نحوه نوشتن گزارش کار روزانه

بسیاری از خوانندگان حوصله و وقت خواندن مطالب و خبرها و گزارش های روزنامه و یا یک وب سایت خبری را بطور روزانه و مداوم و دائمی ندارند. من و بسیاری نویسندگان تلاش کرده ایم در نشریات مختلف ستونی دائر کنیم تا خلاصه خبرهای مهم را با استفاده از فرم های طنز و جدی به آنها بگوئیم. در حقیقت ما به جای خواننده همه خبرها را می خوانیم، آنها را که به نظرمان جالب می رسد انتخاب می کنیم و بعد به وسیله ای آنها را جذاب و خواندنی می کنیم. در این حالت دیگر مخاطب نیازی به خواندن همه یک روزنامه ندارد، می تواند با صرف ده دقیقه وقت، نوشته من را بخواند و تا حدی احساس کند که همه خبرها را می داند. من این کار را در سال 1377 از روزنامه ” آریا” شروع کردم. در آنجا ستونی می نوشتم به نام ” یک فنجان چای داغ در یک بعد از ظهر پائیزی” که بعدا با تغییر فصل پائیز که همزمان با قتلهای زنجیره ای و مرگ ” پوینده و مختاری و فروهرها” بود، وقتی به زمستان رسیدیم نام ستون به ” یک فنجان چای داغ در یک شب زمستانی” تغییر کرد و بعدا هم یک بار تغییرش دادم به ” یک فنجان قهوه داغ در یک صبح بهاری” و اسامی دیگری با همین شکل. این شیوه ادامه یافت تا اینکه در سال 1380 در روزنامه “حیات نو” در ستون ” در شهر خبری نیست” به شکلی دیگر درآمد. این شیوه را روزنامه هرالد تریبیون با عنوان ” در شهر” بصورت جدی انجام می داد و زمانی که من در سال 1367 دبیر صفحات سینمایی هفته نامه سروش بودم، امید روحانی همین کار را با لحنی جدی و طنزآلود چهار شماره انجام داد. که آن چهار شماره خودش شاهکاری شد، مروری بود بر اتفاقات فرهنگی و هنری هفته از زبان دلنشین امید روحانی. تفاوت آن دو نوشته روزنامه ” آریا” و ” حیات نو” در اندازه و فرم آن نوشته ها بود. در روزنامه آریا من تعمد داشتم کوتاه بنویسم و طبیعتا چون فقط بیست روز بود از زندان بیرون آمده بودم، سعی می کردم با این کوتاه نویسی از ایهام و ابهام و کوتاه نویسی استفاده کنم و تا بیخ موضوع نروم. میان تیتر ها نقش جدی داشت و متن ها گاهی به اندازه دو جمله کوتاه می شد. اندازه ستون بطور کلی یک ستون کامل روزنامه بود و سردبیرم محمدرضا زهدی سعی می کرد در نوشته ها تا حدی که می شود جانب احتیاط را نگهدارد و این سخت بود. نوشتن من در آریا زمانی سخت تر شد که شلوارم دو تا شد. یعنی روزنامه ” نشاط”( شمس الواعظین و لطیف صفری) و پس از آن ” عصر آزادگان” ( شمس الواعظین و غفور گرشاسبی) و به موازات آنها ” دنیای اقتصاد”( عیسی سحرخیز و عیسی سحرخیز) اجازه نشر گرفتند و فضا باز شد، بازتر از آنچه گمان می بردم. شمس الواعظین اصرار می کرد که من تنها در نشریه او بنویسم، و این از نظر حرفه ای درست هم بود، اما من نمی توانستم ” آریا” را رها کنم، چون روزنامه احتمالا لطمه می خورد. شاید به همین دلیل بود که من نوشته های تک فرمی که دائم فرم آن تغییر می کرد، به نشاط می دادم و سبک گزارش طنز را در آریا حفظ می کردم. بعضی روزها سه مقاله طنز در روز می نوشتم و فرستادن آنها برای روزنامه در فاصله یکی دو ساعت و ترافیک تهران کار دشواری بود. اما آنقدر انگیزه داشتم که در سال 78 هم روزی دو تا سه مقاله طنز بنویسم، و هم در یک سال هفت کتاب منتشر کنم. در ” حیات نو” که با مدیرمسوولی هادی خامنه ای و سردبیری تقی زاده منتشر می شد کارم هم سخت تر بود و هم ساده تر، سخت تر بود چرا که زندان دوم را هم رفته بودم و غلط کردم را گفته بودم و باید در غلط کردن هایم احتیاط بیشتری می کردم. و ساده بود، چون هم فقط به سیاست نمی پرداختم، هم چنان اسمی در کرده بودم( دقیقا در کرده بودم) که معمولا کسی جرات نمی کرد مثل شمس الواعظین بگوید این نه، یکی دیگر بنویس. از طرف دیگر دوبار زندان به عنوان نویسنده مسوولیت مطالب را کاملا به دوش خودم انداخته بود. یعنی می دانستم که اگر اشتباهی بکنم، یا تند بروم مستقیما چوبش را خواهم خورد. نوشته های ” در شهر خبری نیست” که در مقابل ستون سینا مطلبی به نام ” در شهر چه خبر؟” در می آمد، طولانی تر و سیاسی تر و سیاستمدارانه تر از ” آریا” بود. اگرچه آن روزها دیگر تمام نشریات بهار اصلاحات رفته بودند و فقط دو سه روزنامه ای مانده بودند که آنها هم باید دائم حواس شان را جمع می کردند که به باد نروند. این نوشته ها تا آخرین روز ” حیات نو” که آن هم روزگارش به سرآمد ادامه داشت و سر آخر در بهار 1382 بار سفر را بستم و آمدم فرنگ.

از سال 1384 در روزآنلاین این شیوه را ادامه دادم و چنان جدی گرفتم که بعد از قطع آن در زمانی که فکر می کردم تکراری شده است، صدها مخاطب برایم نامه نوشتند که ما خبرها را از طریق ستون تو می خوانیم، این شکل را تغییر نده. افتاده بودم به دامی که همواره می خواستم از آن بگریزم. به همین دلیل با وجود اینکه همزمان با روزآنلاین در چند نشریه دیگر هم جدی و هم طنز نوشتم، اما سبک کار به گونه ای تغییر کرد. اینترنتی تر شد و وبلاگی نشد. نه مثل نوشته های وبلاگی شخصی شد، اگرچه خصلتا به نوع نویسندگی وبلاگی نزدیک بود، و نه روزنامه ای ماند، چون حالا دیگر حجم محدود وجود نداشت. مطالب طولانی تر شد و سانسوری در کار نبود. لابد می خواهید بدانید چرا یک بخش از نوشته ام را به این فرم اختصاص داده ام؟ چرا که هر چه باشد، این هم فرمی است مثل بقیه فرم ها و نمی شود که من به همین سیاق پیش بروم و به همین شکل کار کنم. به نظر خودم این یک سبک ویژه خود من است. افرادی از طنزنویسان یا جدی نویسان سعی کرده اند در نوشته های هفتگی همین کار را بکنند، اما هر کس اثر انگشت خود را بر نوشته دارد و فارغ از خوبی و بدی تفاوت در نوع نگاه و استیل ادبی هر کسی نوع نوشته او را مشخص می کند. از همین رو لازم می دانم که به توضیح و تشریح این ” ویژه کار” خودم بپردازم. قبل از ورود به بحث اصلی بگویم که چون نمی خواستم و نمی خواهم که در یک فرم کار کنم، در این سالها تلاش کردم که در کنار فرم های دیگر، این شیوه را هم نگه دارم. به عبارت دیگر این تنها شیوه طنزنویسی من در روزآنلاین نبود، اما شکل غالب آن بود. تقریبا نیمی از بیش از 1600 شماره نوشته های من در روزآنلاین در این فرم نوشته شده است. تکرار این فرم برای من سووالی را پیش اورده است که همواره در پانزده سالی که هر روز بلاوقفه حداقل یک مقاله طنز نوشته ام، بارها تکرار شده که آیا باید شکل نوشتن را تغییر داد؟ من معتقدم تغییر فرم در ستون روزانه یک ریسک است و هرگز نباید بدون دقت کافی انجام شود. در حقیقت وقتی یک خواننده را به یک فرم معتاد می کنیم باید به فکر روز ترک کردن او هم باشیم، شاید او نه فقط آن شیوه بلکه بطور کلی طنز ما را ترک کند و این اصلا اتفاق خوبی نیست. اما به یاد داشته باشیم که وقتی متنی تولید می شود تنها مخاطب و نشریه نیستند که با آن متن زندگی می کنند. خودخواهانه بگویم که خود را در این میان ذیحق می دانم. به همین دلیل هر از گاهی سراغ داستان یا شعر یا فابل یا نوشته های چهارجوابی یا همه شکل های دیگری می روم که می شود نوشت. توضیحاتی که خواهم داد شامل نوعی نویسندگی است که خصوصیات زیر در آن وجود دارد:

اول: من در اینترنت می نویسم، اما بصورت روزنامه ای، یعنی نوشته های من خصلت اینترنتی ندارد، کسی نمی تواند کامنت زیر مطلب بگذارد، من لینک نمی دهم و انگار که یک روزنامه فقط در اینترنت قرار گرفته است. متن ها هر روز راس ساعت هفت صبح به وقت تهران باید منتشر شود، و این هم خصلت دیگر روزنامه ای بودن آن است.

دوم: من تلاش می کنم برای خوانندگان داخل ایران بنویسم، به همین دلیل کمتر به مسائل سیاسی ایرانیان بیرون ایران می پردازم و لذا نوشته ها رو به سوی ایران و مخاطب داخل ایران دارد.

سوم: نوشته های این ستون به دلیل انتشار اینترنتی الزاما یکجا خوانده نمی شود، چون آرشیو مطالب براحتی در دسترس است، افراد می توانند کلیه نوشته های مرا حداقل در شش سال گذشته براحتی بخوانند.

چهارم: من از خارج از ایران می نویسم، بنا براین به منابع محدودی دسترسی دارم، گاهی این منابع غنی تر از منابعی است که در دسترس نویسندگان داخل ایران است و گاه فقیر تر. پنجم: این مطالب ریتم خاصی دارد، ممکن است طولانی باشد، اما با میان تیترها و تنوع موضوعات این طولانی بودن گاه به چشم نمی آید.

ششم: چون سانسور وجود ندارد، یا بسیار محدود است، نوشته های من در این ستون نسبت به آنچه در ستون های مشابه در آریا و حیات نو نوشته می شد بی پرواتر است.

برای گزارش نویسی روزانه باید کارهایی را انجام داد:

اول- خبر ها را بخوانیم: خواندن خبرها از روی منابع مختلف خبری و یاداشت برداشتن از روی خبرهای مهم و جالب کار مهمی است. سعی کنید خبرها را به گونه ای انتخاب کنید که پوششی از فضای اجتماعی بدهد. حتی اگر سیاسی نویسی می کنید، به سایر خبرها هم دقت کنید. مثلا اگر موضوع روز ” جزایر سه گانه و سیاست خارجی جمهوری اسلامی” است، به خبر ” در خواست مجوز تظاهرات کارگران”، ” فروش فیلم قلاده های طلا”، ” گفته های فلان بازیگر زن درباره فساد اخلاقی در سینما”، ” مذاکرات درباره سوریه” و در مجموع ” عقب نشینی رهبر از مواضع خود” توجه کنید. حتما این وسط خبرهایی را پیدا می کنید مثل سرودن فلان شعر توسط فلان شاعر، یا افزایش بیست درصدی قیمت بلیت مترو که همه اینها با هم فضای خبری کشور و تا حدی جهان را نشان می دهد. من این کار را روی کاغذ انجام می دهم و هنوز موفق نشدم روی فایل ورد این کار را بکنم. کپی و پیست کردن بعضی نقل قولها و گزارش ها در فایل همزمان می تواند صورت بگیرد. معمولا باید سعی کنید در مورد سه چهار خبر مهم روز مهم ترین خبرها را پوشش بدهید، سعی کنید از همه منابع مهم استفاده کنید. بین پنج تا هشت خبر اصلی را انتخاب کنید و گفته های افراد مختلف و خبر خبرگزاری های مختلف در مورد آنها را بخوانید و آن را در حد یک خبر 200 تا 300 کلمه ای خلاصه کنید. آنچه مهم است شیوه روایت خبر توسط شماست. اصولا تفاوت شما با رسانه های دیگر در همین است. اینکه بتوانید خبرتان را بامزه روایت کنید.

دوم- خلاصه کردن و نحوه ورود و خروج مطلب؛ در این شیوه شما با چند مطلب سروکار دارید. مثلا هر روز با شش مطلب، هر یک از مطالب خود شامل چند خبر می شود. برای نوشتن هر خبری باید یک داستان بسازید، به شکلی که بتوانید خبرها را به بهترین شکل به هم وصل کنید. می توانید از جوک ها، جملات قبلی افراد یا کرونولوژی یک واقعه استفاده کنید. در هر حال باید مجموعه خبرهایی که زیر یک میان تیتر می آید باید با چسب مناسب به هم متصل شود. اگر تحلیل شما در مجموع نشان دهنده عقب نشینی رهبر در مورد سیاست خارجی است، مشکلات اقتصادی، گیر کردن پای ایران در بحران سوریه، اعتراض امارات به مساله جزایر سه گانه و در نتیجه آشکار شدن معامله ایران با کشورهای منطقه، همه و همه در این عقب نشینی نقش دارد. پس همه را با هم بنویسید. 

سوم- نحوه وصل کردن مطالب به همدیگر، خروج از هر مطلب و ورود به مطلب دیگر می تواند کاملا بی ربط یا با ربط باشد، اما چینش کل مطالب باید به شکلی باشد که خواننده را خسته نکند، و به او این احساس را بدهد که نوشته را براحتی دارد می خواند. گاهی لازم است با یک ارزیابی چشمی جای مطالب را عوض کنید. مثلا اگر درباره یک شخصیت دوبار چیزی نوشتید آنها را با فاصله از هم بگذارید. حتی الامکان سعی کنید مطالب از آفرینش طنز در هر فاصله زمانی برخوردار باشد. خنده را باید در کل متن توزیع کنید. در حقیقت شما دو راه کنترل برای کیفیت نوشته تان دارید، راه قبلی و راه بعدی، یعنی کنترل قبل از نوشتن و کنترل بعد از نوشتن. برای کنترل قبل از نوشتن می توانید قبل از آغاز به نوشتن طرح کلی مطلب را در بیاورید و آن را بصورت فهرست موضوعی بنویسید، مثلا شش خبر را به ترتیبی که می خواهید در یک خط بنویسید، و نکاتی که باید بگوئید در زیر آن یک و دو و سه و چهار کنید. وقتی این کار تمام شد شما یک طرح در دست دارید. این طرح را بنویسید، نوشتن اش راحت و درست خواهد بود. وقتی نوشته تمام شد، شما موظفید که نوشته تان بامزه باشد، چرا که مثلا دارید طنز می نویسید. پس باید شوخی ها در متن توزیع شده باشد. خودتان نوشته را بخوانید اگر همه قسمت ها به نحوی شیرین و بامزه بود، که کارتان درست است، اما اگر دیدید نوشته تان خودتان را هم نمی خنداند، دستی به سروروی آن بکشید. گاهی لازم است که مثلا خبر کوچکی که سوژه بامزه ای دارد به نوشته اضافه کنید، این کار را بکنید. گاهی یک شوخی، یک جوک، یک نوشته که از دیگران خوانده اید می تواند وسط کار سردربیاورد. گاهی جمله های نقل شده خودش شیرین است. مثلا رهبری گفته است ” ما نباید باعث پایکوبی دشمنان بشویم” اینجا باید با دو موضوع دشمنان به عنوان آیکون ثابت رهبری و پایکوبی که معانی مختلفی از جمله رقص دارد شوخی کنید. زمانی من نوشته را به دوستی که در خانه بود می دادم تا بخواند، وقتی بین چهار تا پنج بار صدای خنده اش را می شنیدم می توانستم مطمئن باشم که متن بامزه ای است. در غیر این صورت باید بازنویسی اش می کردم.

چهارم- شوخی سازی برای خبرها، وقتی تصمیم گرفتید از روش گزارش روزانه استفاده کنید، باید برای همه خبرها شوخی سازی کنید. قبلا در مورد شوخی سازی نکته ای گفته شد که به آن توجه کنید. یادتان باشد که شما در این نوع کار نمی توانید خبر جدی را که مهم است ناگفته بگذارید، یعنی فقط نمی توانید خبرهایی را پوشش دهید که جنبه طنز دارد، بلکه باید همه خبرها را پوشش دهید. از این طریق خواننده تان را حفظ می کنید، وگرنه او برای یافتن خبری که خورده اید، به منابع دیگر مراجعه می کند.( خبرخوری: فراموش کردن خبری مهم که همه روزنامه ها نوشته اند و شما ننوشته اید.) برای خبرهای جدی این چنینی می توانید حاشیه بروید، مثلا اگر آقای جنتی یا اژه ای جمله مهمی را گفته اند که جای شوخی ندارد، می توانید با ” رازبقای جنتی” شوخی کنید و بعد از آن بگوئید جنتی چنین گفت، یا در مورد اژه ای در مورد مضار استفاده از دندان و قندان حرف بزنید و بعد فقط جمله اش را بگوئید. شوخی سازی یکی از مهم ترین کارهای طنزنویس است. گاهی طنزنویس لحن طنز دارد، این یعنی شما را با شیوه ای دلنشین به دنیای خبرها می برد، گاهی مثل یک داستان نویس می تواند موقعیت طنز بیافریند. ( موقعیت طنز: زنگ می زنند، شما در حمام هستید و هیچ کس در خانه نیست، بدون حوله از حمام بیرون می دوید، پشت در متوجه می شوید که کسی که زنگ می زد بعد از نومید شدن رفته است، از در بیرون می روید، کاملا برهنه، بادی تند در را می بندد، حالا شما برهنه مانده اید پشت در و نمی دانید چه کنید، هر کاری بکنید یک رفتار طنزآلود است، این یک موقعیت طنز است.) گاهی شوخی سازی، یک هجویه است درباره یک شخص، یک نام برای فردی که شما می خواهید با او شوخی کنید( مثلا؛ مشنگ: منتخب شورای نگهبان، درباره احمدی نژاد) گاهی شوخی سازی یک تعریف در موقعیت تیپیکال است( مثلا وزیر امور خارجه فقط یک پستچی یا بقول خیلی ها تدارکاتچی است) یا مثلا بسیجی یک آدمخوار است یا هر چیز دیگر. مهم این است که شما با شواهدی که دارید این گفته را باور پذیر کنید. حتی حرف بر سر این نیست که شما درست می گوئید، بحث این است که آیا باورپذیر هستید یا نه. اینجا باور کردن از حقیقت داشتن مهم تر است. بخش اعظم جهان بر مبنای باور های دروغین اداره می شود، نه حقایق واقعی. شما نباید فکر کنید چون حق دارید و چون واقعیت را می گوئید پس باورپذیر هستید، دنیای رسانه می گوید که در زمان ما کسی باور پذیر است که باور پذیر است. هر که بتواند خود را باور کردنی بنماید اوست که باور شده است و مورد پذیرش قرار گرفته است. پس ما با یک دنیای تبدیل شده به کلمه مواجه هستیم نه یک دنیای واقعی که دیده می شود و پذیرفته می شود. افسانه ها و دروغ ها باور می شوند چون درست و واقعی اند، چون برای ساخته شدن شان هزینه مصرف شده است. واقعیت در این میان گم می شود. اینکه چه چیزی واقعا رخ داده مهم نیست، چون عکس ها می گویند که جمعیت صد هزار نفر بوده، گزارش روی یک میلیون تاکید می کند و دلایلی وجود دارد که چنین جمع و چنین واقعیتی رخ نداده، پس حق با شماست، اما اثبات آن دشوار است. باید تلاش کنید. حقانیت در دنیای رسانه چیزی نیست که رخ داده، بلکه چیزی است که دیده می شود.

پنجم- ساختار نوشته و آغاز و پایان آن، در این شیوه پیشنهاد می کنم اول یک بار مطالب را جدا جدا بنویسید، شوخی های تان را بسازید. نوشته را در پنج شش پاراگراف نه چندان طولانی، کمتر از چهارصد کلمه تمام کنید، بعد مطالب را دوباره بچینید، آنگاه ارزیابی کنید که نوشته تان کجا افت و خیز دارد و چاله های نوشته را با اضافه کردن برخی نوشته های مربوط و نامربوط پر کنید.

ششم- نوشتن مطالب تعقیبی یا مطالبی که بصورت دنباله دار آن را در متن استفاده می کنیم. در نوشته روزانه تعقیب موضوع مهم است، حتی مهم تر از موضوع جدید. اگر مثلا یک شوخی را با آقای کروبی شروع کردید، آن را ادامه بدهید، من بارها از این شیوه استفاده کردم، چه در مورد افرادی که دوستشان داشتم یا نداشتم، مهم تعقیب موضوع است. تعقیب موضوع مثل نخ تسبیح دانه دانه مطالب شما را به هم متصل می کند و از آنها یک مطلب واحد می سازد. خودتان می توانید بفهمید که مثلا کدام شوخی شما استعداد تعقیب را دارد( دزفول، منوچ، غلومسین، فاطی، چیزچیز، ننجون، مادر جلایی پور یا هر چیز دیگر). نوشته های تعقیبی مثل یک داستان ادامه دار سرگرم کننده و جذاب است. مثلا من وقتی نماینده دزفول در سخنان نطق پیش از دستورش گفت که دکتر سروش شش میلیون دلار از آمریکا، و نه از یک دانشگاه آمریکایی پول گرفته تا به نشریات اصلاح طلب( در آن زمان فقط روزنامه ” جامعه” بود.) کمک مالی بدهد، من یک روز بعد چک بیل کلینتون را با مشخصات یک چک ساختم و منتشر کردم و از سردبیر- شمس الواعظین- گلایه کردم که چرا وقتی شش میلیون دلار دارد، حقوق صد هزار تومانی ما را نمی دهد. سه روز بعد من گزارشی منتشر کردم که این شش میلیون دلار چگونه به تهران رسیده و توزیع شده است. یک هفته بعد وقتی درویش زاده نماینده دزفول شکایت کرد که من دروغ می گویم من کلیه مستنداتم را برایش عرضه کردم و از آن به بعد دیگر نام ” دزفول” یه آیکون شده بود. فقط لازم بود این نام بیاید تا همه بخندند. به همین سادگی. حالا دیگر می توانستم براحتی هر چه را که دلم می خواست بنویسم. موضوع این نبود که نماینده دزفول حق نداشت حرفی بزند، او می توانست هر چه می خواست بگوید، ولی چون حق با او نبود و او دروغ گفته بود، هر چه می گفت به زیانش تمام می شد.

هفتم- وقتی گزارش روز طنز می نویسید، یادتان باشد که در هفته یک روز تعطیل هستید و آن روز کار نکرده اید، مثلا جمعه ها، سعی کنید که خبرهای پنجشنبه را در مطلب روز شنبه پوشش بدهید، در این حالت شما می توانید با دست های پرتری بعد از یک روز تعطیل سراغ مخاطب بروید. در چنین حالتی شما نه خبری از دست می دهید و نه خلائی در ارتباط خبری و اطلاعاتی مخاطب تان ایجاد می کنید.

به عنوان نمونه و مثال یک نوشته مربوط به روز نهم آذر سال 1384 که یک گزارش طنز روزانه است، می خوانید:

گروگان می گیری؟ غلط می کنی!

بالاخره تکلیف هواپیمای اختصاصی شصت میلیاردی دولت هفتاد میلیونی معلوم شد. البته معمولا نظرات دولت احمدی نژاد بیشتر از یک هفته اعتبار ندارد و چه بسا که تا هفته دیگر همین نظر هم تغییر کند، اما الهام، سخنگوی دولت اعلام کرد: « قطعا احمدی نژاد و اعضای دولت از هواپیمای تشریفاتی استفاده نمی کند.» وی گفت: « وزارت راه موظف شده از این هواپیما در راه خدمت به مردم استفاده کند.» آگاهان توضیح دادند که از این هواپیما چگونه می توان برای خدمت به مردم استفاده کرد؟

اول: از این هواپیما برای حمل و نقل مسافران پولدار به کیش، انتالیا، مالاگا، لندن و پاریس استفاده کنیم و بعدا فهرست مسافران پرواز را به عنوان لیست مفسدین اقتصادی منتشر کنیم. دوم: از این هواپیما برای نشان دادن سیاست های شانزده ساله دولت های اشرافی گذشته به محرومان و پابرهنگان استفاده کنیم. در این حالت مسافران پابرهنه را سوار هواپیما کنیم و وقتی از دیدن مظاهر اشرافیت عصبانی شدند آنها را جلوی سفارت انگلیس ببریم تا علیه استکبار و غرب تظاهرات کنند.

سوم: برای کاهش محرومیت امت شهیدپرور، ابتدا برای پرواز به مناطق تفریحی مسافران پولدار را سوار هواپیما کنیم ولی در هنگام پرواز همه را پیاده کنیم و به جای آنها مسافران محروم و پابرهنه را جلوی چشم آنها سوار هواپیما کنیم و به مسافران محروم هم بگوییم که موقع رد شدن از جلوی مرفهین بی درد یکی از انگشت های شان را به آنها نشان بدهند و بگویند بیا، حال کردی؟ حالا با دوچرخه برو مسافرت، ای مرفه بی درد استکباری!

چهارم: از این هواپیما برای نقل و انتقال مسافران جمکران یا قم استفاده کنیم و به مسافران هم بگوئیم که در طول پرواز تا دلشان می خواهد مظاهر اشرافیت را در هواپیما از بین ببرند و در مدت سه ماه هواپیمای تشریفاتی را تبدیل به هواپیمای جنگی حمل جنازه کنند. پنجم: بهترین کاری که وزارت راه از این هواپیما در خدمت به مردم می تواند بکند این است که رئیس جمهور و هیات دولت را سوار هواپیما کنند و صاف بروند….

احمدی نژاد بازهم حرف زد

رئیس جمهور م.ش.نگ.( منتخب شورای نگهبان) به ایلام رفت و در آنجا تعداد زیادی تخم دوزرده صادر کرد. وی که به عنوان یکی از شخصیت های برجسته ادبی شناخته شده است، در آخرین اظهارات خود نکات بسیار مهمی را اعلام کرد.

آقا محمود نورالدین در حالی که در افق دوردست نوری را مشاهده می کرد، گفت: « فردا غروب بعد از گفتگو با وزرا و مسوولین این شهر، چشم انداز چهار ساله ایلام را ترسیم خواهیم کرد.» آگاهان تذکر دادند که بنا به گفته مهدی کلهر: احمدی نژاد تصمیمات پنج ساله را دو ساعته می گیرد. در پی صدور جمله رئیس جمهور، خداوند متعال به احمدی نژاد گفت: جان مادرت به من بگو تو چه جوری موفق می شی این کارها رو بکنی، بیا بشین جای من.

محمود احمدی نژاد در حالی که با تمام قوا مشغول پایمال کردن حقوق ملت بود، گفت:« ملت غیور ایران اجازه نمی دهد ذره ای از حقوقش پایمال شود.»

احمدی نژاد اعلام کرد: « شعار عدالت، باعث فرار متخلفین می شود نه سرمایه ها و کارآفرینان.» یکی از آگاهان گفت: اولا بخاطر « شعار» نیست و بخاطر «عمل» است، ثانیا بخاطر «عدالت» نیست و بخاطر «بی کفایتی» است، ثالثا «متخلفین فرار می کنند» نیست و «سرمایه ها فرار کردند» است.

احمدی نژاد در جمع مردم ایوان گفت: « از تمام دنیا برای حل مشکلات شان با ما تماس می گیرند و می خواهند تا ما به وسیله دانشمندان مان مشکلات آنها را حل کنیم و این مساله باعث شده است تا نظام های استکباری از این امر عصبانی باشند.» در پی همین موضوع یکی از کارشناسان دفتر رئیس جمهور برخی از خواسته های کشورهای جهان از احمدی نژاد را که درخواست های آنان به دفتر ریاست جمهوری رسیده است، به شرح زیر اعلام کرد:نحوه نوشتن گزارش کار روزانه

– مردم عربستان سعودی از احمدی نژاد درخواست کرده اند به آنها راهی را نشان دهد که بتوانند در عرض دو ماه یک وزیر نفت پیدا کنند.

– مردم نیویورک ضمن شکایت از بازار بورس وال استریت این شهر از احمدی نژاد درخواست کردند به آنها روش نابود کردن بازار بورس را در مدت کوتاه یاد بدهد.

– مردم نروژ از زندگی بدون هیجان و خسته کننده خود احساس ناراحتی می کنند و از دانشمندان دفتر احمدی نژاد درخواست کردند برای آنها توضیح دهد که چگونه می توانند هر روز یک بحران سیاسی درست کنند و زندگی پرهیجانی داشته باشند.

– مردم لندن که مدتها صف نکشیده اند از رئیس جمهور خواستند به آنها یاد بدهد که چگونه می توانند یک صف 7800 کیلومتری از مردم لندن ایجاد کنند.

– مردم ونزوئلا از دانشمندان اقتصادی احمدی نژاد درخواست کردند به آنها بگوید که از چه راهی می توانند برای از بین بردن سی میلیارد دلار ذخیره ارزی کشورشان استفاده کنند.

– مردم روسیه طی نامه ای به رئیس جمهور از وی خواستند به آنها بگوید که از چه راهی می توانند کاری کنند که همه مردم فکر کنند که همه مسوولان کشور دزد هستند و حیثیت مخالفان شان را از بین ببرند.

– گروهی از طراحان مد فرانسه طی نامه ای به دانشمندان کاپشن شناس ایران از آنها خواستند اعلام کند که از چه راهی می توانند کاپشن های مد روز برای مردم فرانسه تولید کنند.

حنجره های شان را پاره کردند

برخی نشریات اروپایی جمله احمدی نژاد را در نوشته های خود ترجمه کردند. احمدی نژاد در ایلام گفت: « امروز کسانی که زرادخانه هسته ای آنها مالامال از سلاح هسته ای است، در حال پاره کردن حنجره خود هستند.» نشریه لیبراسیون جمله احمدی نژاد را چنین ترجمه کرد:« امروز کشورهایی که انبار اسلحه اتمی آنها پر از اسلحه اتمی است، گلوی خود را مجروح کردند.» نشریه اسپانیایی ال پائیس نوشت: « امروز صاحبان انبارهای پر از اسلحه اتمی گلوی شان زخمی شده است.» نشریه کوریره دلاسرا جمله احمدی نژاد را چنین ترجمه کرد: « امروز آنها انبارهای اتمی شان را پر کرده اند، اما گردن شان زخمی شده است.» نشریه الشرق الاوسط نیز این جمله را چنین ترجمه کرد: « امروز کشورهایی که انباری پر از اسلحه دارند، گلوی شان پاره می شود.»

محرومین را پاک کنید

احمدی نژاد در بازدید از ایلام، پیشنهاد مهمی برای توسعه مناطق محروم کشورارائه داده و گفت:« در کمترین فرصت باید کلمه محروم را از جلوی مناطق محروم برداریم.» در پی اعلام این نظریه که کمابیش شبیه بقیه نظرات عدالت گسترانه احمدی نژاد است، قرار شد از این به بعد اسامی استان های محروم به استان های زرخیز تغییر کند. از این به بعد به جای استان محروم ایلام می نویسیم استان سرسبز و زرخیز ایلام.

پیشنهاد: حالا که رئیس جمهور مصمم و عدالت گستر کشور که قبلا با پاک کردن اسم اسرائیل از روی نقشه می خواست مشکل فلسطین را حل کند و امروز قرار است با خط زدن کلمه محروم در اولین فرصت مشکل محرومیت استان ایلام را حل کند، مسوولان مملکت استانهای محروم دیگر را نیز محرومیت زدائی کنند. به همین دلیل از این به بعد چنین می نویسیم:

ننویسیم استان محروم سیستان، بنویسیم استان ثروتمند و مرفه سیستان

ننویسیم استان محروم چهارمحال و بختیاری، بنویسیم استان زرخیز و خیلی ثروتمند چهارمحال ننویسیم استان محروم بوشهر، بنویسیم استان مامانی و توپ بوشهر

آگاهان تذکر دادند که برای محرومیت زدائی قبلا هم این فکر که نام کلمه محروم را از جلوی نام استان برداریم تا محرومیت زدائی شود، به فکر دیگران هم رسیده بود، اما اینکه در اسرع وقت این کار را بکنیم، اولین بار است که به فکر یک انسان در دوران معاصر روی کره زمین می رسد.

یک نکته از این معنی

اصولا یکی از مشخصه های بیماری رئیس جمهور کشور این است که وی نمی تواند در محیطی قرار بگیرد که دیگران با او مخالفت کنند یا کسی در آنجا وجود داشته باشد که از دیدن احمدی نژاد مشکل پیدا کند. به این نکته دقت کنید که چرا احمدی نژاد هرگز به محیط هایی که مخالف وی آنجاست یا افراد بالاتر از دیپلم آنجاست نمی رود. به نکات زیر دقت کنید:

اول: احمدی نژاد همیشه برای دانش آموزان سخنرانی می کند و برای بالاتر از دیپلم سخنرانی نمی کند.

دوم: احمدی نژاد همیشه برای افرادی که او را قبول دارند حرف می زند.

سوم: احمدی نژاد با خبرنگارانی که سووال می کنند مصاحبه نمی کند و فقط توضیح می دهد.

چهارم: احمدی نژاد به شورای تشخیص مصلحت و مجلس نمی رود و در عوض به دیدار روحانیونی که او را قبول دارند می رود.

پنجم: در هیات دولت احمدی نژاد تلاش می کند از حضور وزرایی که مثل او فکر نمی کنند جلوگیری کند.

ششم: احمدی نژاد همیشه به دیدار شهرستانهایی می رود که به عنوان شهرستانهای عقب مانده و یا محروم شناخته می شوند و هرگز به دیدار کسانی مانند استادان دانشگاه یا پزشکان یا متخصصان و صاحبان صنایع نمی رود.

هفتم: علت اینکه احمدی نژاد اصراری برای تعیین سخنگوی شورای نگهبان نداشت این بود که فکر می کرد خودش بهتر از هر کسی می تواند حرف بزند و یا علت اینکه فکر می کند وزیر نفت لازم نیست این است که فکر می کند خودش براحتی می تواند وزارت نفت را اداره کند. با توجه به همه نکاتی که گفتیم آیت الله مشکینی اعلام کرد: « فعلا که از احمدی نژاد راضی هستیم.» احمدی نژاد گفت: من هم همینطور. مشکینی پرسید: یعنی شما هم از من راضی هستید؟ احمدی نژاد گفت: نه، من از خودم راضی هستم.

آی ام اویل

یکی از علل اساسی ناموفق بودن رئیس جمهور در انتخاب وزیر نفت معلوم شد. این رئیس جمهور م.ش.نگ( منتخب شورای نگهبان) یک عیب مهم دارد و آن این است که به چیزهای ساده توجه نمی کند و در عوض به چیزهای پیچیده توجه می کند. مثلا به این توجه نمی کند که وزیر نفت دولتش باید خواندن و نوشتن بلد باشد یا میلیاردر نباشد یا تبعه ایران باشد یا در مدت عمرش حداقل یک بار نفت را بو کرده باشد یا بلد باشد از خیابان رد بشود و وارد ساختمان وزارت نفت بشود و از این جور چیزها. وزیر چهارم نفت احمدی نژاد هم نیامده صد عیب و ایراد پیدا کرد. با مطرح شدن نام وزیری هامانه به عنوان وزیر نفت، اعلام شد که این وزیر نفت محترم زبان انگلیسی بلد نیست، در حالی که وزارت نفت از آن وزارتخانه هایی است که وزیر آن باید حتما انگلیسی بلد باشد. با این حساب در تاریخ اوپک وزیری هامانه اولین وزیر نفتی است که قادر به مکالمه به زبان انگلیسی نیست.

نخبه ها و تحفه ها

من فکر می کنم گاهی اوقات اشکال از اینجا ناشی می شود که ما فکر می کنیم منظور از نخبگان خودمان هستیم یا مثلا منظور از نخبگان اعضای فامیل و دوستان ما هستند. به دنبال پیوستن چند صد مدیر و فرمانده ارشد سپاه به دولت جدید در چند ماه گذشته، سردار فیروز آبادی از فرماندهان سپاه، اعلام کرد: « نخبگان برای کمک به دولت سراز پا نمی شناسند.» آگاهان توضیح دادند که احتمالا نخبگان مورد نظر سر از پا می شناسند، ولی دست راست و چپ شان را از هم نمی شناسند.

گروگان می گیری؟ غلط می کنی!

شش ایرانی که پریروز توسط گروههای خشونت طلب و تروریست عراقی به گروگان گرفته شده بودند، دیروز در حالی که گروگانگیرها آنان را رها کرده و خودشان از ترس فرار می کردند، آزاد شدند.

گروگانگیر: شما گروگان ما هستید.

ایرانی گروگان: برو بینیم بابا، ما خودمون آخر گروگانگیری هستیم. حالا شما ما رو گروگان می گیری؟ راست و حسینی بگو چی می خوای؟

گروگانگیر: اگر آمریکا عراق رو تخلیه نکنه ما شما رو می کشیم.

ایرانی گروگان: ما هم همینطور، اگر آمریکا عراق رو تخلیه نکنه ما هم شما رو می کشیم. گروگانگیر: دولت ایران باید با آمریکا و اروپا قطع رابطه کنه وگرنه ما شما را می کشیم. ایرانی گروگان: اینکه چیزی نیست، اگر دولت ایران با آمریکا و اروپا رابطه برقرار کند ما خودمان خودکشی می کنیم.

گروگانگیر: دولت ایران باید ده میلیون دلار پول بده تا ما شما را آزاد کنیم، وگرنه شما را می کشیم.

ایرانی گروگان: ببین برادر! حرف پول نزن، ما حاضریم شهید بشیم ولی پول مول خبری نیست. ضمنا ما اومدیم زیارت کربلا و نجف که همین جا شهید بشیم، حالا شما می خواهی شانس شهادت رو از ما بگیری؟ باید ما رو بکشی، خواهشا، به حق علی ما رو به شهادت برسون.

گروگانگیر: ما اگر شما رو بکشیم شما بهشت نمی ری، می ری جهنم.

گروگان ایرانی: اونش دیگه به خودمون مربوطه، شما ما رو به شهادت برسون ما خودمون مشکل بهشت رو حل می کنیم. خودمون اون طرفها آشنا داریم.

گروگانگیر( فکری می کند): شما آزادید، برید.

گروگان ایرانی: جرزنی نکن، حالا که ما رو گرفتی یا باید همه با هم بریم عملیات استشهادی یا اینکه باید ما رو به شهادت برسونی که از این سفر کربلا یک فیضی ببریم. گروگانگیر: ما پشیمون شدیم، شما آزادید، اصلا ما بیخود کردیم که شما رو گروگان گرفتیم. گروگان ایرانی: زکی! به همین آسونی؟ فکر کردی می گذاریم در بری، یا ما رو به شهادت می رسونی یا به ولای علی تا آخرین قطره خون با شما می جنگیم. برادرها، یا حسین! برید جلو!

گروگانگیر: برادرها! تو رو خدا خودتون رو کنترل کنید، حالا ما یک غلطی کردیم، شما به بزرگی خودتون ببخشید.

گروگان ایرانی: پس قبول دارید که اشتباه کردید؟

گروگانگیر: بله، شرمنده ام، شما به بزرگی خودتون ببخشید. شما آزادید برید، به سلامت. گروگان ایرانی: کجا بریم؟ نفری یک میلیون تومن می گیریم می ریم، وگرنه همین جا هستیم و باید خودتون ما رو ببرید تمام عراق و کربلا و نجف و سامره رو نشون مون بدید. … در همین حال گروگانگیرها در حالی که گروگان های ایرانی ها را از ماشین بیرون انداخته اند، گاز می دهند و فرار می کنند.

روز نهم آذر1384

 

 

    Copyright © 2020 E-Collaborative for Civic Education. All rights reserved.

گزارش اداری عبارت است ازمکاتبه ای که ازسوی واحدهای سازمانی یا مجموعه ای از کارمندان و یا فردی خاص تهیه وطی آن خواسته ها ، پیشنهادات ، نظرات و یا نتیجه اقدامات انجام شده در راستای اجرای دستورات صادرشده ، جهت آگاهی از امور و یا تصمیماتی که باید اتخاذ گردد ، به مقام بالاتر ارائه میگردد . گزارشات اداری در سازمان ها ونهادهای دولتی و خصوصی به کار میرود و اهدف آگاهی از تصمیمات و یا آگاهی از امور اجراشده نوشته میگردند .

گزارش های اداری انواع مختلفی دارند که مهمترین نوع آنها ، گزارش خبری ، گزارش توصیفی و گزارش کارمی باشد . در گزارش خبری ، هدف رساندن بار خبری اتفاق و یا نتیجه دستور می باشد که در نحوه نوشتن آن باید به سندیت داشتن خبر ومیزان روشن بودن آن توجه شود . درگزارش خبری ، باید تمام مسائل مربوط به نگارش خبر رعایت گردد . گزارش توصیفی معمولا پس از انجام بازدیدهای علمی و بازرسی ازمکانها وافراد صورت گرفته و در آن به تشریح شرایط موجود پرداخته می شود . درگزارش توصیفی لازم است تمامی جزئیات مورد بررسی به دقت درشرح گزارش آورده شود و از کلی گویید رآن باید پر ه یزگرد د . گزارش کار نیز نوعی از گزارشات اداری محسوب میگردد که در نحوه نوشتن گزارش اداری به صورت گزارش کار نیزباید به نکاتی توجه داشت . از جمله این نکات این است که در گزارش کارباید تمامی اصول وقواعد گزارش نویسی رعایت گرددکه در ادامه در رابطه با این اصول مطالبی عنوان شده است .

نوشتن گزارش اداری نیز همانند سایر مکتوبات اداری ، مانند نوشتن صورتجلسه ها و یا دستورات اداری ، دارایی کسری قواعد خاص می باشد که در صورت عدم رعایت آنها ، ممکن است گزارش مربوطه فاقد اثرگذاری لازم باشدو منجربه تصمیم گیری های اشتباه گردد . این اصول در نوشتن گزارش اداری عبارتنداز :

شکایت از نمایندگی مجاز شرکت ها

 

نحوه نوشتن گزارش کار روزانه

بسمه تعالی
جناب آقای مهندس …
مدیریت عامل محترم شرکت …
با سلام 
احتراماً , همانطور که مستحضر هستید یکی از راههای جلب مشتری و بقای شرکت های خودروسازی ارائه خدمات مناسب و در راستای آن برخورد مناسب با مشتریان پس از فروش محصولات شرکت است و خدمات پس از فروش به عنوان یک رکن در اطمینان بخشیدن به مشتری از کیفیت محصول و جذب مشتری مورد توجه قرار دارد. اما متاسفانه این امر مهم در برخی نمایندگی ها نادیده گرفته شده است و با وجود برخی افراد که آستانه صبر و تحمل پایینی دارند و به نوعی با مشتریان خوشرفتاری ننموده و موجب سرگردانی مشتری برای گرفتن خدمات پس از فروش که باعث مطالبه گری مشتری نه یک حق بلکه یک گرفتاری محسوب می شود.و چنین برخوردی در یکی از نمایندگی های مجاز .. ( نمایندگی.. نمایندگی …. شرکت ….. در استان تهران شهرستان اسلامشهر) به مدیریت آقای …….. به وضوح مشاهده می گردد. بدینوسیله اینجانب اسماعیل عبادی ضمن تشکر از مدیریت مدبرانه و سازنده حضرتعالی که همیشه با موفقیت همگام بوده و دیگر کارکنان آن مجموعه؛ دیدگاه خود را از نحوه برخورد نامناسب آقای قهرمانی یکی از پرسنل آن نمایندگی با بیشتر مشتریان بحضورتان اعلام می نمایم با توجه به اینکه چنین رفتاری و لو بدلایل ناراحتی از مشکلات شخصی و خانوادگی که هر کسی ممکن است در زندگی با آن مواجه باشد دلیل قابل قبولی نمی باشد و شایسته و درخور همکاران محترم آن شرکت عظیم نمی باشد لذا از حضرتعالی تقاضا دارم دستور رسیدگی فرمایید تا زحمات ارزنده چندین ساله حضرتعالی و سایر دست اندر کاران زحمتکش در پست مدیریتی ایران خودرو زیر سوال نرود. توفیق روز افزون جنابعالی و دیگر خدمتگزاران محترم کشور عزیزمان را از خداوند منان خواهانم. 
با تشکر و امتنان
اسماعیل عبادی

رونوشت: مدیریت محترم نمایندگی …..

نحوه تهیه گزارش روزانه پروژه : شاید این سوال  که اصلأ اینکه هر روز باید گزارش کار روزانه را در کارگاه تنظیم کنیم ، چیست؟ هدف از تهیه گزارش روزانه كارگاه، ارائه اطلاعـــات لازم و مــــورد نياز از کارکرد روزانه كارگاه به دستگاه نظارت ، مشاور، ، كارفرما و ساير طرف ها و عوامل ذيــــنفع پروژه برای مديريت هرچه بهتر و ثمربخش یک پروژه می باشد.
یک گزارش روزانه كارگاه، باید انعکاس دهنده تمام  رويدادها ، وقايع ، اتفاقات  و اقدامات انجام شده مربوط به شرح خدمات در عهده پیمانکاران ، کارفرما و ذینفعان پروژه همراه با مستندات لازم باشد.

اطلاعات ثبت شده در گزارش روزانه کارگاه مبنایی برای نهیه سایر گزارشات در پروژه ، مانند گزارش وضعیت اجرای قراردادها ، گزارشات هفتگی و ماهانه پیشرفت پروژه می باشد. بنابراین در صورتی که یک پیمانکار دارای چندین قرارداد فعال در پروژه باشد ، موظف است ، گزارش روزانه مربوط به هر قرارداد را بشکل جداگانه تهیه و در اختیار عوامل اجرایی کارگاه قرار دهد.

گزارش روزانه کارگاه می بایست برای هر قرارداد و هر شیفت کاری بشکل جداگانه تنظیم و ارائه گردد. واحد کنترل پروژه کارگاه بایستی فرم های تهیه شده بمنظور جمع آوری اطلاعات کارگاه را در اختیار واحدهای ذی ربط در کارگاه قرار دهد. هر واحد موظف است اطلاعات مربوط به خود را در این فرم ها وارد کرده و بشکل مرتب و در موعدد مقرر به واحد کنترل پروژه کارگاه تحویل دهد.

واحد کنترل پروژه وظیفه دارد مسائل و مشکلاتی را که مانع از تهیه گزارش روزانه بطور کامل و مطابق این دستورالعمل می باشد ، بموقع به سرپرست کارگاه و مدیر پروژه اعلام نماید. در نهایت واحد کنترل پروژه می بایست گزارش نهایی را تهیه و پس از امضاء به تأئید و امضای سرپرست کارگاه و مدیر پروژه برساند. این گزارش بایستی یک ساعت مانده به پایان ساعت نوبت کاری به سرپرست نظارت جهت بررسی و اظهار نظر و اخذ امضای وی تحويل شود.

دستگاه نظارت، بر اساس شرح خدمات قراردادی که خود با كارفرما دارد ، گزارش روزانه كارگاه را بررسی کرده و اظهارنظر می نماید. در صورتیکه موافق با مطالب منعكس شده در هر قسمت گزارش روزانه نیست ، مي تواند روی آنها را خط بكشد و يا اطلاعات مورد نظر را در آن قسمت اصلاح نموده و يا اين موارد را در قسمت نظرات مشاور مشخص کرده و عدم موافقت خود را با اطلاعات ثبت شده در قسمتهای مربوطه اعلام نماید.نحوه نوشتن گزارش کار روزانه

دستگاه نظارت، پس از انجام اصلاحات لازم و ثبت نظرات خود، صفحات گزارش روزانه كارگاه را امضاء نموده  و نسخه پيمانكار را حداكثر تا ساعت ۹ صبح روز بعد به كارفرما تحويل می نماید. در صورتیکه ، حجم اطلاعات روزانه كارگاه، در هر قسمت از گزارش روزانه، به اندازه ای باشد كه نتوان آنها را در فضای تعيين شده ثبت كرد، مسئول كنترل پروژه كارگاه بايستی يك صفحه كاغذ را (با سربرگ گزارش روزانه كارگاه) تهيه و مانند جدول مورد نظر(كه از فضای كافی برخوردار نبوده است) را در آن ايجاد و باقی اطلاعات درج نشده را در آن ثبت نمايد. تعداد اين صفحات به حجم اطلاعات آن روز بستگی خواهد داشت.

به طور كلی كنترل پروژه كارگاه وظيفه دارد، اطلاعات مندرج در الگوی گزارش روزانه كارگاه را به طور مناسب، مستمر و منظم در پايگاههای اطلاعاتی مورد لزوم در كارگاه ثبت و نگهداری کند.

اين بخش از گزارش، از چهار قسمت به شرح زير تشکیل می شود:

اين بخش از گزارش ، از چهار قسمت به شرح زير تشکیل می شود:

 

در اين قسمت، اطلاعات پيشرفت فعاليتهای در حال اجرای پروژه، بر اساس برنامه زمان بندی تفصيلی تأييد شده، ارائه می گردد. جدول اطلاعات پيشرفت فعاليت ها ، شامل شش ستون به شرح زير می باشد:

 

در اين بخش ، نوع ماشین آلات و تجهيزات اصلی كارگاه، تعداد كل و تعداد سالم و ميزان ماشين/ساعت بکار گرفته شده به تفكيك امروز و تاكنون هر يك از آنــها درج می گردد. در سطر جمع، نيز، می بایست جمع مقدار ماشين/ساعت امروز و تاكنون درج شود.

در اين بخش ، مقدار مواد و مصالح وارده به انبار در امروز ، مقدار وارده به انبار تاكنون و مقدار موجودی انبار تا پايان امروز برای هر يك از اقلام اصلی و عمده مواد و مصالح در كارگاه مشخص می شود. در صورتیکه مواد و مصالح از انبار به بيرون كارگاه ، حمل شود نوع و مقدار آن در قسمت توضيحات مشخص گردد. در اين ستون، میتوان ساير مطالب مربوط به مواد و مصالح را شرح داد.

منظور از نيروی كار غيرمستقيم ، افراد ستادی كارگاه پيمانكار (مانند مدير پروژه، سرپرست كارگاه ، كاركنان امور اداری، انبار، تداركات، دفتر فنی، دفتر اجرا، ايمنی، تضمين كيفيت و نظير اين موارد) می باشد. در اين بخش ، عناوين شغلی و تعداد افراد مشغول بكار در هر يك از اين مشاغل و تعداد نفر/ روز بکار گیری شده در اين روز و تاكنون درج می شود. در سطر جمع ، نيز، تعداد نفر/روز بکار گیری شده امروز و تاكنون ثبت گردد.
منظور از نيروی كار مستقيم، افرادی هستند كه كار آنها اجرای فعاليتهای مندرج در برنامه زمانبندی تاييد شده می باشد و حق الزحمه آنها در آناليز فهرست بهای اقلام كاری منظور گرديده است.

در اين بخش، عناوين شغلی و تعداد افراد مشغول بکار به كار در هر يك از اين مشاغل مربوط به گروههای كاری پيمانكاران جزء كه مخـصوص اجرای عمليات عمرانی می باشند (مانند بتن ريز، قالب بند، آرماتوربند و نظير اينها) و تعداد نفر/روز بکار گیری شده در اين روز و تاكنون درج می شود. در سطر جمع، نيز، تعداد نفر/ روز بکار گیری شده امروز و تاكنون درج گردد.

اين بخش ، متشكل از دو قسمت اطلاعاتی متمايز اما مرتبط بهم به شرح زير است:

در اين بخش ، شرح حوادث اتفاق افتاده در كارگاه (در صورت وجود) ارائه می گردد. گزينه بلی يا خير در اين قسمت نيز بايستی علامت گذاری شوند.

چنانچه دستگاه نظارت با مطلبی در گزارش روزانه موافق نباشد، می تواند اين موارد را با ذكر آنها در اين قسمت مربوطه  مشخص نمايد. و دلایلی را برای عدم موافقت خود اعلام نماید.

در اين قسمت، بايستی شماره و تاريخ نام ها يا صوتجلسات و ساير مدارك مربوط به ارسال مدارك بخش رويدادها، مشكلات و پيشنهادها درج گردد.

روشی که در بالا به آن اشاره شد استفاده از فرم های کاغذی برای جمع آوری و ثبت اطلاعات کارگاهی بود. روش دیگری که امروزه برای جمع آوری و ثبت اطلاعات مورد استفاده قرار می گیرد ، روش الکترونیکی است که شما در زیر تصاویری را در این خصوص ملاحظه می کنید. با استفاده از این سیستم و تجمیع اطلاعات آن خواهید توانست گزارشات هفتگی با ماهانه خود را در زمان بسیار کوتاهتر و با دقت بیشتری تهیه کنید.

اگر چیز زیادی از سه تصویری که در بالا دیدید ، دستگیرتان نشده است ، پیشنهاد میکنم تا فیلم کوتاه معرفی سیستم الکترونیکی جمع آوری روزانه اطلاعات کارگاهی را ملاحظه کنید.

 

پیش ثبت نام رایگان

 

 نمونه گزارش روزانه در فرمت اکسل

آموزش اکسل

آموزش اکسس

نحوه نوشتن گزارش کار روزانه

کنترل پروژه

مهندسی عمران

 

 

 

فروشگاه

دوره های آموزشی

شمسی ساز پرنیان

انجام پروژه

مرکز آزمون آنلاین

 

 

 

 

در صورت وجود خطا در هر قسمت از سایت می توانید از اینجا وارد بخش تماس با ما شده و گزارش خود را ثبت کنید. بهتر است لینک صفحه مشکل دار را در متن گزارش قرار دهید.

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به مهندس بیات است.
1399-1396



مزایای گزارش نویسی در کار، تحصیل و تحقیقات

 

گزارش نویسی چیست ؟

گزارش در لغت به معنی اظهار نظر کردن، در میان نهادن، شرح و تفسیر کردن است. گزارش در اصطلاح به مطلبی گفته می شود که از شرح، تفسیر، بیان، تحلیل مطالب و نیز علل مسائلی خاص گفتگو کند و گزارش نویسی عبارت است از به تحریر در آوردن اخبار، اطلاعات، حقایق، علل مسائل و رویدادها، تجزیه و تحلیل منطقی و متوالی آنها، برای رسیدن به راه حل صحیح، که همراه با اختصار و روشنی تدوین شده و بر دو اصل «سالم نویسی» و «ساده نویسی» استوار باشد.نحوه نوشتن گزارش کار روزانه

 

در واقع گزارش نویسی، فنی است که با آگاهی از آن فن، مطالب هر موضوعی را می توان، طوری طبقه بندی کرد و نظم بخشید که هدف مورد نظر را در کوتاه ترین زمان و با ساده ترین کلام به دست آورد. مهم این است که نویسنده گزارش، قادر باشد تصویری روشن از فکر و هدف خود را در ذهن خواننده ترسیم نماید.

 

گزارش‌ می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

– توصیفی از ترتیب رویدادها یا موقعیت‌ها

– تفسیری از مفهوم و اهمیتی که این رویدادها دارند، این تفسیر می‌تواند از دیدگاه خود شما نشأت گرفته باشد و یا از جانب افراد دیگر باشد که در این صورت حتما باید ارجاعی به آن افراد و نقل قول‌شان شده باشد.

– ارزیابی حقایق یا نتایج تحقیق‌تان

– بحث در مورد نتایج احتمالی اقدامات آتی

– توصیه‌ی شما در مورد اقدامات آتی

– نتیجه‌گیری

 

اهمیت گزارش نویسی

بسیاری افراد نوشتن گزارش کار اداری را وقت گیر، کار بیهوده، سخت و صرف انرژی زیادی می‌دانند و فکر می‌کنند حجم کارها و فعالیت های روزانه بالاست و زمانی برای نوشتن گزارش باقی نمی ماند و از ثبت آن سر باز می‌زنند.

 

عده ای از کارمندان میانی هم هستند که گزارش کار اداری می نویسند؛ اما گزارش آن ها به دلیل عدم رعایت برخی اصول و قواعد، چنگی به دل نمی زند و چندان کاربردی و مثمر ثمر نمی‌باشد.

 

در صورت رعایت اصول گزارش نویسی می‌توانید عملکرد خود را بالا برده و بهبود بخشید. با گزارش نویسی، ذهن‌تان به مرور نظم گرفته، سرعتتان را بالا رفته و قطعا بازدهی و پیشرفت بیشتری پیدا می‌کنید. احتمالا برخی از همکاران شما هم در محیط کار هستند که با وجودِ فعالیت کم‌تر، به علتِ تسلط بر شیوه‌ی گزارش کردن فعالیت‌ها می‌توانند مُهِم و اثرگذار جلوه کنند و به این شیوه، پله‌های رشد و ترقی را با سرعت بیشتری طی کنند.

 

انواع گزارش

– گزارش تحقيقی:

اين گزارش بر مبنای تحقيق خالص آماده می‌شود يعنی انگيزه دانشجو يا هنرجوي محقق در تهيه گزارش، ذوق و علاقه به مطالعه و حل مشكل موردنظر بوده و به منظور بالا بردن سطح اطلاعات و معلومات در زمينه موضوع مورد تحقيق و مطالعه می‌باشد.

 

طرح تحقيقاتی زمانی كامل محسوب می‌شود كه گزارش نهايی آن نوشته شده باشد. بسياری از تحقيقات هرگز به اطلاع سايرين نرسيده است زيرا محققين نتوانسته‌اند نتايج آنها را به صورت نوشته منتشر كنند. حتی اگر قرار باشد نتيجه يك طرح به صورت شفاهی ارائه گردد، لازم است به غير از آن، گزارش‌نهايی (جامع) تحقيق به صورت كامل نوشته شود.

 

– گزارش کاری:

اگر کارمند سازمان یا شرکتی هستید، احتمالا باید برای ثبت فعالیت ها و برنامه هایی که انجام می دهید، گزارش کار اداری بنویسید. مثلا به ماموریتی رفته یا به عنوان نماینده مجموعه خود از مکانی بازدید کرده اید؛ یا با افرادی جلسه گذاشته اید. در هر شرایط لازم است خلاصه ای از فعالیتی که انجام داده اید را در قالب گزارش کار اداری مکتوب کرده و به مدیر خود ارائه دهید.

 

يكی از رايج‌ترين شيوه های ارتباط رسمی و کاربردی با مدیران و ارائه عملکرد درون سازمانی و يا برون سازمانی گزارش کار است. بنا به دلايل مختلف شيوه‌های مديريتی در برخی از سازمان ها و موسسات، در گزارش نویسی از روش مشخصی پيروی می‌شود بنابراین اگر می‌خواهید گزارشِ کاری بنویسید، حتما بررسی کنید آیا دستورالعمل یا ساختار خاصی هست که باید از آن پیروی کنید یا نه.

 

در این سازمان‌ها، دستورالعمل‌های از پیش تعیین‌شده‌ای برای نوشتن و ارائه‌‌ی گزارش به مقامات مافوق دارند وجود دارد که باید حتما در هنگام نوشتن گزارش از آنها پیروی کرد. آموزش كاركنان سازمان ها يكی از مهمترين عوامل در نظم بخشيدن به اين مهم، با هدف ايجاد يكنواختی در بكارگيری اصول صحيح نگارش و رعايت سلسله مراتب اداری است.

 

تنظیم یک گزارش کار اصولی و کاربردی

ویژگی‌های یک گزارش کار کامل و کاربردی

 

– هدف گزارش نویسی:

نحوه نوشتن گزارش کار روزانه

کاربرد و هدف مورد نظر برای ثبت گزارش بسیار حائز اهمیت است. این اهداف می‌تواند: نتجیه گیری، زمان اختصاصی برای هر کار، روند پیشرفت کاری، تعیین میزان تاثیر هر عامل با توجه به نتایجی که در آینده به دست می‌آید، کاربردی کردن هر عمل و عدم تکرار آن در صورت نیاز و…

 

– شناخت مخاطب:

چگونگی تنظیم گزارش، مهم ترین عامل در تنظیم آن است. اول از هر چیز باید مخاطب یا مخاطبان خود را در گزارش بشناسید؛ منظور از شناخت این است که برای آن‌ها دقیقا چه چیزهایی اهمیت دارد که شما باید در گزارش‌ خود به آن اشاره کنید.

 

باید بدانید که مخاطب شما دقیقا به چه اطلاعاتی نیاز دارد و دانستن چه مواردی برای او مهم است؟ در گزارش نویسی، هنگام برنامه‌ریزی و نوشتن حتما دستور کار را در ذهن داشته باشید، اینکه برای چه کسی و چرا می‌نویسید؟ تمام افکار شما باید بر این موضوع تمرکز داشته باشد.

 

– مقدمه نویسی در گزارش:

مقدمه نشان می‌دهد که می‌خواهید به چه چیزی بپردازید و خلاصه‌ای از از برنامه‌هایی باید انجام شود را مطرح می‌کند. همچنین باید اشاره‌ی کوتاهی هم به نتیجه‌ مورد نظر داشته باشد.

 

– فهرست:

برای گزارش‌های چند صفحه‌ای و طولانی حتما فهرستی از عناوین تهیه کنید. این کار دسترسی به بخش‌های مختلف گزارش را برای مخاطب ساده‌تر کرده و به او کمک می‌کند، روی محتوای گزارش نیز مرور کلی داشته باشد. از طرفی فهرست‌نویسی، گزارش کار اداری شما را ساختاریافته‌ و حرفه‌ای‌تر نشان می‌دهد.

 

بدنه‌ی اصلی گزارش

بدنه‌ی اصلی گزارش باید به‌دقت و به‌گونه‌ای ساختاربندی شده باشد که خواننده را به‌خوبی در میان موضوعات ارائه شده، هدایت کند. به این منظور باید بدنه را به بخش‌های مختلف تقسیم و برای هر بخش، زیربخش‌هایی مرتبط با موضوع یا قسمت‌هایی که باید بیشتر به آن پرداخته شود، در نظر بگیرید.

 

برای هر موضوع باید نکات اصلی و قسمت‌هایی که مورد اختلاف هستند را به‌صورت خلاصه و شفاف مورد بحث قرار دهید. همچنین می‌توانید نتایج تجربی را نیز در این بخش قرار دهید. تمام اطلاعاتی که ارائه می‌دهید باید به دستور کار و موضوع اصلی مورد بحث مرتبط باشند.

 

– هدفمند بنویسید:

در حین گزارش نویسی، هدف‌تان باید کاملا واضح باشد. جمله باید شامل یک مضمون و نکته‌ی اصلی باشد و هیچ نکته‌ی اضافی و غیرضروری در جمله گنجانده نشود.

 

– قابل فهم بودن گزارش:

از همه مهم‌تر اینکه گزارش باید به‌گونه‌ای نوشته شود که پس از گذشت زمان نه تنها برای خودتان بلکه دیگران نیز قابل مفهوم باشد. بنابراین باید از زبان ساده و جملات کوتاه استفاده و از جملات بلند و پیچیده خودداری کنید. همچنین باید از برخی از مخففات و نشانه‌های مختص خود اجتناب کنید.

 

– شکل صحیح کلمات:

اگر مجبورید از زبان تخصصی استفاده کنید باید به شکل درست ثبت آن توجه داشته باشید. گزارش نویس باید توجه داشته باشد که هیچ نکته ی اصلی نباید برای آسان فهم کردن جمله از آن حذف شود، 

 

– رعایت قواعد دستوری:

به قواعد دستور زبان از نظر جای فعل، فاعل، مفعول و فارسی سازی( در اندازه ی متعادل) واژگان، دقت شود و حروف ربط مانند از، و، که و … در یک جمله پشت سر هم قرار نگیرند. در نگارش باید کوشید مطالب با بیشترین میزان دقت، صراحت، روشنی و کوتاهی نگاشته شوند.

 

– مجموعه بندی:

در گزارش، پاراگراف (بند) به معنای مجموعه جمله هایی است که فکر یا مطلب واحدی را بیان می کنند. استفاده از پاراگراف(بند) باعث: شکستن یکنواختی متن، کمک به درک تقسیم بندی موضوع، آسان کردن رجوع به هر مطلب و جلب توجه خواننده به تغییر موضوع یا موضوع های فرعی.

 

– توجه به عنوان و سرتیتر:

در گزارش نویسی سعی کنید مواردی که در زمینه کاری مربوط به هم هستند را جدا کرده و عنوان مناسبی برای آن انتخاب کنید. این باعث منظم بودن، قابل فهم بودن و کاربردی بودن گزارش شما می‌شود. باید توجه داشته باشد که مخاطب در آغاز از موضوع و هدف آگاهی نداشته و یا آن را فراموش کرده است.

 

در این صورت باید مسئله را به گونه ای در اول گزارش خود بیاورد. عنوان باید تا حد امکان کوتاه و با محتوای متن هماهنگ باشد. در عنوان گذاری می‌توانید از واژگان کلیدی که در متن آمده است استفاده کنید.

 

– تاکید بر نکته های مهم:

هر قدر نکته ای در گزارش مهم تر باشد، باید فضای بیشتری به آن اختصاص داده شود. همچنین زبان تاکید و به کار بردن عبارت هایی همچون: “مهم ترین عامل”، “نکته ی اساسی” و … توجه خواننده را جلب می کند.

 

– رعایت ترتیب:

کاربرد و هدفی که برای گزارش نویسی دارید تعیین کننده اصول ترتیبی است که باید حین ثبت گزارش رعایت کنید. به طور مثال اگر زمان در گزارش شما مهم است باید عملکردتان را به ترتیب زمان مشخص کنید. و یا اگر ارزش و نتیج کارها مورد نظر است باید عمکردتان را بر اساس الویتی که دارند ثبت کنید.

 

– مستندات گزارش:

گاهی در حین جمع‌آوری اطلاعات به مستنداتی بر می‌خوریم که باید آن‌ها را نیز در گزارش ذکر کنیم؛ مانند عکس و فیلم، نامه، اسناد مالی و غیره. اگر چنین چیزهایی باعث طولانی‌شدن متن اصلی گزارش می‌شود، بهتر است آنها را به عنوان پیوست گزارش به مخاطب ارائه دهیم. مثلا می‌توان در متن گزارش مضمون کلی یک نامه اداری را شرح داد و اشاره کرد که تصویری از نامه در فایل پیوست شماره فلان در دسترس است.

 

– بازبینی و اصلاح:

آخرین بخش تهیه ی گزارش، بازبینی و در صورت نیاز اصلاح آن است. ممکن است در حین ثبت گزارش به دلیل مشغله فکری و کاری، خطایی داشته باشید که باعث غیرقابل فهم بودن و یا کج فهمی شود. در این بخش از کار، گزارشگر باید تمام مطالب را یک بار دیگر بازبینی، و ایراد های آن را اصلاح کند. در آخر حتما از خودتان سوال کنید: «آیا گزارش من در راستای هدف مورد نظر آماده شده است؟» فقط در صورتی که پاسخ مثبت بود، می‌توانید آن را به مخاطب مورد نظر ارسال کنید.

 

– نتیجه‌گیری:

در این مرحله باید به جمع آوری اطلاعات و داده ها، تحلیل و تفسیر و نتیجه گیری بر اساس داده ها بپردازید.

 

 

گردآوری: بخش روانشناسی بیتوته

 

هوشمند سرمایه گذاری کنید

گیفت کارت بخروبه راحتی درفیسبوک تبلیغ کن

بازگشت به زندگی بعد از یک بحران سخت روحی

برترین بازی های ایکس باکس و پلی استیشن

رویایی بابحران نگران کننده روابط زناشویی

کم شنوایی وناشنوایی در کودکان وخرید سمعک

دریافت سود روز شمار بدون ریسک

بهبود مشکلات رفتاری کودک با بازی درمانی

گیفت کارت ارزان/تحویل آنی وپشتیبانی

بهبود سطح زندگی و میزان رضایتمندی

راهنمای انتخاب و خرید محصولات زناشویی

درمان افسردگی یک بار برای همیشه

با چند سوال ساده شخصیتت رو بشناس!

محصولات فوق حرفه ای مراقبت از پوست و مو

Makan Inc.‎| All Rights Reserved – © 2013 – 2020

پیش از این با نوشتن نامه اداری، گزارشات اداری، گزارش کاروزی و گزارش کارآموزی آشنا شدیم. اکنون نوبت به نحوه نگارش گزارش کار اداری می باشد.

اگر کارمند سازمان یا شرکتی هستید، احتمالا گاهی مجبورید برای ثبت فعالیت ها و برنامه هایی که انجام می دهید، گزارش کار اداری بنویسید.

مثلا به ماموریتی رفته یا به عنوان نماینده مجموعه خود از مکانی بازدید کرده اید، یا با افرادی جلسه گذاشته اید. در هر کدام از این شرایط لازم است خلاصه ای از فعالیتی که انجام داده اید را در قالب گزارش کار اداری مکتوب کرده و به مدیر خود ارائه دهید.

حتی با وجود نمونه فرم های آماده برای گزارش کار، بعضی از کارمندان به دلایل مختلف از نوشتن این گزارش ها سر باز می زنند.

دلایل مختلفی وجود دارد که برخی کارمندان دست به قلم نشده و گزارش کار نمی نویسند. مثلا:نحوه نوشتن گزارش کار روزانه

عده ای از کارمندان و مدیران میانی هم هستند که گزارش کار اداری می نویسند؛ اما گزارش آن ها به دلیل عدم رعایت برخی اصول و قواعد، چنگی به دل نمی زند.

 

اما با همه این اوصاف باید به این نکته توجه کنید که با نوشتن گزارش کار اداری، نمایشی ماندگار و تاثیرگذار از فعالیت هایتان به مدیران خود نشان می دهید. چه بسا کارمندانی که با توجه به همین موضوع به ظاهر ساده، توانسته اند نسبت به سایرین مسیر رشد و ترقی را سریع تر و بهتر طی کنند.

گزارش های کاری را معمولا برای توصیف، ارزیابی و بیان برخی حقایق مهم درباره یک رویداد یا فعالیت سازمانی می نویسیم. چنین گزارش‌هایی را باید مختصر، مفید و گویا بنویسیم.

گزارش های کار اداری بر خلاف گزارش های خبری مخاطبان خاص و بسیار محدودی دارد. این گزارش ها اغلب به مدیران بالا دست، اعضای هیئت مدیره یا فرد خاصی در یک سازمان و شرکت ارائه می شود.

اصولا مدیران شرکت ها و سازمان ها از کارمندان زیر مجموعه خود انتظار دارند برای فعالیت های مهمی که انجام می دهند، مانند ماموریت، بازدید، برگزاری جلسات و غیره گزارش بنویسند.

از طرفی کارفرماها از پیمانکاران خود می خواهند برای آن که در جریان روند پیشرفت پروژه باشند، گزارش های منظم و دقیقی در زمان بندی های تعیین‌شده دریافت کنند.

بیشتر مجموعه ها برای نوشتن گزارش درباره برخی فعالیت های تکرارشونده فرم هایی آماده کرده اند. این فرم ها قالب ثابتی دارند و افراد بر اساس دستورالعملی مشخص آن ها را پر می کنند. این کار روند نگارش و بررسی گزارش را تسریع می کند.

مانند فرم های گزارش‌ کار روزانه، ماموریت، صورت جلسات و غیره.

اما درباره برخی فعالیت ها و کارها نمی توان از این الگوهای واحد پیروی کرد و لازم است گزارش ساختار و رویه خاص خود را داشته باشد. چنین گزارش هایی از همان مواردی است که هر کسی زیر بار نوشتن آن نمی رود و تدوین آن معمولا کاری سخت و زمان بر است.

مخاطبین شما چه کسانی هستند؟ نایب رئیس شرکت؟ مدیر بخش؟ مدیر ارشد؟ یا ترکیبی از همه این موارد؟ شما باید نوشته خود را به گونه ای پیش ببرید که احساس راحتی در مخاطبان ایجاد نموده و توجه آنها را به نکات مورد نطرتان معطوف نماید.

اگر مخاطبان شما از چندین دپارتمان مختلف هستند، می توانید بخش های جداگانه ای برای هر یک در نظر بگیرید و یا در حد پایین ترین سطح معلوماتی مخاطبان، موضوع مورد بحث را تفسیر نمایید.

در چنین حالتی اگر یکی از مخاطبان نیاز به اطلاعات بیشتری داشته باشد، می توانید به آسانی در اختیارش قرار دهید و یا به عنوان ضمیمه در انتهای مطلب مربوطه آن را ارائه نمایید.

نکات مهم و برجسته مطلب خود را تحت چندین پاراگراف و یا به صورت یک لیست، مشخص نمایید.

از آنجایی که ممکن است صفحه اول، تنها صفحه ای باشد که خوانده می شود، مهمترین و تاثیرگذارترین بخش از کار شما را تشکیل می دهد. این صفحه را چندین بار بازنویسی کنید تا به بهترین نتیجه ممکن برسید.

تیترهای اصلی و فرعی باید مستقیما با خلاصه مطلب در ارتباط باشند تا اگر خواننده در مورد یک بخش خاص تمایل به مطالعه بیشتری داشت، به آسانی مطلب مورد نظرش را پیدا نماید.

از به کارگیری جملات بلند خودداری کنید و هیچگاه کل پاراگراف را در یک جمله نگنجانید، بلکه آن را به جملات کوتاه تر تقسیم نمایید.

دنبال کردن جملات بلند علاوه بر دشواری، از میزان علاقه خواننده به پیگیری ادامه مطلب می کاهد.

برخی از فونت ها خواناتر از بقیه هستند. فونت Times New Roman همواره انتخاب مطمئن و مناسبی برای تایپ متون است. از به کار بردن فونت های غیر استاندارد تا حد امکان خودداری نمایید.

موضوعات پیچیده را می توان در قالب لغات ساده توضیح داد. در حقیقت این کار درک موضوع را آسان تر می کند. لغات پیچیده و اضافی نه تنها ایجاد ابهام می کنند، بلکه این امکان را بوجود می آورند که در بسیاری از موارد خواننده معنای لغات را نداند.

حتی اگر خوانندگان شما افراد تحصیل کرده باشند، ممکن است با برخی واژه ها در زبان شما آشنایی نداشته باشند. در حقیقت یکی از مزایای گزارش کتبی این است که برای افرادی که زبان مادری متفاوتی دارند، درک آن بسیار آسان تر از ارائه شفاهی خواهد بود، به علاوه در این حالت خواننده فرصت بیشتری برای بررسی معنی مورد نظر شما در اختیار دارد.

حتی اگر شما و رئیس تان معنای حروف اختصاری خاصی را می دانید، بقیه خوانندگان را نیز در نظر بگیرید. به کار گیری این قبیل کلمات گزارش شما را پیچیده و غیرقابل فهم می کند.

هر چه مخاطبان شما گسترده تر باشند، بهتر است از لغات استاندارد موجود در فرهنگ لغت استفاده نمایید زیرا ممکن است خوانندگان با اصطلاحات مختصر نویسی آشنایی نداشته باشند.

اگر ناچار به استفاده از حروف اختصاری هستید، یک بار به طور کامل کلمه مربوطه را بنویسید و پس از آن برای اشاره به آن کلمه، حروف اختصاری به کار ببرید. به عنوان مثال سازمان سلامتی جهانی (World Health Organization) را به صورت (WHO) استفاده نمایید.

فراموش نکنید که نرم افزارها ممکن است در این مورد اشتباه کرده و یا از برخی غلط ها به دلیل عدم درک مفهوم لغات، چشم پوشی نمایند.

اگر به غلط گیری نرم افزاری که مورد استفاده تان است اطمینان کامل ندارید، هنگام نوشتن گزارش یک فرهنگ لغت و یک مرجع گرامری در دست داشته باشید.

پس از اینکه خودتان چندین بار گزارش را بازخوانی نمودید، از شخص یا اشخاص دیگر نیز درخواست نمایید آن را مطالعه کنند.

هر چه تعداد افرادی که متن شما را چک می کنند بیشتر باشد، امکان یافتن اشتباهات بیشتر است. از این افراد بخواهید که نوشته شما را نقد کنند و آن را از لحاظ قابل درک و کامل بودن مورد ارزیابی قرار دهند.

به خاطر داشته باشید که حتی نویسندگان حرفه ای نیز قبل از چاپ، کارهایشان را مرور می کنند.

از این پس نکات فوق را در نوشتن گزارش در نظر داشته باشید، به طور قطع، نه تنها موفق می شوید، بلکه یک سر و گردن از همکارانتان بالاتر خواهید بود.

امتیاز شما به این نوشته چقدر است؟

Average rating 4.4 / 5. Vote count: 11

نحوه نوشتن گزارش کار روزانه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کارمندکنترل نام یک راهکار تازه برای مدیریت و نظارت بر کارمندان و بازاریابان کسب و کار های امروزی است. هدف از ایجاد و ارائه این بسته نرم افزاری، امروزی سازی شیوه های مدیریت و امکان نظارت دقیق تر بر کارمندان است. گروه برنامه نویسان کارمندکنترل با گسترش هر روزه این سامانه کوشش بر افزایش قابلیت ها، برای هر چه دقیق تر و ساده تر کردن نقش مدیریت و رسیدن به جامعه ای با سازو کار مدیریتی بهینه تر است.

تمامی حقوق برای پویش پرداز محفوظ است.

0