Färberdistel (Carthamus tinctorius)
Die Färberdistel (Carthamus tinctorius), auch Saflor, Öldistel, Färbersaflor und Falscher Safran genannt, ist eine Pflanzenart aus der Familie der Korbblütler (Asteraceae).
Sie ist heute weltweit verbreitet. Ihrer ölhaltigen Samen wegen wird sie vor allem als Ölpflanze kultiviert, daneben ist auch die Nutzung als Färberpflanze möglich.
Die Färberdistel ist eine schnellwachsende, distelähnliche, einjährige, krautige Pflanze. Aus einer Blattrosette mit kräftiger Pfahlwurzel bildet sich ein verzweigter Hauptspross, der Wuchshöhen von 60 bis 130 Zentimetern erreicht. Ihre dornigen, länglichen Laubblätter mit einer Länge von 10–15 cm und einer Breite von 2,5–5 cm laufen am Stängel herab. Sie wächst am besten in fruchtbaren und durchlässigen Böden, da sie tiefgehende Pfahlwurzeln ausbildet.
Die körbchenförmigen Blütenstände sitzen am Ende jeder Sprossachse und jedes Seitentriebs, haben 3–5 cm Durchmesser und enthalten 20 bis 150 fünfzipfelige, orangefarbene Röhrenblüten. Die unterständigen, zweiblättrigen Fruchtknoten bilden eine Samenanlage. Die Färberdistel bildet Achänen als Früchte. Der Schalenanteil der Nussfrüchte beträgt 30–60 %, der Ölgehalt zwischen 20 und 40 % der Trockenmasse.
Sowohl Wildform als auch Kulturformen besitzen einen diploiden Satz von 2n=24 Chromosomen. Aus Kreuzungen mit Carthamus palaestinus, Carthamus oxyacanthus und Carthamus persicus können fruchtbare Nachkommen entstehen.
گلرنگ گیاه
Die Färberdistel gedeiht in gemäßigt warmen Regionen der Erde, bis etwa −7 °C ist die Pflanze frosttolerant, zudem gilt sie als relativ salz- und trockenheitstolerant. Die Befruchtung erfolgt überwiegend durch Selbstbefruchtung, aber auch Insektenbestäubung kommt vor.
Die Färberdistel kommt heute nirgends mehr ursprünglich vor; sie ist ein Neophyt in Süd-, Mittel- und Osteuropa, in Nordafrika, auf Madeira und den Kanaren, in Syrien, im Libanon, in Armenien und China, in Nord- und Südamerika und in Australien.[1]
Für die Färberdistel bestehen bzw. bestanden, zum Teil auch nur regional, auch die weiteren deutschsprachigen Trivialnamen: Asfrole (bereits im 14. Jahrhundert erwähnt), Bäurinkunkel, Baurenrocken, Baurenspindel, Bürstenkraut, Distelsaffran, Feldsaffran, Flor, Florsaffran, wilder Gartensafran, Gartensaflor, Höllenrock, Kripf, wilder Saffran, Safferblomen (Siebenbürgen), Safflor und Saflor.[2]
Die Färberdistel wird vor allem für das aus den Samen gewonnene Färberdistelöl angebaut, das sehr hohe Anteile an der mehrfach ungesättigten Linolsäure (ca. 75 %) und an Vitamin E hat. Daneben wird das Öl für die Herstellung von Farben und Lacken verwendet, die Pressrückstände (Presskuchen) dienen als Tierfutter. Die Ölverarbeitung ist der von Sonnenblumenöl sehr ähnlich.
Aus den Blütenblättern können Farbstoffe gewonnen werden, und zwar das rot färbende Carthamin (ein Benzochinon) und der gelbe Blütenfarbstoff Carthamidin. Der wasserlösliche Farbstoff wird durch Auswaschen aus den Blütenblättern gelöst, dann getrocknet und das Saflorrot in alkalischer Lösung gewonnen. Seide, Wolle und Baumwolle lassen sich je nach Farbmenge rosa, kirschrot, braunrot oder braungelb färben, der gelbe Farbstoff ist allerdings nicht lichtecht. Vereinzelt werden die Farbstoffe auch für Kosmetika und als Lebensmittelfarbstoff, z. B. in Fruchtgummi, verwendet.
Als Arzneipflanze gilt die Färberdistel in Asien, insbesondere China. Die Blütenblätter werden dort für Teeaufgüsse genutzt. In Moldawien wurde die Färberdistel in der Volksmedizin für Abtreibungen verwendet.[3]
Aufgrund des hohen Preises für Safran wird die Färberdistel auch als Ersatz für dieses Gewürz verwendet. Die Blütenblätter der Färberdistel lassen sich mit bloßem Auge von den fadenförmigen Narbenlappen des Safrans unterscheiden. Bei echtem Safran sind die Narbenschenkel zwei bis drei Zentimeter lang, trichterförmig eingerollt und oben eingekerbt.
Als Zierpflanze für den Garten sowie als Schnitt- oder Trockenblumen wurden auch dornenlose Sorten gezüchtet.
Der Anbau erfolgt auf tiefgründigen, gut drainierten Böden mit neutraler Bodenreaktion. Aussaat- und Erntezeit richten sich nach den sehr unterschiedlichen klimatischen Bedingungen der Anbauregionen, sowohl Sommer- als auch Winteranbau werden praktiziert. Nährstoff- und Wasserbedarf der Kultur gelten als hoch, zudem ist eine wirksame Unkrautbekämpfung während des Rosettenstadiums wichtig. Zahlreiche pilzliche Schaderreger können die Pflanze schädigen, eine Bekämpfung mit Pflanzenschutzmitteln ist in den USA und Australien teilweise möglich, in Deutschland dagegen bei dieser Kultur nicht zulässig. Zur Ölgewinnung werden die Samen bei Vollreife mit herkömmlichen Mähdreschern geerntet.
Unter dem Namen Kusumbha (.mw-parser-output .Deva{font-size:120%}@media all and (min-width:800px){.mw-parser-output .Deva{font-size:calc(120% – ((100vw – 800px)/80))}}@media all and (min-width:1000px){.mw-parser-output .Deva{font-size:100%}}कुसुम्भ kusumbha) kommt die Färberdistel in der altindischen Sanskrit-Literatur vor. Sie wird als Färbemittel erwähnt, daneben dienen die orangefarbenen Blüten der Färberdistel den Dichtern aber auch als Vergleichsobjekt für die Abendröte oder für Feuer.[4] So vergleicht die dem Dichter Kalidasa (um 400) zugeschriebene Dichtung Ritusamhara in der Beschreibung eines Waldbrandes das Lodern des Feuers mit Kusumbha-Blüten („Safranblüten“ in der zitierten Übersetzung):
“विकचनवकुसुम्भस्वच्छसिन्दूरभासा प्रबलपवनवेगोद्भूतवेगेन तूर्णम् तटविटपलताग्रालिङ्गनव्याकुलेन दिशि दिशि परिदग्धा भूमयः पावकेन.”
„vikacanavakusumbhasvacchasindūrabhāsā prabalapavanavegodbhūtavegena tūrṇam taṭaviṭapalatāgrāliṅganavyākulena diśi diśi paridagdhā bhūmayaḥ pāvakena.“
„Mit Windeseil getriebne Feuersglut verzehrt der Bäum und Sträucher Wipfel schnell, Und rote Funken sprühn von Ort zu Ort als würden Safranblüten fortgestreut.“
Die Färberdistel stammt vermutlich aus Kleinasien und wurde in Ägypten bereits 3500 v. Chr. zur Färbung von Mumienleinwänden und anderen Geweben verwendet (Färberpflanze). Das Samenöl wurde bereits in der Antike für Salben und als Lampenöl benutzt.
Sie ist seit langem in den Gärten Nordafrikas, Persiens, Chinas und Japans in Kultur. Bereits mit den Römern kam sie über den Mittelmeerraum nach Mitteleuropa und wurde dort mindestens seit dem 13. Jahrhundert genutzt. Die Blüten dienten zum Färben von Speisen, die Früchte für medizinische Zwecke. Ab dem 17. Jahrhundert gab es systematischen Feldbau in warmen Gegenden (Elsass, Thüringen etc.). Ab Mitte des 18. Jahrhunderts ging der Anbau durch Saflor- und Safranimporte aus dem Osten und Ägypten zurück. Saflorrot wurde um 1900 durch synthetische Anilinfarben ersetzt.
Ein erneuter Aufschwung des Safloranbaus gegen Ende des 20. Jahrhunderts ist vor allem ölreichen Sorten zu verdanken, die für die industrielle Nutzung angebaut werden. Weltweit wurden 1996–2001 auf 0,92 Mio. ha Färberdisteln angebaut, die wichtigsten Anbaugebiete liegen in Indien, Mexiko, den USA, Argentinien und Australien.
Wiener Dioskurides 6. Jahrhundert
Herbarius Moguntinus 1484
Gart der Gesundheit 1485
Hortus sanitatis 1491
Otto Brunfels 1537
Leonhart Fuchs 1543
Hieronymus Bock 1546
Mattioli / Handsch / Camerarius 1586
گلرنگ (نام علمی: Carthamus tinctorius) بومی ایران است و در حال حاضر در بیشتر نقاط دنیا کشت میشود. این گیاه در مناطق مختلف ایران با اسامی مختلفی شناخته میشود، از جمله: کاچیره، کاجیره، کاجره، کازیره، کاژیره، کاخلی، قاقلی، هِچْک، ، پَلم، مُعَصفَر، گُل عُصفُر، کافشه. این گیاه در بعضی از استانهای جنوبی مانند سیستان و بلوچستان هِچْک ودر کرمان گل خِشت نیز نامیده میشود[نیازمند منبع]
گلرنگ، گیاهی است یکساله که ارتفاع آن به حدود ۶۰ سانتیمتر میرسد. برگهای آن پهن، دندانه دار و بدون دمبرگ میباشد. رگبرگها در قسمت زیرین برگ کاملاً نمایان است. گلهای آن منفرد، لولهای و به رنگ زرد مایل به قرمز است که در انتهای ساقه ظاهر میشود.
میوه آن سفید و به صورت فندقه بوده که انتهائی آن دارای دستهای تار نازک است. این گیاه بومی مشرقزمین بوده و پساز آن به سایر مناطق دنیا منتشر شدهاست و امروزه در اغلب کشورها کاشته میشود؛ در کشور ایران نیز در بلوچستان،خراسان، تفرش، استان کرمان، تبریز و برخی مناطق دیگر میروید.[۲]
گلرنگ، یکی از گیاهان دارویی بسیار مهم است که در آشپزی نیز کاربرد دارد و به آن زعفران تقلبی گفته میشود. از گیاه گلرنگ در صنعت رنگرزی نیز استفاده میشود. طبع گیاه گرم و خشک است. مهمترین خواص گلرنگ در درمان بیماریها شامل خاصیت ضد التهاب، کمک به درمان ناباروری، افزایش اسپرم، کاهش کلسترول و تنظیم قاعدگی است.
گلهای لولهای این گیاه دارای مادهای قرمز رنگ به نام کارتامین میباشد که در آب به مقدار کم حل میشود ولی در الکل محلول است. کارتامین به علت رنگ زیبایی که دارد در رنگرزی به کار میرود. ماده زردرنگی نیز در گل این گیاه وجود دارد که زرد گلرنگی خوانده میشود.
میوه گلرنگ دارای پروتئین و حدود ۶۰٪ روغن است که اگر به طریقه فشار سرد به دست آید روغن خوبی برای تغذیه است. این روغن حدود ۷٪ اسیدهای چرب اشباع شده، ۲۰٪ اسید اولئیک، ۶۵ ٪ اسید لینولئیک و ۵٪ اسید لینولنیک دارد.
گلرنگ گیاه
این روغن دارای چربیهای اشباعنشده فراوان است. کسانی که چربی خون بالایی دارند در آشپزی از این روغن استفاده میکنند.
گلهای این گیاه را برای رنگین کردن خوراکیها به ویژه کلوچه (ایشلی کوکه) بکار میبرند.
روغن و گل گلرنگ اگر به مقدار گفته شده مصرف شود به هیچ وجه عوارضی ندارد.[نیازمند منبع]
کتاب یکصد گیاه معجزه گر /جلد دوم / نوشتهٔ دکتر سهراب خوش بین
Scheda tecnica dell’olio di palma bifrazionato PO 64
گلرنگ (نام علمی: Carthamus tinctorius) بومی ایران است و در حال حاضر در بیشتر نقاط دنیا کشت میشود. این گیاه در مناطق مختلف ایران با اسامی مختلفی شناخته میشود، از جمله: کاچیره، کاجیره، کاجره، کازیره، کاژیره، کاخلی، قاقلی، هِچْک، ، پَلم، مُعَصفَر، گُل عُصفُر، کافشه. این گیاه در بعضی از استانهای جنوبی مانند سیستان و بلوچستان هِچْک ودر کرمان گل خِشت نیز نامیده میشود[نیازمند منبع]
گلرنگ، گیاهی است یکساله که ارتفاع آن به حدود ۶۰ سانتیمتر میرسد. برگهای آن پهن، دندانه دار و بدون دمبرگ میباشد. رگبرگها در قسمت زیرین برگ کاملاً نمایان است. گلهای آن منفرد، لولهای و به رنگ زرد مایل به قرمز است که در انتهای ساقه ظاهر میشود.
میوه آن سفید و به صورت فندقه بوده که انتهائی آن دارای دستهای تار نازک است. این گیاه بومی مشرقزمین بوده و پساز آن به سایر مناطق دنیا منتشر شدهاست و امروزه در اغلب کشورها کاشته میشود؛ در کشور ایران نیز در بلوچستان،خراسان، تفرش، استان کرمان، تبریز و برخی مناطق دیگر میروید.[۲]
گلرنگ، یکی از گیاهان دارویی بسیار مهم است که در آشپزی نیز کاربرد دارد و به آن زعفران تقلبی گفته میشود. از گیاه گلرنگ در صنعت رنگرزی نیز استفاده میشود. طبع گیاه گرم و خشک است. مهمترین خواص گلرنگ در درمان بیماریها شامل خاصیت ضد التهاب، کمک به درمان ناباروری، افزایش اسپرم، کاهش کلسترول و تنظیم قاعدگی است.
گلهای لولهای این گیاه دارای مادهای قرمز رنگ به نام کارتامین میباشد که در آب به مقدار کم حل میشود ولی در الکل محلول است. کارتامین به علت رنگ زیبایی که دارد در رنگرزی به کار میرود. ماده زردرنگی نیز در گل این گیاه وجود دارد که زرد گلرنگی خوانده میشود.
میوه گلرنگ دارای پروتئین و حدود ۶۰٪ روغن است که اگر به طریقه فشار سرد به دست آید روغن خوبی برای تغذیه است. این روغن حدود ۷٪ اسیدهای چرب اشباع شده، ۲۰٪ اسید اولئیک، ۶۵ ٪ اسید لینولئیک و ۵٪ اسید لینولنیک دارد.
گلرنگ گیاه
این روغن دارای چربیهای اشباعنشده فراوان است. کسانی که چربی خون بالایی دارند در آشپزی از این روغن استفاده میکنند.
گلهای این گیاه را برای رنگین کردن خوراکیها به ویژه کلوچه (ایشلی کوکه) بکار میبرند.
روغن و گل گلرنگ اگر به مقدار گفته شده مصرف شود به هیچ وجه عوارضی ندارد.[نیازمند منبع]
کتاب یکصد گیاه معجزه گر /جلد دوم / نوشتهٔ دکتر سهراب خوش بین
Scheda tecnica dell’olio di palma bifrazionato PO 64
گلرنگ (نام علمی: Carthamus tinctorius) بومی ایران است و در حال حاضر در بیشتر نقاط دنیا کشت میشود. این گیاه در مناطق مختلف ایران با اسامی مختلفی شناخته میشود، از جمله: کاچیره، کاجیره، کاجره، کازیره، کاژیره، کاخلی، قاقلی، هِچْک، ، پَلم، مُعَصفَر، گُل عُصفُر، کافشه. این گیاه در بعضی از استانهای جنوبی مانند سیستان و بلوچستان هِچْک ودر کرمان گل خِشت نیز نامیده میشود[نیازمند منبع]
گلرنگ، گیاهی است یکساله که ارتفاع آن به حدود ۶۰ سانتیمتر میرسد. برگهای آن پهن، دندانه دار و بدون دمبرگ میباشد. رگبرگها در قسمت زیرین برگ کاملاً نمایان است. گلهای آن منفرد، لولهای و به رنگ زرد مایل به قرمز است که در انتهای ساقه ظاهر میشود.
میوه آن سفید و به صورت فندقه بوده که انتهائی آن دارای دستهای تار نازک است. این گیاه بومی مشرقزمین بوده و پساز آن به سایر مناطق دنیا منتشر شدهاست و امروزه در اغلب کشورها کاشته میشود؛ در کشور ایران نیز در بلوچستان،خراسان، تفرش، استان کرمان، تبریز و برخی مناطق دیگر میروید.[۲]
گلرنگ، یکی از گیاهان دارویی بسیار مهم است که در آشپزی نیز کاربرد دارد و به آن زعفران تقلبی گفته میشود. از گیاه گلرنگ در صنعت رنگرزی نیز استفاده میشود. طبع گیاه گرم و خشک است. مهمترین خواص گلرنگ در درمان بیماریها شامل خاصیت ضد التهاب، کمک به درمان ناباروری، افزایش اسپرم، کاهش کلسترول و تنظیم قاعدگی است.
گلهای لولهای این گیاه دارای مادهای قرمز رنگ به نام کارتامین میباشد که در آب به مقدار کم حل میشود ولی در الکل محلول است. کارتامین به علت رنگ زیبایی که دارد در رنگرزی به کار میرود. ماده زردرنگی نیز در گل این گیاه وجود دارد که زرد گلرنگی خوانده میشود.
میوه گلرنگ دارای پروتئین و حدود ۶۰٪ روغن است که اگر به طریقه فشار سرد به دست آید روغن خوبی برای تغذیه است. این روغن حدود ۷٪ اسیدهای چرب اشباع شده، ۲۰٪ اسید اولئیک، ۶۵ ٪ اسید لینولئیک و ۵٪ اسید لینولنیک دارد.
گلرنگ گیاه
این روغن دارای چربیهای اشباعنشده فراوان است. کسانی که چربی خون بالایی دارند در آشپزی از این روغن استفاده میکنند.
گلهای این گیاه را برای رنگین کردن خوراکیها به ویژه کلوچه (ایشلی کوکه) بکار میبرند.
روغن و گل گلرنگ اگر به مقدار گفته شده مصرف شود به هیچ وجه عوارضی ندارد.[نیازمند منبع]
کتاب یکصد گیاه معجزه گر /جلد دوم / نوشتهٔ دکتر سهراب خوش بین
Scheda tecnica dell’olio di palma bifrazionato PO 64
گلرنگ (نام علمی: Carthamus tinctorius) بومی ایران است و در حال حاضر در بیشتر نقاط دنیا کشت میشود. این گیاه در مناطق مختلف ایران با اسامی مختلفی شناخته میشود، از جمله: کاچیره، کاجیره، کاجره، کازیره، کاژیره، کاخلی، قاقلی، هِچْک، ، پَلم، مُعَصفَر، گُل عُصفُر، کافشه. این گیاه در بعضی از استانهای جنوبی مانند سیستان و بلوچستان هِچْک ودر کرمان گل خِشت نیز نامیده میشود[نیازمند منبع]
گلرنگ، گیاهی است یکساله که ارتفاع آن به حدود ۶۰ سانتیمتر میرسد. برگهای آن پهن، دندانه دار و بدون دمبرگ میباشد. رگبرگها در قسمت زیرین برگ کاملاً نمایان است. گلهای آن منفرد، لولهای و به رنگ زرد مایل به قرمز است که در انتهای ساقه ظاهر میشود.
میوه آن سفید و به صورت فندقه بوده که انتهائی آن دارای دستهای تار نازک است. این گیاه بومی مشرقزمین بوده و پساز آن به سایر مناطق دنیا منتشر شدهاست و امروزه در اغلب کشورها کاشته میشود؛ در کشور ایران نیز در بلوچستان،خراسان، تفرش، استان کرمان، تبریز و برخی مناطق دیگر میروید.[۲]
گلرنگ، یکی از گیاهان دارویی بسیار مهم است که در آشپزی نیز کاربرد دارد و به آن زعفران تقلبی گفته میشود. از گیاه گلرنگ در صنعت رنگرزی نیز استفاده میشود. طبع گیاه گرم و خشک است. مهمترین خواص گلرنگ در درمان بیماریها شامل خاصیت ضد التهاب، کمک به درمان ناباروری، افزایش اسپرم، کاهش کلسترول و تنظیم قاعدگی است.
گلهای لولهای این گیاه دارای مادهای قرمز رنگ به نام کارتامین میباشد که در آب به مقدار کم حل میشود ولی در الکل محلول است. کارتامین به علت رنگ زیبایی که دارد در رنگرزی به کار میرود. ماده زردرنگی نیز در گل این گیاه وجود دارد که زرد گلرنگی خوانده میشود.
میوه گلرنگ دارای پروتئین و حدود ۶۰٪ روغن است که اگر به طریقه فشار سرد به دست آید روغن خوبی برای تغذیه است. این روغن حدود ۷٪ اسیدهای چرب اشباع شده، ۲۰٪ اسید اولئیک، ۶۵ ٪ اسید لینولئیک و ۵٪ اسید لینولنیک دارد.
گلرنگ گیاه
این روغن دارای چربیهای اشباعنشده فراوان است. کسانی که چربی خون بالایی دارند در آشپزی از این روغن استفاده میکنند.
گلهای این گیاه را برای رنگین کردن خوراکیها به ویژه کلوچه (ایشلی کوکه) بکار میبرند.
روغن و گل گلرنگ اگر به مقدار گفته شده مصرف شود به هیچ وجه عوارضی ندارد.[نیازمند منبع]
کتاب یکصد گیاه معجزه گر /جلد دوم / نوشتهٔ دکتر سهراب خوش بین
Scheda tecnica dell’olio di palma bifrazionato PO 64
کاسنیان (نام علمی: Asteraceae) یا مرکبان (Compositae) تیرهای از میناسانان (Asterales) با گلآذین کپه و پراکندگی گسترده در جهان است. کاسنیان گیاهانی آوندی و گلدار و دولپهای هستند.
تیرهٔ گل مینا یا تیرهٔ کاسنی یا تیرهٔ مرکبیان یا تیرهٔ اسطراطیقوس یا تیرهٔ گل آفتابگردان یا تیرهٔ آستراسه (Asteraceae) یا تیرهٔ کومپوزیته (Compositae) نامهای دیگر این تیره هستند.
بسیاری از گیاهان تیره کاسنیان علفی بوده ولی تعداد قابل توجهی از آنها به صورت بوته، پیچان یا درخت هستند. گیاهان این تیره در تمام جهان پراکندگی دارند. آنها به ویژه در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری (به ویژه آمریکای مرکزی، شرق برزیل، مدیترانه، بخش لوانت خاورمیانه، جنوب آفریقا، آسیای مرکزی و جنوب غربی چین) بسیار زیاد هستند.
از گیاهان تیره کاسنی، فراوردههایی حاصل میشود که اهمیت اقتصادی دارند؛ مثل روغنهای آشپزی، تخم آفتابگردان، کنگر فرنگی، مواد شیرینکننده و چایهای گوناگون.[۱]
Barnadesioideae: 9 genera, 93 species. آمریکای جنوبی، mainly the آند (رشتهکوه).
گلرنگ گیاه
Stifftioideae: آمریکای جنوبی and آسیا.
Mutisioideae: 58 genera, 750 species. آمریکای جنوبی.
Wunderlichioideae: 8 genera, 24 species, mostly in ونزوئلا and گویان
Gochnatioideae: 4 or 5 genera, 90 species.
Hecastocleidoideae: Only Hecastocleis shockleyi. ایالتهای جنوب غربی آمریکا.
Carduoideae: 83 genera, 2,500 species. Worldwide.
Pertyoideae: 5 or 6 genera, 70 species.
چشم زمین (سرده): Only چشم زمین (سرده). آفریقای شمالی.
Cichorioideae: 224 genera, 3,200 species. Worldwide.
Corymbioideae: Only the genus Corymbium, with 9 species.
کاسنیان آستروئیده: 1,130 genera and 16,200 species. Worldwide.
میناسانان یا کاسنیسانان یا راستهٔ گل مینا (Asterales) یکی از راستهها در طبقهبندی گیاهی است.
برخی از گیاهان این راسته عبارتانداز:
گلرنگ وحشی (نام علمی: Carthamus) نام یک سرده از تیره کاسنیان است.
گلرنگ یکی از گیاهان بومی ایران است که به خانواده کاسنیان تعلق دارد. این گیاه با نام هایی نظیر کاجیره، کاغاله، کافشه و گل خشت نیز شناخته می شود. در حال حاضر این گیاه را می توانید در تمام نقاط دنیا یافت کنید چرا که گلرنگ به سرعت با اقلیم های گوناگون تطبیق پیدا می کند. از مهم ترین ویژگی های ظاهری این گیاه می توانیم به مواردی مانند برگ های پهن، گل هایی زرد تا نارنجی، ارتفاعی 60 سانتیمتری و ساقه ای خاردار اشاره کرد. روغن گلرنگ تاثیرات بسیاری بر روی سلامتی از خود بجای می گذارد و به همین دلیل است که اطبای بزرگی همچون ابوعلی سینا و زکریا راضی، نسخه های درمانی بسیاری را با استفاده از این روغن توصیه می کنند. برای آشنایی با مهم ترین خواص روغن گلرنگ ما را همراهی کنید.
گلرنگ، بومی مشرق زمین است و از نواحی عربستان برخاسته و پس زا آن به سایر مناطق دنیا منتشر شده است و امروزه در اغلب کشورها کاشته می شود و از نظر مصارف روغن آن و ماده رنگی گلهای ان مورد توجه است.تکثیر گلرنگ از طریق کاشت دانه آن صورت می گیرد.دانه ان را برای اینکه در جوانه زدن تسریع شود،قبل از کاشت 24 ساعت در آب می خیسانند و معمولا در ارقام مختلفه گلرنگ پس از5-4 ماه گیاه قابل بهره برداری میشود.این گیاه در خراسان ،تفرش تبریز و برخی مناطق دیگر می روید.
همان طور که اشاره شد، خواص درمانی بسیاری را به این گیاه و روغنش نسبت می دهند. استفاده از این گیاه به هزاران سال پیش بر می گردد، زمانی که پزشکان مصری از این گیاه برای درمان بیماری های پوستی فرعون بهره می گرفتند. کشورهای زیادی در حال حاضر این گیاه را در مقیاس انبوه کشت می کنند که از مهم ترین آنها می توان به آمریکا، ترکیه و اسپانیا اشاره کرد. جالب است بدانید که از مواد این گیاه در ساخت بیش از 1300 گونه دارو استفاده می شود. همین موضوع حکایت از اهمیت بالای گلرنگ است..
در گلهای گلرنگ، دو ماده رنگی وجود دارد. یک ماده رنگی زرد که در آب حل می شود و ماده قرمز نام «کارتامین» که در آب غیر محلول است و در حلال های قلیایی ضعیف حل می شود. در الكل کم و در اتر خیلی کمتر حل می شود. میوه این گیاه در حدود ۳۰ درصد پروتئین و مقداری چربی ثابت خوراکی دارد.
گلرنگ از دانه های روغنی محسوب می شود. مقدار چربی برحسب ارقام مختلف متفاوت است و بین ۰.۵ درصد فرق می کند. بررسی های دیگر نشان می دهد که در گلهای گلرنگ، ماده رنگی زرد با سلافوریلو کارتامین» و «ایزو کاتامين» وجود دارد. در میوه آن یک نوع آنزیم شبیه «رنت» یافت می شود. در دانه های آن روغن ثابتی وجود دارد که عمدتا شامل لینولئیک اسید و یک گلیسرید است. در تجزیه دیگر وجود «میریستی نیک اسید»، «آراشیدیک اسید»، «لینگوسویک اسید» و «لینولئیک اسید» هم در گلرنگ تایید شده است.
همان طور که اشاره شد، خواص درمانی بسیاری را به این گیاه و روغنش نسبت می دهند. استفاده از این گیاه به هزاران سال پیش بر می گردد، زمانی که پزشکان مصری از این گیاه برای درمان بیماری های پوستی فرعون بهره می گرفتند. کشورهای زیادی در حال حاضر این گیاه را در مقیاس انبوه کشت می کنند که از مهم ترین آنها می توان به آمریکا، ترکیه و اسپانیا اشاره کرد. جالب است بدانید که از مواد این گیاه در ساخت بیش از 1300 گونه دارو استفاده می شود. همین موضوع حکایت از اهمیت بالای گلرنگ است.گلرنگ گیاه
یکی از مهم ترین اندام های بدن که سلامتش در گرو استفاده از این روغن می باشد، قلب است. بیماری های قلبی مهم ترین عامل مرگ و میر محسوب می شوند و به همین دلیل حفظ سلامت قلب از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. تحقیقات انجام شده توسط دانشمندان ژاپنی در سال های اخیر نشان می دهد که روغن این گیاه یکی از مهم ترین منابع اسیدهای چرب امگا 6، که یک نوع اسید چرب مفید است، به حساب می آید. این اسید می تواند به حفظ تعادل سالم کلسترول در بدن کمک کند، که باعث کاهش احتمال ابتلا به آترواسکلروز، و نیز سایر شرایط بهداشتی مانند حمله قلبی و سکته مغزی می شود.
یکی دیگر از بیماری های مزمنی که می توان با استفاده از این روغن جلوگیری کرد، دیابت است. متاسفانه در سال های اخیر تعداد افرادی که با این بیماری دست و پنجه نرم می کنند در حال افزایش است. همان طور که می دانید دیابت زمانی ایجاد می شود که بدن شما نسبت به انسولین مقاوم شود. این موضوع می تواند به سرعت قند خون شما را افزایش دهد. محتوای بالای سید چرب امگا 6 موجود در روغن گلرنگ مهم ترین عاملی است که باعث می شود این گیاه برای افراد دیابتی مفید باشد چرا که این اسید از بالا رفتن قند خون جلوگیری می کند.
افرادی که دوست دارند از شر اضافه وزن خود خلاص شوند نیز بهتر است از این روغن استفاده کنند. این خاصیت نیز ناشی از اسیدهای چرب امگا 6 موجود در گلرنگ می باشد. دانشمندان معتقد هستند که مصرف این اسیدها باعث می شود تا بدن چربی ها را بجای اینکه ذخیره کند، بسوزاند. از آنجا که از این روغن برای پخت و پز نیز استفاده می شود، شما بدون اینکه در رژیم غذایی خود تغییرات زیادی ایجاد کنید، تنها با اضافه کردن این روغن می تواند به سرعت وزن خود را کاهش بدهید. در سال های اخیر از این خاصیت امگا 6 در مکمل های کاهش وزن استفاده می شود.
همان طور که اشاره کردیم استفاده از این روغن برای سلامت پوست قدمتی چند هزار ساله دارد. امروزه مشخص شده این گیاه سرشار از اسید لینولئیک است. این اسید ارتباطی نزدیک با کیفیت و ظاهر پوست شما دارد. تحقیقات نشان می دهد این اسید اگر با آب گرم مخلوط شود، قادر است منافذ پوستی را از بین ببرد. این موضوع می تواند خبری خوب برای افرادی که از آکنه رنج می برند باشد. علاوه بر این، اسید لینولئیک، بازسازی سلول های پوستی جدید را تقویت می کند که این امر منجر به کاهش زخم ها و سایر لکه های پوستی می شود.
در طول قاعدگی، زنان اغلب از درد وحشتناک و ناخوشایند رنج می برند. اسید لینولئیک در گلرنگ، پروستاگلاندین ها را در بدن تنظیم می کند که باعث نوسانات هورمونی و علائم شدید در طول قاعدگی می شود. بنابراین، روغن گلرنگ می تواند شدت علائم PMS را کاهش دهد و همچنین می تواند چرخه های قاعدگی را درست مثل مکمل های هورمونی، بدون عوارض جانبی خطرناک تنظیم کند. آمارها نشان می دهد که در آمریکا از هر 10 خانم، 5 نفر از این سندرم رنج می برند. برای رهایی از این مشکل بهتر است از مواد طبیعی مانند این روغن استفاده کنید.
جوشانده: جوشانده ۲۰ گرم گل، در یک لیتر آب برای درمان استفاده می شود.
خیسانده: نیم گرم گل خشک را در یک لیوان آب می خیسانند. از این خیسانده برای معالجه يرقان و شست و شوی چشم استفاده می شود.
شیرابه: بیست گرم از تخم گلرنگ را کوبیده، شیره آن را بگیرید. سپس با شکر سرخ و یا عسل بخورید. این دارو مسهل خوبی است. شیره تخم گلرنگ را گرفته با آبی که در آن انجیر خیسانده باشند، مخلوط کنید. آن را با شکر و یا عسل بخورید. این محلول مقوی نیروی جنسی است. و روغن تخم گلرنگ از نظر خواص شبیه روغن گزنه است. این روغن شیر را منعقد می کند و به اصطلاح می برد.
1. مصرف گلرنگ در برخی موارد برای انسان مضر بوده و توصیه نمی گردد. یکی از مهمترین این موارد مصرف دانه و یا گُل گلرنگ در دوران بارداری و شیردهی است. در دوران بارداری به دلیل خاصیت اثر قاعده آوری گلرنگ، استفاده از دانه یا گُل آن خطرناک بوده و ممکن است سقط جنین را در پی داشته باشد. البته در این دوران مصرف روغن حاصل از دانه این گیاه منع نشده است.
2. مصرف عصاره دانه و نیز روغن حاصل از دانه گلرنگ همراه با شیر و یا پس از آن، شیر را می بندد و بایستی از این کار اجتناب کرد.
3. در صورت داشتن حساسیت با گیاهان خانواده آستراسه مانند آفتابگردان، گل داوودی، همیشه بهار و… باید از مصرف گلرنگ خودداری کرد.
4. گلرنگ دارای خاصیت رقیق کنندگی خون بوده و لخته شدن و توقف خون ریزی را به تاخیر می اندازد. از این رو افرادی که زخم معده و یا هموروئید دارند نبایستی از آن استفاده کنند. توجه کنید که همین خاصیت گلرنگ می تواند باعث خونریزی بیش از حد در هنگام عمل جراحی گردد. این گیاه به دلیل خاصیت ذکر شده، با داروهای رقیق کننده و ضد انعقاد خون مانند آسپیرین، وارفارین، دیکلوفناک، ناپروکسن، ایبوپروفن و… تداخل دارد و نبایستی با هم مصرف شوند.
ایسنا/خراسان رضوی شوری یکی از مخربترین تنشهای عمده زیست محیطی است که تاثیر منفی بر رشد و متابولیسم گیاه میگذارد، بنابراین تنش شوری را میتوان یکی از علل کاهش قابلیت استفاده اراضی برای تولید محصولات کشاورزی دانست.
با توجه به اینکه شوری و خشکی آب و خاک در کشور ما به عنوان یک مشکل جدی مطرح است و هر روز بر وسعت و اهمیت آن نیز افزوده میشود و از آنجایی که در شرایط سخت محیطی، تعداد نسبتاً محدودی از گیاهان میتوانند به زندگی ادامه دهند؛ بنابراین بررسی و معرفی گونههای شورزی با توجه به اقلیم کشورمان ضروری به نظر میرسد. به همین منظور ایسنا قصد دارد به معرفی تعدادی از این گونهها منطبق با شرایط آب و هوایی کشور یا استان خراسان بپردازد.
یکی از گیاهان مقاوم به شوری و سازگار با شرایط آب و هوایی کشور که در خراسان کشت میشود “گلرنگ” است. با استفاده از پژوهشهای انجام شده در خصوص این گیاه که در حوزه دارویی و صنعتی میتواند بازار مناسبی در داخل و خارج کشور داشته باشد، به معرفی آن میپردازیم.
بر اساس پژوهشها، شوری یکی از مخربترین تنشهای عمده زیست محیطی است که تاثیری منفی بر رشد و متابولیسم گیاه میگذارد. بنابراین تنش شوری را میتوان یکی از علل کاهش قابلیت استفاده اراضی برای تولید محصولات کشاورزی دانست. همچنین محققان نشان دادند که، غلظتهای بالای نمک باعث کمبود آب و در نتیجه اختلال در بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیک گیاه میشود.
گلرنگ از گیاهان بومی و با ارزش ایران است که از سالیان دور در کشور کشت میشودگلرنگ گیاه
بر اساس نتایج محققان، گلرنگ به عنوان یکی از گیاهان زراعی و دارویی با تحمل نسبی در شرایط شوری، میتواند در رویکرد کشاورزی در شرایط شور موردتوجه قرار گیرد. گلرنگ ( Carthamus tinctorius.L )گیاهی یکساله و از خانواده مرکبان (Asteraceae) است که در گذشته بیشتر برای استخراج ماده قرمزرنگ کارتارمین از گلبرگهای آن که در صنعت رنگرزی کاربرد داشته، کشت میشد. امروزه با توجه به اصلاح ارقام پر محصول دارای روغن با کیفیت و کمیت قابل توجه، این گیاه به عنوان یکی از گیاهان روغنی در جهان مطرح است. گلرنگ از دیرباز در مناطق خشک و نیمه خشک دنیا از جمله هندوستان و ایران و دیگر نقاط خاورمیانه و شرق آفریقا کشت میشده است. همچنین این گیاه از گیاهان بومی و با ارزش ایران است که از سالیان دور در کشور کشت میشود. وجود انواع تیپهای وحشی که در سراسر کشور پراکندهاند نشان از سازگاری بالای این گیاه روغنی به آب و هوای کشور دارد».
گلرنـگ یـک گیـاه متحمـل به خشـکی اسـت
بر اساس این پژوهش، ریشــه گلرنــگ از نــوع راســت و عمــودی اســت. ریشــههای جانبــی نیــز بــا گســترش جانبــی میتواننــد طولــی تــا 90 ســانتیمتر ایجــاد نماینــد. عمــق ریشــه دوانــی به ویــژه در ریشــههای اصلــی بیــن 2 تــا 3 متــر میتوانــد باشــد. میــزان گســترش ریشــه گلرنــگ بــه عواملــی چــون رطوبــت خــاک، ســاختمان، بافــت، شــوری و میــزان مــواد غذایــی خــاک بســتگی دارد. ریشــه عمیــق گلرنــگ ایــن گیــاه را قــادر میســازد رطوبــت و مــواد غذایــی را از اعمــاق خــاک جـذب نمایـد و ایـن امـر گلرنـگ را بـه یـک گیـاه متحمـل بـه خشـکی تبدیـل نمـوده اسـت».
گلرنگ دارای ترکیبات آنتیاکسیدان، ضددرد، ضدالتهاب و ضددیابت است
در مقالات آمده است که عصاره اتانولی گلرنگ یا زعفران کاذب در غلظتهای مختلف میتواند از رشد باکتریهای سودوموناس و اشرشیا کلی جلوگیری کند. همچنین گلرنگ در طب سنتی به عنوان ملین، ضددرد، ضدتب و پادزهر در مسمومیتها استفاده میشود. این گیاه در درمان خونریزی پس از زایمان و پوکی استخوان مفید است. همچنین اخیراً نشان داده شده است که دارای ترکیبات آنتیاکسیدان، ضددرد، ضدالتهاب و ضددیابت است».
محققان رنگهای طبیعی زردرنگ در آستر بدرقه نسخههای خطی مصری و دستورالعملهای موجود در متون تاریخ را بررسی کردهاند. آنها دریافتند که بیشترین منابع ِ رنگ زرد استفاده شده در طول قرون میانه اسلامی، اسپرک، زردچوبه، گلرنگ و زعفران بوده است و خاصیت ضدمیکروبی مواد مذکور را علیه سه نوع باکتری رایج درموزهای مصری به اثبات رساندهاند.
روغن خوراکی گلرنگ به دلیل داشتن درصد بالای اسیدهای چرب غیراشباع، از کیفیت زیادی برخوردار است
در مقالات عنوان شده است: درصد روغن دانه گلرنگ از 20 تا 45 درصد متغیر است .همچنین روغن خوراکی گلرنگ به دلیل داشتن درصد بالای اسیدهای چرب غیراشباع، از کیفیت بسیار خوبی برخوردار است.
روغن دانه گلرنگ در مقایسه با بسیاری از روغن های گیاهی، برتری دارد
محققان دریافته اند که روغن گلرنگ بی بو و بیرنگ بوده و به صورت طبیعی مانند روغن آفتابگردان هست. این روغن در صنایع آشپزی برای پخت وپز، به عنوان روغن سالاد و تولید مارگارین کاربرد دارد. روغن گلرنگ از نظر آشپزی با روغن زیتون هم رده هست. این روغن در برخی از ویژگی ها در مقایسه با بسیاری از روغن های گیاهی، برتری دارد. قابلیـت ریشـههای گلرنـگ در جـذب آب از اعمـاق خـا ک، نیـاز آبـی کمتـر، قـدرت جوانه زنـی بالاتـر بـذر، بهبـود کمیـت و کیفیـت روغـن دانـه بـا اصلاح نباتـات و به ویـژه وجـود اسـیدهای چـرب لینولئیـک (Linoleic) و الئیـک (Oleic) ایـن دانـه روغنـی را بـه رقیـب توانمنـدی بـرای گیاهـان زراعـی مـورد کشـت در اراضـی کـم بـازده (Marginal) تبدیـل نمـوده اسـت.
پتانسیل گیاه گلرنگ را در تولید علوفه و کنجالـه برای صنعت دامپروری باید مد نظـر داشـد
محققان دریافتهاند عـلاوه بر تولید روغن، پتانسیل گیاه گلرنگ را در تولید علوفه و مخصوصاً کنجالـه برای صنعت دامپروری نیز باید مد نظـر داشـت. همچنین علوفه تازه گلرنگ از نظر ارزش غذایی با یـک علوفـه مرتعـی خـوب برابـری مـیکنـد و از نظـر وزن خشـک تفـاوت چنـدانی بـا یونجـه (medicago sativa L.) ندارد .کنجاله باقی مانده از روغن کشی به عنوان منبع پروتئین در تغذیه دامها به کار میرود. کنجاله گلرنگ در حدود 24 درصد پروتئین دارد و حاوی مقادیر زیادی فیبر است. باتوجه به غنای کنجاله گلرنگ از اسیدآمینه متیونین، از آن در صنعت طیور میتوان استفاده کرد. اخیرا از پروتئینهای دانه گلرنگ برای تولید مواد دارویی مانند انسولین انسانی استفاده میشود».
محققان معتقدند با وجود نقش مهم گیاه گلرنگ در سیستم های زراعی جهان، میزان عملکرد جهانی گلرنـگ بـا تولیـد سـالانه در حـدود 500 هـزار تـن در هکتـار است. با وجود اینکه گلرنگ از گیاهان دنیای قدیم با قدمت کشت 4000 سال است، اما به گزارش (FAO 2016) و بر طبق آمارهای موجود سطح زیر کشت گلرنگ در دنیا، برابر با یک میلیون و یکصد و چهل هزار هکتار است.
به گفته پژوهشگران، همچنین با توجه به اینکه کشت گلرنگ در ایران قدمتی تاریخی دارد و گلرنگ انعطاف پذیری زیادی نسبت به سیستم کشت و فصل رشد از خود نشان میدهد و امکان تولید آن در بسیاری از مناطق کشور فراهم است، گلرنگ جزء گیاهان کمتر استفاده شدهای تلقی میشود که هم اکنون به دلایلی مانند مسائل اقتصادی، فرهنگی و ژنتیکی سطح زیرکشت آن کاهش یافته است.
از آنجایی که میزان مصرف روغن خوراکی در کشور ما بیش از یک میلیون تن در سال بوده و از این مقدار 90 تا 95 درصد از طریق واردات تامین میشود که سالانه بیش از یک میلیارد دلار از کشور خارج میشود بنابراین توسـعه کشت دانههای روغنی از اهمیت زیادی برخوردار اسـت.
منابع:
کوچکی، ع و دیگران . (1397) .«شناسایی و ارزیابی زراعی و اکولوژیک گیاهان فراموش شده در بوم نظامهای زراعی ایران: 2- معرفی گیاهان کم بهره برداری شده و فراموش شده». مجله بوم شناسی کشاورزی. شماره 2. صص 353-367 .
پاسبان اسلام، ب. (1395). «رهیافتهای کشت گلرنگ در اراضی کم بازده و لبشور حاشیه دریاچه ارومیه» . انتشارات سازمان جهاد کشاورزی آذربایجان شرقی. شماره 148.ص 26.
کریمی، ع.ر و دیگران .(1396). «عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ (.Carthamus tinctorius L) تحت تأثیر کاربرد عناصر کم مصرف و ورمیکمپوست در دو منطقه کرمان و بردسیر». نشریه بوم شناسی کشاورزی. شماره 2. صص:519-505.
جمشید مقدم ، م و علیزداه، خ. (1396). «بررسی اثر زمان کشت بر عملکرد، میزان روغن و برخی صفات زراعی ژنوتیپ گلرنگ در مناطق دیم سرد و معتدل سرد». نشریه زراعت دیم ایران. شماره 2. صص: 246-229.
عطارزاده، م و دیگران. (1395). «واکنش کلروفیل، محتوای نسبی آب و پروتئین برگ گلرنگ به تنش شوری و محلولپاشی کلسیم، پتاسیم و منگنز». نشریه علمی پژوهشی اکوفیزیولوژی گیاهان زراعی. شماره 37. صص: 269-282.
لطفی، پ و دیگران. (1391). «بررسی تحمل به تنش خشکی در ژنوتیپهای مختلف گلرنگ زراعی(Carthamus tinctorius L)». مجله دانش زراعت. شماره7. صص:14-1.
امیری، ا و دیگران. (1394). «اثر محلول پاشی اسید سالسیلیک و کیتوزان بر عملکرد گیاه گلرنگ در شرایط تنش خشکی». مجله پژوهشهای گیاهی (مجله زیست شناسی ایران). شماره 4. صص:725-712.
ناصری، ا و دیگران. (1396). «أثیر کیفیت آب آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد چهار ژنوتیپ گلرنگ». نشریه پژوهش آب در کشاورزی. شماره 3. صص: 312-301.
روحی، و دیگران. (1397). « بررسی تأثیر نور بر ثبات رنگی مَعصَفر (فام زرد) استفاده شده در مرمت نسخ خطی». فصلنامه تحقیقات تاریخی و مطــالعــات آرشیوی (گنجینه اسناد)». شماره 2. صص:147-174 .
خان احمدی،م و دیگران. (1393). «مروری بر خواص دارویی گیاهان رنگزا». فصلنامه گیاهان دارویی». شماره 52. صص:25-1.
انتهای پیام
خواص گلرنگ / طرز استفاده از گلرنگ در غذا / روغن گلرنگ برای لاغری / گلرنگ جایگزین زعفران / خواص درمانی گلرنگ / مضرات گلرنگ / نحوه استفاده از گلرنگ در غذا / فواید گلرنگ / گلرنگ و خواص بی نظیرش
خواص گلرنگ
به فارسی گیاه را «گلرنگ»و تخم آن را «تخم کافشه»،«خسک دانه»و در گیلان «تخم کاجره»و«تخم کازیره»می گویند.در کتب طب سنتی با نامهای عربی آن «قرطم»و«احریض» و تخم آن را «حب العصفر»و «بذر الاحریض» نام می برند.به فرانسوی Safran batardو به انگلیسی Safflowrr گفته می شود.گیاهی است از خانواده compositaeتیره فرعی tubuliflorae،نام علمی آنCarthamus tinctorius L. می باشد.
مشخصات :
گیاهی است یکساله،ارتفاع ان در حدود 65/0 متر کمی خاردار و منظره کلی ان بخصوصگلهایش شباهت با خارخسک دارد.برگهای آن بدون دمبرگ پهن و موجدار با دندانه های منتهی به خارهای ظریف است.رگبرگهادر سطح زیرین برگ برجسته و نمایان می باشد.گلهای ان منفرد در یک طبق کوچک لوله ای و زرد رنگ مایل به قرمز در انتهای شاخه گلدار ظاهرمی شود.میوه ان فندقه سفید رنگ که در قسمت بالای آن دسته ای تار نازک وجود دارد.گلرنگ گیاه
گلرنگ ،بومی مشرق زمین است و از نواحی عربستان برخاسته و پس زا آن به سایر مناطق دنیا منتشر شده است و امروزه در اغلب کشورها کاشته می شود و از نظر مصارف روغن آن و ماده رنگی گلهای ان مورد توجه است.تکثیر گلرنگ از طریق کاشت دانه آن صورت می گیرد.دانه ان را برای اینکه در جوانه زدن تسریع شود،قبل از کاشت 24 ساعت در آب می خیسانند و معمولا در ارقام مختلفه گلرنگ پس از5-4 ماه گیاه قابل بهره برداری میشود.این گیاه در خراسان ،تفرش تبریز و برخی مناطق دیگر می روید.
طرز استفاده از گلرنگ در غذا
طرز استفاده از گیاه گلرنگ بنا به مقاصد درمانی مختلف متفاوت می باشد در زیر به چند نمونه از روش های مصرف گیاه گلرنگ در درمان بیماری های مختلف اشاره می نماییم:
✅جوشانده 20 گرم گل گلرنگ در آب جهت باز نمودن قاعدگی ،دفع جنین مرده از شکم و تحلیل تومور نافع می باشد .
✅گرفتن شیره 20 گرم تخم گلرنگ و مخلوز نمودن آن با شکر سرخ و عسل در جهت رفع یبوست کاربرد موثری دارد.
✅مخلوط شیره تخم گلرنگ با آبی که در آن انجیر خیسانده باشند به همراه شکر و یا عسل سینه را پاک و سرفه را درمان می نماید .
روغن گلرنگ برای لاغری
روغن گلرنگ از گیاه گلرنگ استخراج می شود که دارای رنگ زرد و نارنجی گاهی مایل به قرمز است که برخی از آن برای رنگین کردن خوراکی ها از آن استفاده می کنند. اما روغن گلرنگ از روغن های بسیار مفید برای رهایی از چربی های شکمی است.
گیاه گلرنگ عطر و بویی ندارد، اما فواید غذایی آن بسیار زیاد است، زیرا با توجه داشتن اسیدهای امگا ۶ برای بدن بسیار مفید است.
تحقیقات جدید در آمریکا نشان می دهد که استفاده از روغن گلرنگ برای رهایی از چربی های شکم بسیار مؤثر است. شما می توانید با ریختن مقدار اندکی در غذا، روغن گلرنگ را در رژیم خود قرار دهید
روغن گلرنگ عملکرد بافت های ذخیره کننده چربی ها را تغییر و آنها را به انرژی تبدیل می کند که انسان از آن بهره می برد. این روغن همچنین به عنوان یک تحریک کننده فرایند سوخت و ساز عمل می کند. این وضعیت به انسان برای رهایی از چربی دور شکم کمک می کند.
اکثریت زنان در هنگام قائدگی و قبل از آن دردهای طولانی و عذاب آوری را تجربه می کنند گلرنگ گیاهی است که برای درمان این دردها موثر است و این موضوع به خاطر وجود اسید لینولئیک در گلرنگ می باشد که پروستاگلاندین ها را در بدن بانوان تنظیم می نماید و این کار موجب آرام شدن دردهای هورمونی قاعدگی می گردد.لذا روغن گلرنگ نشان های PMS را کم می نماید و بانوان می توانند بدون مصرف مکمل های هورمونی که عوارض جبران ناپذیری دارد چرخه قاعدگی را منظم نمایند.آمار گرفته شده در موسسات آمریکایی حاکی از آن است که درآمریکا از بین هر ده خانم پنج نفر دارای این مشکل هستند لذا برای رهایی از آن بهتر است از مواد ارگانیک بهره برد که روغن گلرنگ یکی از آنها می باشد.
گلرنگ جایگزین زعفران
گیاه گلرنگ در آشپزی نیز کاربرد داشته و می تواند به علت مناسب بودن قیمت گیاه گلرنگ جایگزین مناسبی به جای ادویه گران قیمت زعفران به شمار آید .در واقع نحوه استفاده از گلرنگ در غذا بسیار ساده است چرا که گلرنگ را می توان به نوعی زعفران تقلبی تشبیه نمود که به علت ارزان بوده قیمت گلرنگ می تواند موجب رنگین شدن غذاهای شما با قیمتی نازل تر از زعفران گردد .
خواص درمانی گلرنگ
از روغن دانه آن به عنوان روغن نباتی مایع کمضرر خیلی استقبال میشود
از گلهای گلرنگ به عنوان داروی محرک، مسکن و مسهل و معرق استفاده می شود
به علاوه برای آن خاصیت قاعدهآور و ضد ورم و تحلیل برنده تومور قایل هستند
خوردن گلبرگها گرم کننده است
برای تسریع جریان گردش خون کمک میکند
برای زنهایی که عادت ماهیانه آنها بدون دلیل قطع شده و یا زنهایی که جنین مرده در رحم دارند و یا در مورد آنهایی که ترشحات رحمی بعد از زایمان آنها ادامه دارد تجویز میشود
همچنین برای بیمارانی که خون قی میکنند تجویز میشود
از گلهای گلرنگ به عنوان تونیک و برای مداوای فلج و عادت ماهیانه دردناک استفاده میشود
دانه های گلرنگ ملین و مسهل است
مغزی یا آپوپلکسی به کار میرود برای استسقا و اغما و فلجهای ناگهانی حاصله از خونریزی
از گلهای خشک آن برای معالجه یرقان و از آب خیس کرده گلها برای شستوشوی چشم استفاده میشود
مسهل است و بلغم رقیق و اخلاط سوخته را خارج میکند
تحلیل میبرد بادها را
به عنوان مسهل خوب عمل میکند.
مضرات گلرنگ
مصرف گلرنگ در برخی موارد برای انسان مضر بوده و توصیه نمیگردد. یکی از مهمترین این موارد مصرف دانه و یا گُل گلرنگ در دوران بارداری و شیردهی است. در دوران بارداری به دلیل خاصیت اثر قاعدهآوری گلرنگ، استفاده از دانه یا گُل آن خطرناک بوده و ممکن است سقط جنین را در پی داشته باشد. البته در این دوران مصرف روغن حاصل از دانه این گیاه منع نشده است.
مصرف عصاره دانه و نیز روغن حاصل از دانه گلرنگ همراه با شیر و یا پس از آن، شیر را میبندد و بایستی از اینکار اجتناب کرد.
در صورت داشتن حساسیت با گیاهان خانواده آستراسه مانند آفتابگردان، گل داوودی، همیشه بهار و… باید از مصرف گلرنگ خودداریکرد.
گلرنگ دارای خاصیت رقیقکنندگی خون بوده و لخته شدن و توقف خونریزی را به تاخیر میاندازد. از این رو افرادی که زخم معده و یا هموروئید دارند نبایستی از آن استفاده کنند. توجه کنید که همین خاصیت گلرنگ میتواند باعث خونریزی بیش از حد در هنگام عمل جراحی گردد. این گیاه به دلیل خاصیت ذکر شده، با داروهای رقیق کننده و ضد انعقاد خون مانند آسپیرین، وارفارین، دیکلوفناک، ناپروکسن، ایبوپروفن و… تداخل دارد و نبایستی با هم مصرف شوند.
تمامی حقوق برای ساعت24 محفوظ است
سئو سایت توسط لینک 1
پزشک همیشه همراه شماست !
اگر در مورد درمان با گلرنگ،کازیره سوالی دارید همین الان بصورت چت یا تلفنی با من گفتگو کنید
شکل گیاه : گیاهی یک یا دو ساله به ارتفاع ۳۰ تا ۶۰ سانتی متر دارای برگهای دندانه دار که منتهی به خارهای ظریف و نوک تیز میشوند . برگ ها دارای رگبرگهای درشت و برجسته میباشند . گل ها به رنگ زرد مایل به قرمز و میوه سفید رنگ و فندقه دارد. از گل های آن برای رنگ دادن به غذا و جایگزین زعفران استفاده میکنند. محل رویش : در اغلب مناطق ایران اندام دارویی گیاه : گل و میوه یا دانه سفید آن
ویژگیهای گیاه کافشه : دگرگونساز، مسکن، ضد انعقاد خون، ضد التهاب، ضد نفخ، عرقآور، ادرارآور، محرک قاعدگی، ضد یبوست کاربرد داخلی گیاه کافشه : فقدان قاعدگی، لختگی خون، سرماخوردگی، تب، هیستری، سرخک، حمله ناگهانی مرض نحوه کاربرد داخلی گیاه کافشه : چای، تنتور، کپسول کافشه گیاهی عرقآور و ملایم است. این گیاه به جریان خون در قسمتهای خون مرده کمک میکند و درد را کاهش میدهد. کاربرد موضعی گیاه کافشه : کبودی، التهاب، رگ به رگ شدن اعضا نحوه کاربرد موضعی گیاه کافشه : گلهای گیاه کافشه برای رنگ دادن به سرخاب (در لوازم آرایش) به کار میروند. برای درمان کبودی، رگ به رگ شدن و التهاب روغن این گیاه را به بدن بمالید. با روغن گیاه کافشه میتوان بدن را ماساژ داد. گلهای خشک شده کافشه را میتوان در جعبه عطر قرار داد. کاربرد گیاه کافشه در آشپزی: گلبرگهای کافشه خوردنی است. گل کافشه برای رنگ دادن به غذا و اغلب به عنوان جایگزینی ارزان برای زعفران استفاده میشود. هندیهای هاپی (Hopi) از آنها برای رنگ کردن نان استفاده میکردند. گل کافشه برای رنگ دادن به مارگارین و نوشیدنیها نیز به کار میرود. اگر شاخههای جوان کافشه به صورت سبزی پخته شوند، قابل خوردن خواهند بود. روغن آن نیز که حاوی مقدار زیادی اسیدهای چرب دارای حلقههای اشباع نشده است، در سالاد، پخت و پز و سس مایونز استفاده میشود. گلرنگ گیاه
سلام ،دکتر فهیمه بایرامی پزشک عمومی هستم، میتوانید همین الان سوالتونو بصورت چت یا تلفنی از من بپرسید و با هم گفتگو کنیم .
در طول حاملگی از گل و دانههای گیاه کافشه پرهیز نمایید. با این حال، استفاده از روغن تصفیه شده کافشه طی این مدت بیخطر محسوب میشود.
پیشینیه کاربرد گلهای گلرنگ بعنوان دارو چاشنی بسیار بیشتر از بکارگیری میوه های آن بعنوان دانه روغنی است. گلهای خشک گلرنگ در ترکیب انواع چای بکار می رود و دارای خواص دارویی، مسکن، محرک و ضد ورم معده است. از گلهای خشک گلرنگ بعنوان رنگ کننده مواد غذایی هم استفاده می شود. این گلها گاهی بعنوان تقلب در زعفران بکار گرفته می شوند. روغن میوه یا بذر از روغنهای گیاهی ارزشمند بوده و برای مداوای تصلب شرایین بکار می رود.
در گلهای گلرنگ دو ماده رنگی زرد ( سافران زرد) و قرمز( سافران قرمز یا کارتامین) وجود دارد. ماده رنگی زرد در آب و کارتامین در چربی و مواد قلیایی محلولند. در میوه گلرنگ حدود ۳۰ درصد روغن و به همین مقدار پروتئین وجود دارد.
پونه کوهی گیاهی معطر از خانواده نعناعیان است که با نامهای آویشن کوهی و فودنج جبلی نیز شناخته میشود. پونه کوهی گیاهی است که بین ۳۰ تا ۹۰ سانتیمتر رشد میکند و برگها متقابل، از نظر اندازه متغیر و در پایین بسیار بزرگتر است. اما هرچه بهطرف رأس گیاه میرود کوچکتر شده و به شکل تخم مرغی یا بیضوی درمیآید. حاشیه برگها صاف یا کنگرهای است. گلها به طول ۴ ـ ۷ میلیمتر بهرنگ صورتی یا سرخ به شکلخوشة افشان روی شاخهها قرار دارد. زمان گل دادن بین تیر تا شهریور است. تمام قسمتهای گیاه بوی مطبوع معطری شبیه آویشن دارد.
دمنوش زنجبیل نوشیدنی گرمِ تند زنجـبیل یا زنجفیل یک گیاه خوراکی، ادویه و گیاه دارویی است. زنجبیل از گیاه زرد رنگ دارای رگههای بنفش بدست میآید. اگرچه معمولاً از زنجبیل به عنوان ریشه آن گیاه نام برده میشود ولی در اصل قسمت مورد استفاده گیاه ساقه متورم شده زیرزمینی آن است که «ریزوم» نام دارد.
به درخت کوچکی است که پوست ساقه و تنه آن قهو های بوده ، برگهای آن پوشیده از کرک و صاف است . گلهای آن درشت ، برنگ سفید و یا صورتی و دارای پنج گلبرگ می باشد . میوه رسیده زردرنگ ، گرد و یا بشکل گلابی است و در سطح آن پوشیده از کرک بوده و دریا طعمی مطبوع ، شیرین و یا کمی ترش است .
دم آلبالو عبارت از دم میوه هائی است که باریک و کشیده و بصورت دو شاخه ، برنگ قهوه ای روشن دیده میشود . این قطعات متعلق به در خت آلبا لو با نام علمی:Cerasus vulgaris Mill. ازتیره گلسرخ است (Rosaceae) است . آلبالو درختی است زیبا که در اغلب نقاط ایران کشت می گردد . گلهای سفید و زببای آن قبل از باز شدن برگها روی درخت ظاهر میگردد و ظاهری بسیار زیبا در بهار ایجاد می نماید .میوه های کاملا مدور و قرمز رنگ، برگهای دندانه دار و سا قه های قرمز رنگ که پوسته پوسته می گردد از مشخصات ابن درخت است .
Neted Saffron غده های کروی , پوشیده از شبکه ای فیبری به رنگ قهوه ای روشن بدون بو با طعم تند است که از غده های زیرزمینی گیاه جو قاسم با نام علمی:Crocus Haussknechtii Boiss.از تیره زنبق (Iridaceae ) بدست می آید که نوعی زعفران صحرایی بومی ایران است .9 تا 14 برگ کشیده و باریک آن درزمستان و بهار ظاهر میگردند . گلهای آن از سفید تا آبی پررنگ مشاهده می گردد و وجود خامه منقسم به سه شاخه قرمز و روشن علامت مشخصه است .
تمامی حقوق مادی و معنوی متعلق به شرکت دانش بنیان نوین فناوران همراه ساینا می باشد.
گیاه گلرنگ(Carthamus tinctorius) گیاهی است یکساله که ارتفاع آن به حدود 60 سانتیمتر میرسد. برگهای آن پهن، دندانهدار و بدون دمبرگ میباشد. رگبرگها در قسمت زیرین برگ کاملاً نمایان است. گلهای آن منفرد، لوله ای و به رنگ زرد مایل به قرمز است که در انتهای ساقه ظاهر میشود.
معرفی گیاه:
گلرنگ گیاهی است یکساله که ارتفاع آن به حدود 60 سانتیمتر میرسد. برگهای آن پهن، دندانهدار و بدون دمبرگ میباشد. رگبرگها در قسمت زیرین برگ کاملاً نمایان است. گلهای آن منفرد، لوله ای و به رنگ زرد مایل به قرمز است که در انتهای ساقه ظاهر میشود.
خاک مناسب:
گلرنگ گیاه
خاک مورد نیاز باید عمیق و بدون کلوخ باشد و نیاز به شخم عمیق با گاوآهن قلمی یا زیر شکن دارد. برای کاشت بهاره گلرنگ باید اواخر تابستان شخم زده شود و در زمستان به حالت آیش گذاشته شود. با گرمتر شدن هوا در بهار اقدام به آماده کردن بستر و شخم بهاره شود. برای آماده سازی زمین به ترتیب عملیات شخم، دیسک، ماله، کودپاشی استفاده از علف کش و دیسک سبک انجام میشود.
مناطق گرم:
مناطق گرم مانند خوزستان، جیرفت، ایرانشهر، بوشهر و سیستان و بلوچستان. در مناطق گرم بهترین تاریخ کشت گلرنگ بهاره نیمه دوم آذر ماه است. فاصله بین ردیف ها 50 سانتیمتر و میزان بذر مورد نیاز 20 تا 25 کیلوگرم است. رقم گلدشت برای این منطقه مناسب است.
مناطق سرد و معتدل:
مناطق سرد و معتدل مانند تهران، کرمان، کرماشاه، فارس، خراسان، اصفهان، آذربایجان شرقی و غربی، زنجان، کردستان و مرکزی.
کشت پاییزه:
کشت ارقام پاییزه در مناطق سردسیر باید زمانی انجام شود که گیاهان تا سرد شدن هوا به مرحله رزت یا 8 برگی برسند. بهترین زمان کاشت این ارقام اواسط شهریور تا اواخر مهر ماه میباشد. رقم پدیده رقم مناسب این منطقه است.
کشت بهاره:
کشت ارقام بهاره در مناطق سرد بر اساس زمان پایان سرمای زمستانه و شروع بارندگیهای بهاره است. بهترین تاریخ کشت این مناطق اسفند ماه تا فروردین ماه است
کود مورد نیاز:
مصرف زیاد کودهای ازته در گیاه گلرنگ باعث کاهش روغن دانه میشود. همچنین مصرف بالای ازت و گرمای هوا باعث ایجاد مشکل در گرده افشانی و پوک شدن دانهها میشود.
کود ازته مورد نیاز برای گیاه گلرنک 75 کیلوگرم اوره است که 50 کیلوگرم آن به شکل سرک در مرحله ساقه دهی و 25 کیلوگرم در مرحله غنچهدهی استفاده میشود.
میزان فسفر مورد نیاز گلرنک حدود 50 کیلوگرم سوپرفسفات تریپل است که در مرحله جوانهزنی باعث افزایش سرعت رشد میشود. کود پتاس هم تنها در صورتی که کمبود آن در خاک مشاهده میشود استفاده میشود.
تراکم کاشت:
كشت با تراكم بالا سبب نازكي ساقه ها و شكستن و يا به عبارتي ورس در برابر باد هاي شديد خواهد شد، بدين ترتيب در مناطقي كه بادهاي فصلي از يك سمت مي وزند معمولا فاصله بوتهها را بيشتر و فاصله رديف ها را كمتر در نظر ميگيرند تا ضمن افزايش مقاومت در برابر باد هاي شديد، ميزان رطوبت بين بوتهها كاهش يافته و در نتيجه از شيوع بيماريها جلوگيري شود. در كشت بهاره حدود 25 تا 30 کیلوگرم بذر با فاصله بین ردیف 30 تا 40 سانتیمتر و فاصله بین بوته 10 سانتیمتر مورد نیاز است.
آبیاری:
گلرنگ دارای ریشههای عمیق است و میتواند آب را از اعماق 3 تا 4 متری جذب کند ولی به آبیاری زیاد اول فصل حساس است و باعث بیماری پوسیدگی میشود. باید از ارقام مقاوم و کشت جوی پشته استفاده شود. همچنین از غرقابی شدن گیاهان جلوگیری کرد.
مبارزه با علفهای هرز:
در مبارزه شيميائي با علف هاي هرز مزارع گلرنگ سم ترفلان پس از عمليات شخم و قبل از شخم به میزان 2.5 کیلو در هکتار و سم گالانت 2.5 لیتر در هکتار پس از کاشت برای مبارزه با علفهای هرز باریک برگ توصیه میشود.
برداشت:
گلرنگ را مي توان به آساني با كمباين غلات برداشت نمود و احتياج به تغييرات كمي در اندازهها و فواصل كوبنده و ضد كوبنده و الكهاي كمباين دارد، اما سرعت آن به اندازه سرعت برداشت گندم و جو نيست. براي به حداقل رساندن خسارات ناشي از برداشت مكانيزه بايد تنظيم هاي لازم را در سرعت استوانه، چرخ دندهها و هم بين لرزاننده به دقت انجام شود، زيرا ترك و شكستگي دانه موجب از بين رفتن قوه ناميه و پايين آمدن كيفيت روغن ميشود. معمولاً زمان برداشت موقعي است كه رطوبت دانههاي گلرنگ به 8 درصد برسد.
منبع:
اداره كل پنبه، دانه هاي روغني وگياهان صنعتي، موسسه تحقيقات اصلاح و تهيه نهال وبذر، بخش تحقيقات دانه هاي روغني
مشاوره کشاورزی به صورت کاملا رایگان در اپلیکیشن امداد کشاورز،با بهره گیری از برترین کارشناسان کشاورزی سطح کشور،
برای ارتباط با کارشناس خود تنها باید به جمع امداد کشاورزی ها بپیوندید
تمامی حقوق مادی و معنوی این سرویس(وب سایت و اپلیکیشن)متعلق به سامانه امداد کشاورز است.