدیرعامل شرکت فیات در سال ۲۰۰۹ اعلام کرد این شرکت تمایل دارد بخش اروپایی جنرال موتورز، سومین غول خودروسازی جهان را خریداری کند. فیات که چندی پیش هم شرکت ورشکسته کرایسلر را تصاحب کرده بود، با این خرید قصد داشت یکی از بزرگترین شرکتهای خودروسازی را ایجاد کند. در صورت تشکیل چنین شرکتی، میزان فروش آن به بیش از ۶ میلیون خودرو و درآمد آن نیز به بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار در سال میرسید. در اوایل سال ۲۰۱۱ میلادی شرکت خودروسازی فیات اعلام کرد بیش از ۵۰۰ هزار دستگاه از خودروهای این شرکت را به علت نقص فنی از بازار اروپا جمعآوری خواهد کرد. این ۵۰۰ هزار دستگاه خودرو معیوب شامل مدلهای فیات گراند پونتو و گراند پونتو آبراس بود که قرار شد از بازار ایتالیا و سایر کشورهای اروپایی جمعآوری شود.
شرکت خودروسازی فیات که در ایتالیا متولد شده و خودروهای معروفی را نیز به جهان عرضه کردهاست، امروزه از بهترین خودروسازان جهان میباشد و با داشتن حدود ۲۱۴ هزار کارمند در سراسر جهان، درآمدی بالغ بر ۸۳ میلیارد یورو را در سال ۲۰۱۲ میلادی به دست آوردهاست.
سهامداران اصلی شرکت خودروسازی فیات بهصورت زیر میباشد:
کرایسلر گروه خودروسازی آمریکایی است، که در سال ۱۹۲۵ توسط والتر کرایسلر در دیترویت، میشیگان تأسیس شد و هماکنون، علاوه بر خودروهای کرایسلر، تولیدکنندهٔ خودروهای پرطرفدار جیپ و دوج نیز میباشد.
شرکت کرایسلر، بهعنوان یکی از سه خودروساز بزرگ، در ایالات متحده آمریکا محسوب میشود. هماکنون سرجیو مارکیونه بهعنوان رییس هیئت مدیره و مدیر عامل اجرایی کرایسلر فعالیت مینماید.
در ۲۰ ژانویه ۲۰۰۹ قراردادی میان کرایسلر و فیات منعقد گشت، که بر پایه آن، ۲۰٪ درصد از سهام کرایسلر، توسط فیات خریداری شده بود. همچنین شبکه توزیع خودروهای کرایسلر در آمریکای شمالی نیز به این شرکت ایتالیایی واگذار میشد.
فرایند خریداری و تملک کرایسلر، توسط مدیرعامل فیات؛ سرجیو مارکیونه مهندسی شده بود و این قرارداد در زمانی منعقد گردید که شرکتهای رقیب همچون گروه فولکسواگن، تویوتا و همچنین مدیرعامل مشترک رنو و نیسان؛ کارلوس غصن نیز شدیدأ بهدنبال خریداری کرایسلر بودند.
در ۳۰ آوریل ۲۰۰۹ فیات دومین قرارداد خود را با کرایسلر امضا نمود و در ازای آن، ۲۹٪ درصد دیگر از کرایسلر نیز به فیات واگذار گردید. در پایان قرارداد ماه آوریل، فیات موفق به خریداری ۴۹٪ درصد از سهام کرایسلر شده بود.
مارکیونه برای جلوگیری از ورشکستگی کرایسلر، بلافاصله بهعنوان مدیرعامل کرایسلر منصوب شد و چالشی دیگر را این بار در کرایسلر، برای مبارزه با ورشکستگی این شرکت آغاز نمود. در ژوئیه ۲۰۱۱ سهام فیات در کرایسلر، به ۵۴٪ درصد و در ژانویه ۲۰۱۲ به ۵۸٫۵٪ درصد افزایش پیدا کرد. در ماه ژوئیه ۲۰۱۳ مالکیت فیات در کرایسلر ۶۸٫۴۹٪ درصد اعلام شد.
فراری شرکت خودروسازی ایتالیایی است، که در سال ۱۹۲۹ توسط انزو فراری راهاندازی شد. این شرکت در سالهای نخست فعالیتش بهعنوان حامی مالی رانندهها و در زمینه طراحی و ساخت خودروهای مسابقهای متمرکز بود و از سال ۱۹۴۷ تولید خودروهای جادهای را با برند فراری آغاز نمود و امروزه در حوزه طراحی و تولید خودروهای سوپر اسپورت فعالیت مینماید.
سال ۱۹۶۹ فیات، اقدام به خریداری ۵۰٪ درصد از سهام شرکت فراری نمود، که در سال ۲۰۰۸ به ۸۵٪ درصد افزایش پیدا کرد. هماکنون شرکت فیات با در اختیار داشتن ۹۰٪ درصد از سهام فراری، مالک اصلی آن بهشمار میآید. پیرو فراری (فرزند انزو) نیز ۱۰٪ درصد از سهام فراری را در اختیار دارد.
مازراتی توسط برادران مازراتی به نامهای آلفری، بیندو، کارلو و اتوره تأسیس شد. سال ۱۹۹۳ فیات با سرمایهگذاری در مازراتی هدایت آن را به دست گرفت. در سال ۱۹۹۷ فیات ۵۰٪ درصد سهام مازراتی را به شرکت فراری فروخت، هر چند که بخشی از سهام فراری نیز در اختیار فیات بود. از آن پس شرکت مازراتی دست به تولیدات محبوبتر و موفقتری زد و در حال حاضر به عنوان یکی از شرکتهای تحت کنترل فیات به تولید خودرو مشغول است و تولید خودروهای لوکس فیات را بر عهده دارد.
شرکت آلفا رومئو در سال ۱۹۱۰ در شهر میلان، ایتالیا بنیانگذارده شد. نام اولیه این شرکت آلفا بود که از عبارت (به ایتالیایی: Anonima Lombarda Fabbrica Automobili)) به معنای کارخانه خودروسازی لومباردا گرفته شده؛ سپس در سال ۱۹۱۸ که تمام کارخانه توسط مهندسی به نام نیکولا رومئو مالک گروه صنعتی “نیکولا رومئو شرکت”، خریداری شد، نام شرکت به آلفا رومئو تغییر یافت. از سال ۱۹۸۶ تا به امروز این شرکت توسط فیات اداره میشود.
فیات اتومبیلز، کارخانه تولید خودرو ایتالیایی است، که پس از تجدید ساختار این گروه صنعتی، بهعنوان بخش تولید خودروهای سواری فیات، تأسیس گردید. فیات اتومبیلز هماکنون بزرگترین تولیدکننده خودرو در ایتالیا میباشد و دفتر مرکزی آن در شهر تورین قرار دارد.
جیپ، شرکت خودروسازی آمریکایی است، که زیرمجموعهای از گروه کرایسلر میباشد، که خود شرکت تابعهای از شرکت خودروسازی فیات بهشمار میآید. از ژانویه ۲۰۱۴ در پی راهاندازی گروه فیات کرایسلر اتومبیلز، جیپ نیز بهعنوان زیرمجموعهای از این گروه خودروسازی، فعالیت مینماید.
نام جیپ از کلمه (به انگلیسی: General Purpose) به معنای چندمنظوره که به اختصار به جی. پی (به انگلیسی: G.P) و در اثر تلفظ زیاد، به جیپ (به انگلیسی: Jeep) بدل شد، گرفته شده. رییس هیئت مدیره شرکت ویلیز، جو فریزر، از اوایل سال ۱۹۳۹ بدنبال ساخت خودرویی سبک برای اهداف شناسایی-نظامی بود، با آغاز جنگ جهانی دوم در سوم سپتامبر همان سال در اروپا، و پیشبینی درگیری ایالات متحده آمریکا در این بحران، او پیگیری بیشتری نشان داد. حاصل مذاکرات او و افسران تدارکات ارتش برای ساخت خودرویی که در میادین جنگ قابل استفاده باشد، آن بود که قرار شد شرکت ویلیز نمونه اولیه را جهت بررسی آماده نماید.
دوج، شرکت خودروسازی آمریکایی است، که در سال ۱۹۰۰ توسط برادران دوج تأسیس شد. این شرکت امروزه از زیرمجموعههای شرکت خودروسازی کرایسلر بهشمار میآید. شرکت دوج هماکنون تولیدکننده خودروهای مینیون و اسیووی است. دفتر مرکزی این شرکت در شهر آبرن هیلز، میشیگان قرار دارد. پس از خریداری شرکت کرایسلر، توسط شرکت فیات، دوج نیز به فیات واگذار گردید و در حال حاضر توسط این شرکت مدیریت میشود.
شرکت خودروسازی لانچیا، در سال ۱۹۰۶ توسط وینچنزو لانچیا پایهگذاری شد و بعدها در سال ۱۹۶۹ توسط شرکت فیات خریداری گردید.
شرکت لانچیا بهخاطر تولید خودروهای ممتاز و نیز خودروهای مخصوص رالی شناخته شدهاست. محصولات لانچیا معمولاً بهعنوان خودروهای لوکس و گرانقیمت شناخته میشوند.
صنایع فیات، که بخش تولید خودروهای سنگین گروه فیات، از قبیل انواع کامیونها، ماشینآلات راهوساختمان، ماشینآلات کشاورزی و… را بر عهده دارد. سکان رهبری شرکت صنایع فیات، در دست سرجیو مارکیونه است، که به عنوان رئیس هیئت مدیره این شرکت، فعالیت میکند.
اویکو، شرکت صنایع سنگین ایتالیایی است، که انواع کامیون، اتوبوس و موتور دیزل تولید میکند و کارخانه و دفتر مرکزی آن در شهر تورین ایتالیا قرار دارد.
این شرکت سالیانه حدود ۲۰۰٫۰۰۰ دستگاه خودروی تجاری و ۴۶۰٫۰۰۰ موتور دیزلی تولید میکند. تا پایان سال مالی ۲۰۰۷ میلادی، این شرکت ۱۱٫۱۹۶ میلیون یورو از فروش محصولاتش بدست آورده بود. در حال حاضر ایوکو از شرکتهای تابعه صنایع فیات است، که خود زیرمجموعهای از فیات محسوب میشود.
افپیتی، که خلاصهشده (به انگلیسی: Fiat Powertrain Technologies) شرکت خودروسازی ایتالیایی است، که در زمینه ساخت و تولید موتورهای خودرو و سیستمهای انتقال قدرت، برای گروه فیات و شرکتهای زیرمجموعه آن و نیز شرکت اویکو، همچنین تولید سامانههای برق اضطراری و قایقهای موتوری فعالیت مینماید.[۸]
شرکت افپیتی در سال ۲۰۰۵ از مشارکت انتفاعی شرکتهای فیات و جنرال موتورز راهاندازی شد و در سال ۲۰۱۱ کلیه سهام آن توسط فیات خریداری شد. این شرکت از سال ۲۰۱۲ بهعنوان شرکت تابعه صنایع فیات به فعالیت خود ادامه میدهد.
فیات چیست
شرکت افپیتی هماکنون دارای ۱۰ کارخانه در ۹ کشور اروپایی میباشد. دفتر مرکزی این شرکت نیز در شهر تورین، ایتالیا قرار دارد.
موپار، شرکت خودروسازی آمریکایی است، که در زمینه تولید قطعات خودروهای شرکتهای کرایسلر، جیپ، دوج و فیات فعالیت مینماید.
شرکت موپار در سال ۱۹۲۹ توسط شرکت کرایسلر راهاندازی شد و در پی خریداری گروه کرایسلر توسط شرکت ایتالیایی فیات، سپس ادغام دو شرکت، هماکنون متعلق به فیات کرایسلر اتومبیلز میباشد.
استریت اند ریسینگ تکنولوژی معروف به اس آر تی نام یک گروه زیرمجموعه از شرکت کرایسلر ال ال سی است. اس آر تی تولیدکننده خودروهای کورسی و گرانقیمت اسپرت اما در تیراژ کم است.
زاستاوا، شرکت خودروسازی و تجهیزات نظامی صربستانی است، که دفتر مرکزی آن، در شهر کراگویواتس، قرار دارد. معروفترین خودروی تولیدی این شرکت، مدل زاستاوا ۱۰ میباشد، که از مدل توسعه یافته فیات پونتو بهشمار میرود. شرکت زاستاوا همچنین طیف گستردهای از تجهیزات دفاعی و سلاحهای نظامی را نیز تولید و عرضه مینمود، که در سال ۲۰۱۱ پس از خریداری بخش تولید خودروی زاستاوا توسط شرکت فیات، بخش تسلیحات آن، تفکیک شد. این شرکت در حال حاضر از زیرمجموعههای فیات بهشمار میرود.
آبارت، شرکت خودروسازی ایتالیایی است، که در سال ۱۹۴۹ توسط کارلو آبارت در شهر تورین راهاندازی شد[۹] و در حال حاضر متعلق به گروه خودروسازی فیات میباشد.
از خودروهایی که توسط این شرکت طراحی و تولید شده، میتوان به: فیات ۵۰۰ (۲۰۰۷)، پورشه ۳۵۶، فیات ۸۵۰، آتوبیانکی ای۱۱۲، فیات ریتمو، فیات ۱۲۴، فیات ۱۳۱، فیات استیلو، فیات پونتو، فیات اونو، فیات چینکوئهچنتو و فیات سیچنتو اشاره نمود.
رم تراکس، شرکت صنایع سنگین آمریکایی است، که یکی از شاخههای گروه کرایسلر میباشد. این شرکت، وانت، کامیون و کامیون سبک تولید میکند. از تولیدات کنونی این شرکت میتوان سری کامیونهای سبک رم را نام برد.
فیات پروفشنال، برند جدید شرکت فیات اتومبیلز در تولید چراغ وسایل نقلیه تجاری مستقر در تورین میباشد، که در آوریل ۲۰۰۷ فعالیتش را آغاز نمود.[۱۰]
ریشههای تأسیس شرکت فیات پروفشنال به سال ۱۸۹۹ و راهاندازی شرکت فیات ویکولی کامرشیالی توسط جووانی آنیلی باز میگردد.
مانیتی مارلی، شرکت مهندسی ایتالیایی است، که در زمینه توسعه و ساخت سیستمها، ماژولها و قطعات با تکنولوژی بالا برای صنعت خودروسازی فعالیت مینماید.
بخش عمده فعالیتهای این شرکت بر روی سیستم روشنایی وسایل نقلیه موتوری، سیستمهای الکترونیکی خودروها، سیستمهای تعلیق، سیستمهای اگزوز و تجهیزات و قطعات الکترونیکی مرتبط با خودروهای مسابقات اتومبیلرانی، شامل فرمول یک، گرند پریکس و رالی قهرمانی جهان متمرکز میباشد.
نخستین کارخانه شرکت مانیتی مارلی در سال ۱۹۱۹ با مشارکت شرکت فیات و ارکول مارلی در سستو سان جووانی، در نزدیکی شهر میلان راهاندازی شد و در حال حاضر دارای ۸۳ کارخانه تولیدی، ۱۲ مرکز تحقیق و توسعه و ۲۶ مرکز کاربردی، در ۱۸ کشور جهان میباشد.[۱۱]
کارخانه اصلی و دفتر مرکزی این شرکت در کوربتا، لمباردی، ایتالیا قرار دارد و هماکنون از شرکتهای زیرمجموعه گروه فیات بهشمار میآید.
کوماو، شرکت مهندسی ایتالیایی است، که در زمینه تولید تجهیزات خودکارسازی، روباتهای صنعتی، ماشینابزارها و سیستمهای انتقال نیرو برای شرکتها و برندهای زیرمجموعه گروه فیات فعالیت مینماید.
شرکت کوماو در سال ۱۹۷۳ راهاندازی شد و در حال حاضر دارای ۱۵ کارخانه تولیدی و ۳ مرکز تحقیق و توسعه در ۱۳ کشور میباشد.[۱۲][۱۳]
آتوبیانکی، شرکت خودروسازی ایتالیایی است، که با سرمایهگذاری و مشارکت شرکتهای فیات، پیرلی و بیانکی در سال ۱۹۵۵ راهاندازی شد.
این شرکت در زمان حیات خود، تنها خودروهای دستساز تولید نمود، که بهعنوان نمونه میتوان به: آتوبیانکی ای۱۱۲، آتوبیانکی ای۱۱۱، آتوبیانکی وای۱۰، آتوبیانکی بیانکیا و آتوبیانکی استلینا اشاره نمود.
شرکت آتوبیانکی در سال ۱۹۹۵ در شرکت لانچیا، ادغام شد ولی کارخانه تولیدی آتوبیانکی همچنان برای شرکت فیات فعالیت میکند.
شرکت خودروسازی توفاش، از مشارکت گروه فیات و شرکت ترکیهای کوچ هولدینگ راهاندازی شدهاست. در حال حاضر سهامداران اصلی شرکت توفاش عبارتند از: فیات با ۳۷٫۸٪ درصد، کوچ هولدینگ ۳۷٫۸٪ درصد. تاکنون خودروهایی نظیر فیات ۱۲۴ و فیات ۱۳۱ توسط توفاش در کشور ترکیه تولید شدهاست.
لا استامپا که به معنی چاپ است، یکی از معروفترین و پرفروشترین روزنامههای ایتالیایی میباشد. این روزنامه در سال ۱۸۶۷ میلادی با نام گاتزتا پیهمونتس بنیان نهاده شد. روزنامه لا استامپا که در شهر تورین به چاپ میرسد، در ایتالیا و دیگر کشورهای اروپایی منتشر میشود. در حال حاضر مالک کنونی روزنامه، گروه صنعتی فیات است.
در ماه ژوئن سال ۲۰۰۸ شرکت فیات چندین قرارداد همکاری با شرکت روسی سیورستال مالک شرکت خودروسازی سولرس به امضا رساند، که بر پایه آن، شروع به تولید چندین مدل از خودروهای فیات و همچنین موتور خودرو نمود. در ماه ژوئن ۲۰۱۱ شرکت سولرس قرارداد منعقده را فسخ نمود، سپس با شرکتهای فورد و شورولت مشارکت خود را آغاز کرد…
در سال ۱۹۶۶ شرکت فیات کمکهای فراوانی در جهت ساخت یک کارخانه ساخت خودرو به اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی نمود، تا اینکه سرانجام این فعالیتها به تأسیس شرکت خودروسازی آوتوواز انجامید. نخستین خودرو تولید شده توسط این شرکت، مشابه مدل فولکس قورباغهای بود، که لادا نام گرفت. در سال ۱۹۸۰ نیز لادا ریوا توسط فیات طراحی و در کارخانجات آوتوواز تولید گردید.
شرکت اسپانیایی سیات در سال ۱۹۵۰ با مشارکت دولت اسپانیا و شرکت فیات راهاندازی شد و تا سال ۱۹۸۱ شمار زیادی از مدلهای فیات را با نام تجاری سیات به بازار خودروی اسپانیا عرضه نمود. در پی خروج فیات از این مشارکت، سیات قرارداد جدید خود را با گروه فولکسواگن منعقد کرد. در ۱۹۸۶ این خودروساز آلمانی اقدام به خریداری بخش اعظم سهام سیات کرد. از آن پس، سیات از زیرمجموعههای گروه فولکسواگن محسوب میشود. سیات تا سال ۱۹۹۸ همچنان بهطور مقطعی با فیات مشارکتهایی در جهت طراحی و ساخت خودروهای نمود و آخرین همکاری دو شرکت، به تولید سیات ماربلا در ۱۹۹۸ بازمیگردد.
خانواده آنیلی، نوادگان جووانی آنیلی میباشند، که کماکان مالکیت اکثریت سهام شرکت خودروسازی فیات را در اختیار دارند. شرکت فیات تنها بخشی از داراییهای این خانواده بهشمار میآید. امروزه خانواده آنیلی از طریق شرکت هلدینگ اکسور، مالکیت باشگاه فوتبال یوونتوس، شرکت صنایع فیات، افپیتی، اویکو، روزنامه لا استامپا را در اختیار دارند. خانواده آنیلی با در اختیار داشتن اکثریت سهام شرکت فیات کرایسلر اتومبیلز؛ مالک شرکتهای فراری، مازراتی، جیپ، آلفا رومئو، دوج، آبارت، کرایسلر موتورز، فیات اتومبیلز، فیات پروفشنال، لانچیا، رم تراکس و استریت اند ریسینگ تکنولوژی و کرایسلر میباشند.
از اعضای شناخته شده خانواده آنیلی، میتوان به افراد زیر اشاره کرد:
جان الکان که نوه و وارث انتخابی جیانی آنیلی است، هماکنون ریاست هیئت مدیره فیات را در اختیار دارد. وی از سال ۱۹۹۷ در حالیکه تنها ۲۱ سال داشت، از سوی آنیلی بهعنوان یکی از اعضای هیئت مدیره فیات منصوب شد. در پی درگذشت جیانی آنیلی در سال ۲۰۰۳ نایب رئیس دوم هیئت مدیره شد و یک سال بعد در سال ۲۰۰۴ پس از شهادت ادواردو آنیلی، به عنوان نایب رئیس هیئت مدیره این شرکت منصوب گردید. در ماه مه ۲۰۰۴ سرجیو مارکیونه با حمایتهای او به مدیرعاملی فیات برگزیده شد. الکان سرانجام در سال ۲۰۱۰ از سوی هیئت مدیره گروه فیات، به عنوان رئیس هیئت مدیره این شرکت انتخاب شد و جایگزین لوکا دی مونتدزمولو (رییس هیئت مدیره فعلی فراری) گردید.
جان الکان در ماه ژوئیه سال ۲۰۱۱ از سوی گروه فیات اقدام به خریداری شرکت کرایسلر نمود[۱۴]، که در پی آن، شرکتهای خودروسازی جیپ، دوج، رم تراکس و موپار را نیز، بدست آورد.[۱۵]
جان الکان همچنین مدیر عامل و رئیس هیئت مدیره شرکت اکسور میباشد. اکسور یک شرکت سرمایهگذاری، متعلق به خانواده آنیلی است، که مالک باشگاه فوتبال یوونتوس، کراشمن اند ویکفیلد و شرکت اسجیاس محسوب میشود. وی رئیس هیئت مدیره لا استامپا و عضو هیئت مدیره شرکتهای صنایع فیات و اسجیاس نیز میباشد.
سرجیو مارکیونه بازرگان، کارآفرین و مدیر ارشد اجرایی ایتالیایی-کانادایی است، که در حال حاضر مدیرعامل گروه فیات میباشد. او همچنین مدیرعامل و رییس هیئت مدیره شرکت خودروسازی کرایسلر است و بهعنوان رییس هیئت مدیره شرکت صنایع فیات و مدیرعامل فیات پروفشنال نیز فعالیت مینماید.[۱۶]
در پی نجات سریع شرکت ایتالیایی فیات از ورشکستگی، سپس آغاز سودآوری، پس از گذشت تنها ۲ سال رهبری وی بر این شرکت، در سال ۲۰۰۶ مارکیونه به یکی از مشهورترین مدیران صنعت خودروسازی تبدیل شد.[۱۷]
سپس در سال ۲۰۰۹ گروه خودروسازی آمریکایی کرایسلر نیز در آستانه ورشکستگی به مارکیونه واگذار گردید. با حمایت مالی دولت فدرال ایالات متحده و دولت کانادا، باز هم در کمتر از ۲ سال، نه تنها کرایسلر از ورشکستگی رهایی یافت، بلکه تا پایان ماه مه ۲۰۱۱ کلیه وامهای گرفته شده از دولتهای کانادا و ایالات متحده را نیز بازپس داد…!
سرجیو مارکیونه در حال حاضر علاوه بر شرکتهای خودروسازی زیرمجموعه گروه فیات، در چندین شرکت و سازمان معتبر نیز بهعنوان مدیر ارشد عملیاتی فعالیت میکند، که از جمله آنها میتوان به: ریاست هیئت مدیره شرکت سوئیسی اسجیاس، عضو هیئت مدیره شرکت فیلیپ موریس[۱۸] و معاون رئیس هیئت مدیره گروه بانکداری سوئیسی یوبیاس[۱۹] اشاره نمود.
در دهه ۱۹۸۰ شرکت فیات نشان ابتدایی خود را کنار گذاشت و لوگوی جدید فیات توسط طراح ارشد این شرکت طراحی شد. مایو مایول، طراح ارشد شرکت فیات نشان تجاری جدید فیات را به صورت اتفاقی، به هنگام آزمودن یکی از مدلهای خودرو این شرکت، طراحی کرد.
وی به هنگام آزمایش خودرو از برابر یکی از تابلوهای نئون تبلیغاتی فیات عبور کرد و نور این نئون که در سیاهی آسمان معوج به نظر میرسید، توجه وی را جلب کرد و به این طریق نشان چندساله فیات توسط وی طراحی شد.
لوگوی ۱۹۰۴
لوگوی ۱۹۲۵
لوگوی ۱۹۳۰-۱۹۷۲
لوگوی مدلهای اسپورت ۱۹۶۵–۱۹۸۵
لوگوی ۱۹۶۸-۱۹۹۹
لوگوی ۱۹۹۹–۲۰۰۷
لوگوی بعد از سال ۲۰۰۷ فیات اتومبیلز
لوگوی کنونی گروه فیات
فیات کرایسلر اتومبیلز شرکت هلدینگ خودروسازی ایتالیایی و چندملیتی است، که پس از خریداری ۱۰۰٪ درصد سهام گروه کرایسلر توسط شرکت فیات،[۲۰] در تاریخ ۲۷ ژانویه ۲۰۱۴ تأسیس شد.[۲۱]
دفتر مرکزی شرکت فیات کرایسلر اتومبیلز، در کشور هلند و در شهر آمستردام ثبت گردید و پس از تکمیل فرایند ادغام دو شرکت، در ماه اکتبر ۲۰۱۴ بخشی از سهام شرکت جدید، در بازار بورس نیویورک عرضه شد.[۲۲] سپس بخشی دیگر از سهام این شرکت نیز در بازار بورس ایتالیا عرضه گردید.
در ساختار گروه جدید، در ترکیب هیچکدام از دو شرکت و سازمان آنها، تغییری ایجاد نشد و بخش فیات، با مرکزیت تورین، ایتالیا و بخش کرایسلر نیز به مرکزیت آوبرنهیلز، میشیگان به فعالیت خود ادامه خواهند داد.
شرکت خودروسازی فیات کرایسلر هماکنون مدیریت بر چندین خودروساز مشهور را بر عهده دارد، که این شرکتها عبارتند از: فراری، مازراتی، جیپ، آلفا رومئو، دوج، آبارت، کرایسلر موتورز، فیات اتومبیلز، فیات پروفشنال، لانچیا، رم تراکس و استریت اند ریسینگ تکنولوژی، همچنین فیات و کرایسلر.
«FIAT COMPLETES ACQUISITION OF CHRYSLER EQUITY FROM CANADA AND THE U.S. DEPARTMENT OF THE TREASURY»
«FIAT GROUP AND CHRYSLER ENTER INTO A GLOBAL STRATEGIC ALLIANCE»
World motor vehicle production 2016
خانواده آنیلی، (به ایتالیایی: famiglia Agnelli) خانواده برجسته ایتالیایی با پیشینهای صنعتی است، که بنیانگذار آن، جووانی آنیلی میباشد. وی شرکت خودروسازی فیات را، در سال ۱۸۹۹ در شهر تورین تأسیس نمود.
در حال حاضر اعضای خانواده آنیلی کماکان مالکیت اکثریت سهام شرکت خودروسازی فیات را در اختیار دارند. کمپانی فیات تنها بخشی از داراییهای این خانواده بشمار میآید. امروزه خانواده آنیلی از طریق شرکت هلدینگ اکسور، مالکیت باشگاه فوتبال یوونتوس، صنایع فیات، افپیتی، اویکو، روزنامه لا استامپا و از طریق شرکت فیات کرایسلر اتومبیلز؛ مالک شرکتهای فراری، مازراتی، جیپ، آلفا رومئو، دوج، آبارت، کرایسلر موتورز، فیات اتومبیلز، فیات پروفشنال، لانچیا، نیو هلند، کیس کورپوریشن، رم تراکس و استریت اند ریسینگ تکنولوژی، همچنین فیات و کرایسلر میباشند.
از اعضای شناخته شده خانواده آنیلی، میتوان به افراد زیر اشاره کرد:
اوشیانو الکان
جان الکان، (به انگلیسی: John Elkann) (زاده ۱ آوریل ۱۹۷۶) صنعتگر و کارآفرین ایتالیایی است. او از سمت پدرش، آلن الکان، نوه سرمایه دار فرانسوی و رئیس سابق انجمن مرکزی اسرائیلیان فرانسه، ژان-پل الکان و از طریق مادرش، مارگریتا آنیلی، نوه سرمایه دار مشهور ایتالیایی، جیانی آنیلی است که پس از مرگ ناگهانی ادواردو آنیلی، توسط جیانی آنیلی به عنوان وارث اموال خانواده آنیلی انتخاب شد و هماکنون کنترل شرکت خودروسازی فیات را در دست دارد.
الکان از طریق شرکت فیات، بهعنوان مالک شرکتهای خودروسازی آلفا رومئو، لانچیا، مازراتی و فراری نیز محسوب میشود.
وی در ماه ژوئیه سال ۲۰۱۱ شرکت کرایسلر را خریداری کرد[۱]، که در پی آن، شرکتهای خودروسازی جیپ، دوج، رام و موپار را نیز، بدست آورد![۲]
جان الکان رییس هیئت مدیره فیات و مدیر عامل و رئیس هیئت مدیره شرکت اکسور میباشد. اکسور یک شرکت سرمایهگذاری، متعلق به خانواده آنیلی است، که مالک باشگاه فوتبال یوونتوس، کراشمن اند ویکفیلد و شرکت اسجیاس محسوب میشود. وی رئیس هیئت مدیره لا استامپا و عضو هیئت مدیره شرکتهای صنایع فیات و اسجیاس نیز میباشد.
«FIAT COMPLETES ACQUISITION OF CHRYSLER EQUITY FROM CANADA AND THE U.S. DEPARTMENT OF THE TREASURY»
«FIAT GROUP AND CHRYSLER ENTER INTO A GLOBAL STRATEGIC ALLIANCE»
سرجو مارکیونه (ایتالیایی: Sergio Marchionne؛ زادهٔ ۱۷ ژوئن ۱۹۵۲ در کیتی، ایتالیا – درگذشتهٔ ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۸ زوریخ، سوئیس)[۱] بازرگان، کارآفرین و مدیر ارشد اجرایی ایتالیایی-کانادایی بود، که مدیرعامل شرکت خودروسازی فیات بر عهده داشت. او همچنین مدیرعامل و رئیس هیئت مدیره شرکت خودروسازی کرایسلر بود و بهعنوان رئیس هیئت مدیره شرکت صنایع فیات و مدیرعامل فیات پروفشنال نیز فعالیت مینمود.[۲]
در پی نجات سریع کمپانی ایتالیایی فیات از ورشکستگی، سپس آغاز سودآوری، پس از گذشت تنها ۲ سال رهبری وی بر این شرکت، در سال ۲۰۰۶ مارکیونه به یکی از مشهورترین مدیران صنعت خودروسازی تبدیل شد.[۳]
سپس در سال ۲۰۰۹ گروه خودروسازی آمریکایی کرایسلر نیز در آستانه ورشکستگی به مارکیونه واگذار گردید. با حمایت مالی دولت فدرال ایالات متحده و دولت کانادا، باز هم در کمتر از ۲ سال، نه تنها کرایسلر از ورشکستگی رهایی یافت، بلکه تا پایان ماه مه ۲۰۱۱ کلیه وامهای گرفته شده از دولتهای کانادا و ایالات متحده را نیز بازپس داد…!
سرجو مارکیونه علاوه بر شرکتهای خودروسازی زیرمجموعه گروه فیات، در چندین شرکت و سازمان معتبر نیز بهعنوان مدیر ارشد عملیاتی فعالیت میکرد، که از جمله آنها میتوان به: ریاست هیئت مدیره شرکت سوئیسی اسجیاس، عضو هیئت مدیره کمپانی فیلیپ موریس[۴] و معاون رئیس هیئت مدیره گروه بانکداری سوئیسی یوبیاس[۵] اشاره نمود. بعد از اینکه سرجیو از سمت خود کنار کشید در ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۸، درگذشت.
“”Marchionne Sergio CV” (PDF). Fiat Group. Retrieved 2012-01-02″
خودروی تجاری یا وسیله نقلیه تجاری گونهای خودروی موتوردار و جادهرو است که ممکن است برای ترابرد بار و مسافر بهمنظور کسبوکار بهکار بروند. این گونه خودرو رایجترین گونهی خودرو در میان گونههای تولیدی میباشد.
برای دریافت اخبار خودروهای تجاری میتوانید به پایگاه خبری خودروهای تجاری به نشانی زیر مراجعه کنید:
www.cvna.ir
www.khodrohayetejari.ir
به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، ارز فیات (به انگلیسی: Fiat Currency) یا پول بی پشتوانه، پول دستوری، پول اعتباری، پول حکمی که به معنی (بگذارید انجام شود) می باشد. پولیست که ارزش ذاتی ندارد و ارزش آن ناشی از دستور قانونی یا دولتی است. در واقع یک پول قانونی است که ارزش خود را از دولت صادرکننده اش می گیرد و برخلاف پول کالایی ارزش آن به یک کالای فیزیکی بستگی ندارد.
منشا پیدایش پول فیات به قرن ها پیش در کشور چین و زمانی که استان سیچوآن تصمیم گرفت پول کاغذی خود را در قرن 11 چاپ کند، برمی گردد. در ابتدا این پول به ابریشم، طلا یا نقره قابل تبدیل بود. اما در نهایت با روی کار آمدن قوبلای خان، سیستم ارزی فیات را در قرن 13 به راه انداخت. این سیستم ارزی برای امپراتوری مغول گران تمام شد، به طوری که مورخان هزینه کردن های بی رویه و ابرتورم ناشی از آن را از دلایل اصلی سقوط این امپراتوری می دانند.
در قرن 17ام پول فیات در قاره اروپا و کشورهای اسپانیا، هلند و سوئد نیز مورد استفاده قرار گرفت. سیستم ارز فیات در سوئد با شکست مواجه شد و دولت آن را با استاندارد نقره جایگزین کرد. در دو قرن آتی، فرانسه نو و مستعمرات سیزده گانه در آمریکای شمالی نیز این سیستم را به کار گرفتند و بعدها دولت فدرال ایالات متحده نیز از آن استفاده کرد.
در قرن 20ام میلادی دولت ایالات متحده بار دیگر به سیستم پول کالایی تغییر جهت داد و از سال 1933 به بعد دولت، مبادله پول های کاغذی با طلا را متوقف ساخت. در سال 1972 نیز به دستور رئیس جمهور وقت، ریچارد نیکسون، ایالات متحده استاندارد طلا را کنار گذاشت و افول سیستم پولی با پشتوانه را با استفاده از پول فیات در مقیاس جهانی رقم زد.
استاندارد طلا یا سیستم واحد پولی طلا، یک سیستم پولی است که در آن پشتوانه واحد پولی، ارزش شمش طلای فیزیکی است. وقتی پول در گردش لزوماً از فلز گران بها ساخته نشده است، ایده این است که واحد پول را می توان با مقدار معینی از طلا مبادله کرد. به عنوان مثال، اگر دولت بریتانیا بهای هر اونس طلا را ۵۰۰ یورو تعیین کند، ارزش پوند یک پانصدم یک اونس طلا خواهد بود.فیات چیست
به واسطه نایاب بودن و زیبایی طبیعی طلا، جذابیت همیشگی شمش طلا امکان حفظ ارزش بالای آن را فراهم می کند. پس تعجبی ندارد که تمدن های مختلف، هزاران سال از طلا به عنوان پول رایج خود استفاده کرده اند.
ارز دیجیتال یکی از گزینه هایی است که جدیدا مطرح شده است و در مقابل ارز فیات قرار دارد. البته این دو ارز شباهت هایی نیز با یکدیگر دارند. ارز دیجیتال نیز مانند فیات، پشتوانه فیزیکی ندارد.
پول فیات را حکومت و بانک مرکزی کنترل می کند اما هیچ کس ارز های دیجیتال را کنترل یا قانون گذاری نمی کند.
حکومت از طریق بانک مرکزی پول فیات را چاپ می کند. افراد یا هویت های شخصی ارز های دیجیتال را استخراج می کنند.
ارز های دیجیتال می توانند به پنهان کردن ثروت فرد کمک کنند زیرا هیچ کس از موقعیت کیف پول شما و مقدار موجودی آن نمی داند. از طرف دیگر پول فیات معمولا در بانک نگه داشته می شود.
وقتی که با ارز دیجیتال پرداختی انجام می دهید و تراکنش های کامل را ثبت می کنید، تراکنش ها را هرگز به آسانی نمی توان برگرداند. اما در مورد پول فیات حکومت و بانک ها می توانند هر زمان که صلاح بدانند تراکنش های شما را برگردانند.
یک تفاوت برجسته دیگر بین ارز دیجیتال و پول فیات این است که ارز دیجیتال تراکنش های ناشناس و دیجیتال را فراهم می کند. این یعنی نام فرد فرستنده و دریافت کننده پول ناشناس می ماند و کسی قادر به رویت آن نیست. از طرف دیگر، تراکنش های پول فیات ناشناس نیستند و به آسانی قابل ردیابی هستند.
هیچ کس حتی حکومت ها نیز نمی توانند تراکنش های شما با ارز دیجیتال را متوقف کنند. بانک ها می توانند هر زمان که بخواهند تراکنش های شما با پول فیات را متوقف کنند.
آینده هیچ یک از سیستم های ارزی از قطعیت لازم برخوردار نیست. در حالی که ارزهای دیجیتال راه زیادی برای پیمودن و مواجه شدن با موانع مختلف در پیش دارند، تاریخ ارزهای فیات بیانگر آسیب پذیر بودن این نوع از پول بوده است.
پول فیات ارز دولتی یک کشور است که پشتوانه ی فیزیکی مانند طلا و نقره ندارد، بلکه پشتوانه ی آن دولتی است که آن را صادر کرده است. ارزش پول فیات از ارتباط میان عرضه و تقاضا و ثبات دولت حاصل شده و به ارزش کالای فیزیکی، مانند ارزش پول، وابسته نیست. بیشتر ارزهای کاغذی مدرن مانند دلار امریکا، یورو و دیگر ارزهای مهم همگی پول فیات هستند.
فیات ریشه در زبان لاتین دارد و به معنی حکم “باید بشود” و یا “بگذار که بشود” است.
نکات کلیدی
پول فیات ارزشمند است فقط بدلیل این که دولت ارزشش را حفظ میکند و به واسطه این که دو طرف در یک تراکنش ارزش آن را می پذیرند.فیات چیست
در طول تاریخ، دولت ها سکه های خود را از کالاهای فیزیکی ارزشمند مانند طلا و نقره میساختند و یا پول کاغذی چاپ میکردند که در ازای آن سکه های طلا و نقره قابل دریافت بود. اما پول فیات این گونه تعریف نشده که ما به ازای آن مقدار معینی کالای ارزشمند و یا فلزات گرانبها دریافت شود.
بیشتر ارزهای مهم دنیا، مانند دلار امریکا، پول فیات هستند.
از آنجا که پول فیات با ذخایر فیزیکی مانند ذخایر ملی طلا یا نقره ارتباطی ندارد، باعث می شود ارزش خود را به دلیل تورم از دست بدهد و یا حتی در صورت افزایش تورم، کاملا بی ارزش شود. اگر مردم اعتماد خود نسبت به پول ملی را از دست بدهند، پول ارزش خود را از دست خواهد داد. البته که این با پولی که طلا پشتوانه ی آن است، متفاوت است؛ برای مثال، طلا به دلیل استفاده شدن در جواهرات و تزئینات و همچنین تولید دستگاه های الکترونیکی، رایانه و وسایل نقلیه هوافضا دارای ارزش ذاتی است.
در گذشته در تاریخ امریکا، ارز این کشور پشتوانه ی طلا داشت (و حتی گاهی نقره). دولت فدرال با تصویب قانون بانکداری اضطراری سال 1933، اجازه نامه ی شهروندان در مبادله ارز با طلای دولت را لغو کرد، هنگامی که امریکا اجازه ی دادن طلا به کشورهای خارجی در ازای گرفتن دلار امریکا را لغو کرد، پشتوانه این ارز به طور کامل در سال 1971 حذف شد. از آن زمان تا به حال دلار امریکا، همانگونه که رویش هم چاپ شده، تنها پشتوانه ی “ایمان و اعتبار” دولت امریکا” را دارد و به عنوان ارز رایج برای کلیه بدهی ها، دولتی و خصوصی چاپ میشود. از این رو، دلار آمریکا قانونا فقط ابزار رفع بدهی محسوب می شود و هیچ گونه ارزش اعتباری مرتبط با طلا، نقره و غیره ندارد.
پول فیات ارز خوبی محسوب می شود در صورتی که بتواند نقشهایی را که اقتصاد یک کشور در واحد پولی خود به آن نیاز دارد، اجرا کند: این ارز همچنین، فواید خوبی برای دولت ها از طریق ایجاد ارزش حبابی فراهم می کند.
پول فیات در قرن بیستم تا حدودی معروف شد زیرا دولت ها و بانک های مرکزی به دنبال قطع ارتباط اقتصاد خود از فراز و نشیب های چرخه تجارت بودند. از آنجایی که پول فیات منبع ثابتی مانند طلا ندارد، دولت ها میتوانند کنترل بیشتری روی آن داشته باشند و اینگونه میتوانند متغیرهای اقتصادی مانند عرضه ی اعتبار، نقدینگی، نرخ بهره و سرعت پول را مدیریت کنند. به عنوان مثال، فدرال رزرو آمریکا وظیفه ی پایین نگه داشتن بیکاری و تورم را با این ابزار دارد.
با این حال، بحران وام و به دنبال آن سقوط مالی سال 2007 ، این باور را ایجاد کرد که بانک های مرکزی می توانند با تنظیم عرضه ی پول، مانع از سقوط و رکودهای جدی شوند. به طور مثال یک ارز مرتبط با طلا ثبات بیشتری دارد زیرا منبع طلا محدود است. اما به دلیل عرضه ی نامحدود پول فیات، امکان ایجاد حباب در این ارز وجود دارد.
دولت آفریقایی زیمبابوه نمونه ای از بدترین حالت تورم در دهه ی اول سال 2000 را ارائه داد. در پاسخ به مشکلات جدی اقتصادی، بانک مرکزی کشور شروع به چاپ پول با سرعتی عجیب کرد. این چاپ زیاد منجر به تورم اقتصادی شدیدی شد که در سال 2008 بین 230 تا 500 میلیارد درصد بود. قیمت ها به طرز چشمگیری افزایش پیدا کرد و خریداران مجبور شدند برای خرید مایحتاج ساده، با سبدها و ساک های پر پول به فروشگاه بروند. هنگامی که تورم در بالاترین مقدار بود، ارزش یک تریلیون دلار زیمبابوه تنها 40 سنت به دلار آمریكا بود.
فیات به معنای “بگذار انجام شود” است. ارز رمزنگاری شده به “یک ابزار غیرمتمرکز و دیجیتال مبادله ای که توسط رمزنگاری اداره می شود.” دلالت دارد. هردوی اینها ارز هستند اما چندین تفاوت با یکدیگر دارند:
پول فیات همان پول رایج است که دولت از آن حمایت میکند. این ارز میتواند مانند دلار کاغذی و یا به طور الکترونیکی و به صورت کارت های اعتباری، پی پال و غیره باشد. دولت عرضه آن را کنترل میکند و میتوان با استفاده از آن مالیات خود را پرداخت کرد.
ارز رمزنگاری شده یک وجه رایج نیست و از طرف دولت و یا بانک پشتیبانی نمیشود. (این ارز غیرمتمرکز و جهانی است.) شکل آن بیشتر شبیه اعتبار بانکی است که در بانک وجود دارد. (این ارز دیجیتال است اما توسط بانک و یا دولت پشتیبانی نمیشود.) یک الگوریتم عرضه ی آن را کنترل میکند و شما می توانید با ارز رمزنگاری شده خرید کنید اما نمیتوانید با آن مالیات بپردازید. (و البته که باید برای آن هم مالیات بپردازید.)
قانون سکه ی سال 1965، به طور خاص، بخش 31 امریکا 5103 با عنوان “پول رایج” می گوید: سکه و ارز امریکا (از جمله اسکناس های ذخیره شده فدرال و اسکناس های منتشر شده از بانکهای ذخیره فدرال و بانکهای ملی) پول رایج قانونی برای کلیه بدهی ها، عوارض عمومی، مالیات ها و حقوق، هستند.
برای اهداف مالیاتی فدرال، پول مجازی هم به عنوان دارایی محسوب می شود. اصول مالیاتی عمومی قابل اعمال در معاملات ملکی در معاملات ارز مجازی هم اعمال می شود.
در مواقع تورم زیاد، مردم باید بتوانند ثروت خود را به واحدی با ثبات بیشتر تبدیل کنند و یا با پایین آمدن ارزش پول فیات، سرمایه ای عظیم را از دست بدهند. اینجا ارزش ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین مشخص میشود. از آنجا که هیچ بانک مرکزی یا دولتی برای تغییر سیاست پولی بیت کوین وجود ندارد، این ارز دیجیتال به عنوان فرار از پول متمرکز به کار میرود و می تواند کمکی به سیاست های پولی ضعیف باشد.
با اینکه امروزه به خاطر تراکنش های طولانی مدت و نوسانات زیاد بیت کوین هنوز این نقش را ندارد، اما ممکن است که در آینده ای نزدیک و به خاطر تورم زیاد، مردم همه ی دارایی خود را تبدیل به بیت کوین کنند، همانگونه که امروزه همگی در پی خرید طلا هستند. تا زمانی که بیت کوین به ثبات برسد و قیمتش ثابت شود، سکه های باثبات دیگری مانند تتر،همچنان ارزشمند خواهند ماند. از آنجا که تتر به دلار امریکا متصل است، روشی کارآمد برای کسانی است که از تورم رنج میبرند و به دنبال ارزی باثبات و دولتی میگردند.
پول فیات Fiat در واقع همان پول های رایج امروزی هستند که توسط دولت ها منتشر می شوند و ارزش آن توسط عرضه و تقاضا تعیین می گردد. برای درک بهتر این موضوع ابتدا به تاریخچه پیدایش پول فیات می پردازیم و به این سوال پاسخ می دهیم که پول فیات از کجا می آید؟
پول فیات برای اولین بار در قرن 13، هنگامی که امپراتوری چین تصمیم گرفت که پول کاغذی را جایگزین مبادلات کالا به کالا کند، ابداع شد. این سیستم پرداختی برای امپراتوری چین گران تمام شد و تورم شدیدی را در اقتصاد آن زمان چین بوجود آورد. پس از گذشت 4 قرن، اینبار در اروپا استفاده از پول فیات مجددا مورد استقبال قرار گرفت. در اروپا نیز این جای گزینی سیستم پرداخت با شکست مواجه شد و دولت ها آن را با استاندارد نقره جایگزین کردند.فیات چیست
این روند ادامه پیدا کرد تا اینکه در سال 1933، دولت آمریکا سیاست پول کالایی خود را تغییر داد و توقف برابری دلار و نرخ طلا را اعلام کرد. در سال ۱۹۷۲ نیز ایالات متحده آمریکا استاندارد طلا را کنار گذاشت و افول سیستم پولی با پشتوانه را با استفاده از پول فیات در مقیاس جهانی رقم زد.
از آن زمان بود که عبارت پول یا ارز فیات در بین اقتصاددانان گسترش یافت. پول های فیات هیچ پشتوانه ای ندارند و ارزش آن ها بر اساس باورعمومی افراد جامعه نسبت به وضعیت اقتصادی کشور تعیین می شود به همین علت با ایجاد تورم و بحران های شدید اقتصادی می تواند تحت تاثیر قرار بگیرد. در واقع اگر افراد یک جامعه اعتماد خودشان را نسبت به یک واحد پولی مثل یورو، دلار و… از دست بدهند، آن واحد پولی دیگر ارزشی نخواهد داشت و با افت شدید قیمت روبرو خواهد شد.
امروزه تمامی پول های رایج دنیا را می توان پول فیات محسوب کرد، چرا که فاقد هرگونه ارزش ذاتی هستند و صرفا به عنوان وسیله ای برای پرداخت مورد استفاده قرار می گیرند. در سال های گذشته پول فیات به عنوان یک نوع واحد پولی، نقش قابل توجهی را در جهت ذخیره کردن ارزش، فراهم کردن یک واحد شمارش و ابزار مبادله ایفا کرده است.
از زمان ظهور ارزهای فیات همواره مخالفان و موافقان بسیاری ارزهای فیات را بررسی می کنند. موافقان بر این عقیده اند که پول های فیات دارای ویژگی های زیر هستند:
با وجود مزیت های زیاد ارزهای فیات، مخالفان این سیستم پولی معتقدند که پول های فیات فاقد ارزش ذاتی هستند که به موجب آن دولت ها می توانند پول را بدون هیچ پشتوانه منتشر کنند در نتیجه باعث شکل گیری بحران های اقتصادی و ابر تورم ها خواهد شد. علاوه بر این اگر سابقه تاریخی پول های فیات را بررسی کنیم، با نشانه هایی روبرو خواهیم شد که بیانگر سقوط نظامهای مالی و خطرناک بودن استفاده از این سیستم پولی است.
برخی از اقتصاددانان بر این باورند که ارزهای دیجیتال نیز نوعی از پول های فیات به شمار می روند، اما باید گفت که تنها تشابه این دو نوع ارز در نداشتن پشتوانه فیزیکی است. همانطور که در فوق اشاره کردیم، ارزهای فیات توسط نهاد های واسطی همچون بانک های مرکزی و دولت ها کنترل می شوند اما در عوض ارزهای دیجیتال ماهیتی غیر متمرکز دارند و هیچ نهاد ثالثی بر آن ها نظارت نمی کند.
تفاوت عمده ارز دیجیتال با ارز فیات در نحوه تولید پول های جدید است. به عنوان مثال در مقاله استخراج بیت کوین چگونه انجام می شود گفتیم که تعداد بیت کوین های قابل استخراج محدود است و بیشتر از 21 میلیون واحد از آن نمی تواند تولید شود. مورد بعدی این است که ارزهای دیجیتال بصورت فیزیکی وجود ندارد و تنها بر بستر دیجیتالی توزیع می شود از همین رو هیچ محدودیتی برای جابه جایی آن ها نیست و تراکنش ها به سرعت انجام می گیرد.
نکته حائز اهمیت در مورد مقایسه بازارهای مالی این است که بازار ارزهای دیجیتال (کریپتوکارنسی) بسیاز کوچکتر و پر نوسان تر از بازارهای مالی سنتی هستند. همین عامل سبب شده تا ریسک سرمایه گذاری در کریپتوکارنسی بیشتر باشد و تنها افرادی که از دانش بیشتری در زمینه ترید و سرمایه گذاری برخوردارند بتوانند موفقیت بیشتری کسب کنند.
تاریخ همواره نشان داده است که پول های فیات آسیب پذیری فراوانی دارند و سیاست های دولتی تاثیر بسیار زیادی بر روی آن ها می گذارد. اما آینده هیچ یک از سیستم های پولی بطور قطعی قابل پیشبینی نیست.
از سوی دیگر ارزهای دیجیتال به عنوان نسل جدیدی از واحد های پولی، می توانند تغییرات گسترده ای در این حوزه بوجود آورند و راه طولانی برای مواجه شدن با موانع مختلف در پیش دارند تا بتوان نتایج و تاثیرات آن را بر اقتصاد اعلام نمود. به همین علت برخی از افراد و سازمان ها به سوی استفاده از سیستم ارز دیجیتال در تراکنش های مالی روی آورده اند. از آنجایی که هدف اصلی بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال، ایجاد نوع جدیدی از پول بر روی شبکه ای توزیع شده است، می توان آن را به عنوان یک شبکه جایگزین برای تبادلات مالی و شکوفا کننده ی اقتصاد جهانی یه حساب آورد.
آموزش تحلیل تکنیکال کاربردی ارزهای دیجیتال – مقدماتی
آموزش تحلیل تکنیکال کاربردی ارزهای دیجیتال – متوسط
آموزش تحلیل تکنیکال کاربردی ارزهای دیجیتال – پیشرفته
آموزش تحلیل تکنیکال کاربردی ارزهای دیجیتال – تکمیلی
منبع: مرکز تحقیقات بلاک چین
“مرکز تحقیقات بلاک چین” بهعنوان بزرگترین وب سایت تخصصی، پژوهشی و آموزشی بلاک چین در جهان توسط مجموعه ای از متخصصان حوزه بلاک چین و ارزهای رمزنگاری شده از سال 1396 به صورت رسمی فعالیت خود را آغاز نمود.
ادامه درباره ما
ارتباط با پشتیبانی در تلگرام bircsupport1@
پول فیات به واحد پولی گفته میشود که دولتها آن را منتشر میکنند اما پشتوانهٔ فیزیکی (مانند طلا و نقره) ندارد . ارزش این نوع پول به جای آنکه به ارزش داراییها وابسته باشد، به ارتباط بین میزان عرضه و تقاضا مرتبط است.
ارز فیات – Fiat Currency یا پول بی پشتوانه چیست، چه زمانی ابداء شده و چه تفاوتی با ارزهای دیجیتال دارد؟ در این مقاله به پاسخ تمام سوالات خود خواهید رسید.
ارز فیات یا فیات کارنسی – Fiat Currency که به آن پول بی پشتوانه یا پول حکمی نیز گفته میشود، پولی است که ارزش ذاتی ندارد و نشأت گرفته از اقدامات دولتی چاپ و تکثیر است. کلمه فیات – Fiat در زبان لاتین به معنای «بگذارید انجام شود» است و به عنوان جایگزین پول پرداختی برای کالاها، از آن استفاده میشود. دلار آمریکا، پوند انگلستان و ریال ایران، همگی نوعی ارز فیات یا همان پول بی پشتوانهاند.
به زبان ساده، ارز فیات یا فیات کارنسی، پول رایج قانونی است که ارزش آن به جای آنکه از مَتریال ساخته شده از آن نشأت بگیرد، توسط دولت صادرکننده تعیین میشود. این توانمندی یک دولت است که ارزش پول فیات خود را تعیین کند. بیشتر کشورهای جهان از سیستم ارزی فیات برای خرید کالا و خدمات، سرمایهگذاری و پس انداز استفاده میکنند. پول فیات از قرنها پیش جایگزین طلا و دیگر سیستمهای پرداختی مبتنی بر کالا شده است.
فیات چیست
سیستم ارزی فیات قرنها پیش در چین ابداع شد. ایالت سوچوان آغاز کنندهی استفاده از پول کاغذی در قرن یازدهم بود. در ابتدا، از این پولها برای مبادلهی ابریشم، طلا و نقره استفاده میشد. اما پس از به قدرت رسیدن کوبلای خان (از نوادگان چنگیزخان) در قرن سیزدهم، سیستم جامع ارز فیات رسمی شد. بر اساس ادعای مورخان، پیدایش این پول با هزینههای زیاد و تورم بیش از اندازهاش، نقش مهمی در «سقوط امپراتوری مغول» داشته است.
ارز فیات در طول قرن هفدهم با پذیرش توسط کشورهایی از جمله اسپانیا، سوئد و هلند وارد قاره اروپا شد. این سیستم در سوئد شکست خورد تا دولت استفاده از فلز نقره را جایگزین آن کند. اما طی دو قرن بعد، فرانسه نو (کانادا)، مستعمرات سیزدهگانه ایالات متحده، و در نهایت حکومت فدرال ایالات متحده نیز به استفاده از این پول بیپشتوانه روی آوردند.
در حدود قرن بیستم، ایالات متحده به صورت محدود، مجدداً به استفاده از ارز مبتنی بر کالاها روی آورد. دولت آمریکا در سال 1933 میلادی، سرانجام به استفاده از پول کاغذی برای مبادله طلا پایان داد. تا سال 1972 و در دوره ریاست جمهوری ریچارد نیکسون، ایالات متحده به طور کامل استفاده از استاندارد طلا به عنوان ارز را کنار گذاشت و تصمیم به استفاده از سیستم پولی فیات گرفت که با استقبال جهانی همراه بود و باعث شد استفاده از ارز Fiat در سراسر کشورها رواج پیدا کند.
سیستم استاندارد طلا، اجازهی تبدیل پول کاغذی به طلا را میداد. در واقع، تمام پولهای کاغذی توسط مقدار محدودی طلا که نزد دولت نگهداری میشد، حمایت میشدند. دولتها و بانکها بر پایهی یک سیستم ارزی مبتنی بر کالاها فقط در صورت داشتن ذخایر کافی از طلا، میتوانستند ارزهای جدید را وارد چرخهی اقتصاد کنند. این سیستم جلوی توانایی دولتها برای ایجاد پول و افزایش ارزش پول آنها بر اساس عوامل اقتصادی را محدود میکرد.
اما در آن سمت، پول کاغذی تحت نظر ارز فیات نمیتواند به هیچ چیزی تبدیل شود. مسئولین با پول فیات میتوانند به صورت مستقیم روی ارزش پول خود تأثیرگذار باشند و آن را به شرایط اقتصادی ربط دهند. دولتها و بانکهای مرکزی، کنترل بیشتری روی سیستم ارزی دارند. آنها میتوانند با استفاده از ابزارهای مختلفی مانند ایجاد بانکداری ذخیره کسری (Fractional Reserve Banking) و اعمال آزادسازی کمی (Quantitative Easing) به رویدادها و بحرانهای مالی واکنش نشان دهند.
حامیان استاندارد طلا اعتقاد دارند که سیستم ارزی مبتنی بر کالاها پایدارتر است؛ زیرا توسط چیزی حمایت میشود که فیزیکی بوده و باارزش است. در سمت دیگر، حامیان پول بی پشتوانه ادعا میکنند که قیمت طلا بیثبات است. در این فضا، ارزش یا بهای ارز مبتنی بر کالا و پول فیات میتواند دچار نوسان شود. اما با بهرهگیری از سیستم ارزی فیات، دولتها در مواجه با شرایط اضطراری اقتصادی میتوانند با انعطافپذیری بیشتری وارد عمل شوند.
پول فیات و رمز ارزها، در این مورد که توسط یک کالای فیزیکی حمایت نمیشوند، با یکدیگر مشترکاند. البته این اشتراک در همینجا به پایان میرسد. ارز فیات توسط دولتها و بانکهای مرکزی کنترل میشود، اما ارزهای دیجیتال به خاطر یک توزیع کنندهی دیجیتالی مشترک به نام بلاک چین – Blockchain، غیرمتمرکز هستند.
یکی دیگر از تفاوتهای قابل توجه آنها، نحوه تولید ارز است. بیت کوین مانند اکثر ارزهای دیجیتال، عرضه کنترل شده و محدودی دارد. در آن سو، بانکها با قضاوت بر نیازهای اقتصادی یک کشور، میتوانند هر چقدر که میخواهند پول فیات ایجاد کنند.
رمز ارزها به عنوان یک نوع دیجیتالی از ارزها، هیچ همتای فیزیکی نداشته و بدون مرز هستند و همین باعث میشود استفاده از آنها در معاملات جهانی کمتر باشد. همچنین، این معاملات غیرقابل بازگشت هستند و این برخلاف سیستم ارزی فیات، پیگیری را سختتر میکند. از طرف دیگر، بازار ارزهای مجازی کوچکتر بوده و همین باعث بیثباتتر بودن آنها نسبت به بازارهای سنتی شده است. این میتواند یکی از دلایلی باشد که منجر به پذیرفته نشدن گستردهی ارزهای دیجیتال شده است؛ با این حال، به دنبال بلوغ اقتصاد رمزنگاریشده، نوسانات پولهای مجازی نیز کاهش پیدا میکند.
اقتصاددانان و سایر کارشناسان امور اقتصادی در حمایت از سیستم ارزی Fiat با یکدیگر همنظر نیستند. موافقان و مخالفان، استدلالهایی را نسبت به نقاط مثبت و منفی ارز فیات دارند که برخی از آنها را میتوانید در زیر بخوانید:
← کمبود: پول فیات مانند طلا با کمبود یک کالای فیزیکی محدود نمیشود.
← هزینه: پول فیات مقرون به صرفهتر از پول مبتنی بر کالاها است.
← پاسخگویی: ارز بی پشتوانه انعطافپذیری دولتها و بانکهایشان را در مواجهه با بحرانهای اقتصادی بیشتر میکند.
← تجارت بینالمللی: پول بی پشتوانه در کشورهای سراسر جهان استفاده میشود و مورد قبول تجارت بینالمللی است.
← سهولت: برخلاف طلا، پول بی پشتوانه به خاطر اندازهی فیزیکی خود نیازمند فضای ذخیرهسازی، محافظت، نظارت و دیگر الزامات پرهزینه نیست.
← ارزش ذاتی: پول فیات به خودی خود هیچ ارزشی ندارد. این امر به دولتها امکان میدهد تا از کاغذ بیارزش به ایجاد پول بپردازند. این امر میتواند به افزایش تورم و حتی فروپاشی سیستم اقتصادی آنها منجر شود.
← پرریسک: از نظر تاریخی اجرای سیستمهای ارزی فیات معمولاً با فروپاشی مالی همراه بوده که نشان میدهد این سیستمها خطرات زیادی دارند.
آیندهی هر دو شکل این نوع ارزها به هیچ عنوان مشخص نیست. در حالی که ارزهای دیجیتال راه طولانی برای طی کردن دارند و در این مسیر با چالشهای مخjلفی مواجه خواهند شد، گذشتهی ارز فیات میتواند آسیبپذیری این نوع پول را نشان دهد. این مهمترین دلیلی است که باعث شده بسیاری از مردم احتمال حرکت به سمت سیستم رمز ارزها برای تراکنشهای مالی آیندهی خود را بررسی کنند.
یکی از اصلیترین ایدههای شکلگیری بیت کوین و ارزهای دیجیتال، بررسی شکل جدیدی از پول است که روی شبکه همتا به همتا (P2P) توزیع شده باشد. این احتمال هم وجود دارد که بیت کوین به عنوان جایگزینی برای کل سیستم واحد پولی فیات به وجود نیامده باشد و هدف آن، صرفا ارائه یک شبکه اقتصادی جایگزین باشد. با این حال، خرید و فروش بیت کوین میتواند پتانسیل ساخت یک سیستم مالی بهتر برای جامعهای بهتر را ارائه کند.
مشاهده همه
مشاهده همه
مجموعه IRCC متشکل ازتیمی جوان و متخصص در زمینه ارزهای دیجیتال و با هدف ارائه به روز ترین اخبار ، مقالات ، تحلیل ها و آموزش های مربوط به حوزه ارزهای دیجیتال تشکیل شده است.
کلیه حقوق این سایت نزد ايران كريپتوكارنسي محفوظ بوده و بازنشر محتوا با ذکر منبع بلامانع است
ارز یا پول فیات پولی است که دولت ها آن را منتشر میکنند اما مانند این پول پشتوانه فیزیکی طلا یا نقره ندارد. ارزش این ارز ارتباط مستقیم با میزان عرضه و تقاضا دارد و وابسته به ارزش دارایی های دیگر به عنوان پشتوانه نیست.
واحدهای پولی رایج که در کشورها استفاده میشود عمدتا از پشتوانه های کالایی نظیر طلا و نقره بهره مند هستند اما پول فیات صرفا بر باور عمومی نسبت به شرایط اقتصادی کشور استوار است.
با توجه به مواردی که در بالا بیان شد و بدون پشتوانه بودن این پول، با ریسک سقوط ارزش ناشی از تورم های شدید تحت تاثیر قرار میگیرد. درواقع اگر جامعه اعتماد خودش را نسبت به یک پول کاغذی مثل دلار آمریکا از دست دهد آن واحد پولی دیگر ارزشی نخواهد داشت.
منظور از پول فیات چیست؟
این شرایط با وضعیت طلا متفاوت است زیرا طلا بهصورت تاریخی بهعنوان جواهر و زیورآلات استفاده میشده و امروزه کاربردهای وسیعی در صنایع الکترونیک، کامپیوتر و هوافضا دارد.فیات چیست
امروزه اکثر واحدهای پولی، پول فیات هستند و فاقد هرگونه ارزش ذاتی میباشند و صرفاً بهعنوان وسیلهٔ پرداخت از آنها استفاده میشود. پول فیات در طول قرن بیستم به خصوص پس از فروریزی سیستم برتون وودز، زمانی که ایالات متحده توقف برابری دلار و نرخ طلا را اعلام کرد، رشد چشمگیری نمود.
پول فیات به عنوان یک نوع پول، خدمات قابل توجهی را در جهت رشد اقتصادی در چهارچوب نقشهای یک واحد پولی متعارف ایفا نموده است، کارکردهایی ازجمله ذخیره کردن ارزش، فراهم کردن یک واحد شمارش و ابزار مبادله.
پول فیات تسلط عمدهٔ خود را در قرن بیستم کسب کرد، زمانی که دولتها و بانکهای مرکزی اقتصاد خود را به کمک واحدهای پولی بدون پشتوانه که دارای محدودیت و کمیابی نبودند، در برابر آسیبهایی مثل کاهش تقاضای ناشی از چرخههای تجاری مصون ساختند و مواردی مثل عرضهٔ اعتباری، نقدینگی، نرخهای بهره و ثبات پولی را هدایت کردند. برای مثال بانک مرکزی ایالاتمتحده یک اختیار دوگانه در خصوص پایین نگهداشتن بیکاری و تورم دارد.
درهرصورت واحدهای پولی با پشتوانهٔ طلا بهمراتب باثباتتر از پول فیات هستند زیرا عرضهٔ طلا بهشدت محدود است. درواقع چالشهای زیادی در خصوص شکلگیری حباب ناشی از پول فیات وجود دارد که این امر از عدم وجود محدودیت در عرضهٔ این نوع واحد پولی ناشی میشود
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.
دیدگاه
نام (الزامی)
ایمیل (الزامی)
وبسایت
لطفا پاسخ را به عدد انگلیسی وارد کنید:
ما در fxyar گرد هم جمع شده ایم تا با استفاده از آخرین تکنولوژي ها و آموزش صحیح در بخش فاندامنتال و تکنیکال از سرمایه شما حفاظت کنیم و امکانات و خدمات جدیدی برای سودآوری هرچه بیشتر شما فراهم کرده ایم. کارشناسان ما با بهره گیری از علم تکنیکال و فاندامنتال بهترین تحلیل ها را در خصوص بازارهای معاملاتی جهانی در بخش طلا و شاخص ها ارائه میکنند تا گام به گام تا موفقیت همراه شما باشیم.
تحلیل تکنیکال پوند به دلار هفته منتهی به ۵ آبان
تحلیل تکنیکال یورو به دلار هفته منتهی به ۵ آبان
تحلیل تکنیکال طلا هفته منتهی به ۵ آبان
تحلیل تکنیکال S&P500 هفته منتهی به ۵ آبان
کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه فارکس یار میباشد.